Αυτό αποτελεί σοκ, για τους πολίτες πολλών αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, αλλά περισσότερο για τους ίδιους τους νέους, οι γονείς των οποίων ξοδεύουν περιουσίες, αλλά και οι ίδιοι αρκετά χρόνια στα θρανία, προκειμένου να εφοδιαστούν με τις κατάλληλες(;) γνώσεις, για να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Και είναι πλέον γεγονός ότι και στη χώρα μας, πολλοί είναι οι νέοι απόφοιτοι πανεπιστημίων, που ήδη έχουν μεταναστεύσει ή που προσανατολίζονται στον εκπατρισμό τους προκειμένου να βρουν εργασία. Η συνεχιζόμενη, και χωρίς προβλεπόμενη ημερομηνία λήξης, ύφεση στη χώρα μας τους ωθεί σε αυτή την επιλογή.

Αλλά δεν αποτελεί μόνο η ύφεση πρόβλημα. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η αμετανόητη νοοτροπία συγκεντρωτισμού και απόλυτου ελέγχου που έχουν ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες. Αλλά και η λανθασμένη αντίληψη, περί εξειδίκευσης των εργαζομένων και τη σχέση τους με την απόδοση στην επιχείρηση, ιδιαίτερα των ανασφαλών και χωρίς επιστημονική κατάρτιση επιχειρηματιών (οι οποίοι συνήθως κατανέμουν τις εργασίες της επιχείρησης τους στα συγγενικά τους πρόσωπα, ανεξάρτητα από το αν διαθέτουν τις προϋποθέσεις για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις - κάτι σαν το παλιό καλό κράτος δηλαδή). Και από την άλλη πλευρά, ο μικρός αριθμός των σύγχρονων μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων - που διαθέτουν στελέχη με ευρεία επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση - δεν επιτρέπει, με τα σημερινά δεδομένα της αγοράς, να απορροφήσουν ένα ικανοποιητικό αριθμό από νέους επιστήμονες.

Θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα ενός νέου Κινέζου για να αποτυπώσω το μέγεθος αυτού του προβλήματος, που αντιμετωπίζουν οι νέοι διεθνώς (αν αυτό αποτελεί παρηγοριά για τους δικούς μας). Και αυτό συμβαίνει στη χώρα με τους υψηλοτέρους  ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο, η οποία μάλιστα πρόσφατα κατετάγη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία μετά τις ΗΠΑ),

Ένας 23χρονος Κινέζος, απόφοιτος ενός καλού σχολείου και του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Πεκίνου, με πτυχίο bachelor στις επιστήμες των πρώτων υλών, μια ειδίκευση η οποία όπως πίστευε θα έκανε εντύπωση στους μελλοντικούς εργοδότες του, μετά από μακρά περίοδο αναζήτησης εργασίας, αμέτρητες συνεντεύξεις και ατελείωτη αναζήτηση στα online sites εύρεσης εργασίας, τελικά προσελήφθη από μια εταιρία χρηματιστηριακών συναλλαγών. Αν νομίζετε ότι αυτό αποτέλεσε ευτυχές γεγονός για εκείνον κάνετε λάθος, δεδομένου ότι η αμοιβή του ανερχόταν σε 368 δολάρια το μήνα, αρκετά χαμηλότερα από τα επίπεδα αμοιβών του Πεκίνου. Έτσι, ο νεαρός Κινέζος αναγκάσθηκε να επιστρέψει στο σπίτι των γονέων του, μη δυνάμενος να αυτοσυντηρηθεί και δικαίως ή αδίκως θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του από ντροπή. Όπως εξήγησε σε μια μεγάλη αμερικανική εφημερίδα, υπάρχουν πολλοί νέοι, απόφοιτοι διαφόρων πανεπιστημίων που αναζητούν εργασία στην Κίνα, όπου οι επιχειρήσεις, από τη μια αναζητούν εκείνους με την καλύτερη επιστημονική κατάρτιση και από την άλλη θέλουν να τους πληρώνουν με ψίχουλα. Το ίδιο ακριβώς θέλουν και οι περισσότεροι έλληνες επιχειρηματίες (δηλ. απο τη μια θέλουν τους νέους να έχουν επιστημονική κατάρτιση και απο την άλλη, να τους πληρώνουν με ψίχουλα!).

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr