Όλοι γνωρίζουμε τη διαφορά του στόχου της διαφήμισης ενός προϊόντος/υπηρεσίας στην τηλεόραση, εφημερίδες – περιοδικά  και ραδιόφωνο. Τη διαφήμιση μέσω αυτών των μέσων την αποκαλούσαμε και συνεχίζουμε να την αποκαλούμε mass media advertising. Αυτή η διαφήμιση πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, τουλάχιστον στο εξωτερικό, προ πολλού.  Το τοπίο άλλαξε με την ανάπτυξη διαφημιστικών εργαλείων με χαμηλότερο κόστος και υψηλότερη απόδοση για τους διαφημιζόμενους. Όπως η διαφήμιση μέσω του διαδικτύου, η οποία είναι αμιγώς επιλεκτική (selective advertising). Βεβαίως, η τηλεόραση είναι απαραίτητη για τη διαφήμιση ενός προϊόντος/υπηρεσίας, ιδιαίτερα όταν αυτό στοχεύει να γίνει ευρέως γνωστό σε ένα μεγάλο κοινό. Πολλές φορές όμως απευθύνεται σε λάθος κοινό, λόγω της ποικιλίας των δημογραφικών χαρακτηριστικών του.

Και για να γίνω πιο σαφής, αν μια επιχείρηση που διαφημίζει ένα premium προϊόν, ζητήσει από ένα media shop να δει τα ονόματα με το προφίλ των τηλεθεατών (δηλαδή ποιοι είναι, που εργάζονται, τι έχουν σπουδάσει, ποια είναι η κοινωνικό-οικονομική τους κατάσταση), που παρακολουθούν, για παράδειγμα, μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή, είναι πιθανόν να απογοητευτούν με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά που θα δουν. Και είναι ακόμα πιθανότερο να αποσύρουν την διαφημιστική τους καμπάνια! Το ίδιο συμβαίνει και για άλλες μεσημεριανές, απογευματινές και βραδινές εκπομπές.

Η οικονομική κρίση κτύπησε σκληρά τη διαφήμιση στα παραδοσιακά media γενικότερα. Τα  οποία δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται πάνω σε ποιους στηρίζονται πραγματικά, δηλαδή στους διαφημιστές, τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους, ή στους τηλεθεατές; Και να καταλάβουν επιτέλους ότι οι τελευταίοι (δηλ. οι τηλεθεατές), αποτελούν στην πραγματικότητα το άυλο περιουσιακό τους στοιχείο, το οποίο όμως πρέπει να κερδίσουν και να διευρύνουν.

Ας καθίσουν λοιπόν κάτω και ας προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και να αναζητήσουν τους ανθρώπινους πόρους, αυτούς της γνώσης, για να προσφέρουν στους τηλεθεατές πολύ υψηλότερο επίπεδο προγραμμάτων ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και σειρών.

Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας, είναι γεγονός πως η διαφήμιση προϊόντων /υπηρεσιών, δεν μπορεί με κανένα τρόπο (τουλάχιστον επί του παρόντος) να υποκαταστήσει το μεγάλο reach ενός κοινού-στόχου σε ένα ευρύ κοινό. Μπορεί όμως, να προσφέρει στους διαφημιζόμενους το reach ενός επιλεγμένου κοινού που θα πληροί όλα τα απαραίτητα δημογραφικά στοιχεία που τους ενδιαφέρει (π.χ. μόρφωση, κοινωνικό-οικονομικό status). Κατά συνέπεια, για ένα προϊόν/ ή υπηρεσία για το οποίο κάποιος στοχεύει να υλοποιήσει π.χ. μια καμπάνια πιστότητας πελατών, του προσφέρεται μέσω του διαδικτύου ένα επιπρόσθετο πλεονέκτημα, λόγω της διαδραστικής του δυνατότητας με τους πελάτες αφενός και αφετέρου λόγω του εξαιρετικά χαμηλότερου κόστους από οποιοδήποτε άλλο μέσο, σε χρόνο, διάρκεια εμφανίσεων, χώρο κλπ. αλλά και παραγωγής αυτού καθαυτού του διαφημιστικού μηνύματος.

Κάτι που έχουν αντιληφθεί σε βάθος οι επιχειρήσεις του χρηματο-οικονομικού κλάδου, οι  τηλεπικοινωνίες και άλλες υπηρεσίες, οι περισσότερες εκ των οποίων διαφημίζονται στα σχετικά site απευθείας και όχι μέσω των διαφημιστών τους. Γεγονός, που αποτελεί – κατ’  εμέ – το σημείο διαφοροποίησης του «θέλω», μεταξύ των διαφημιζόμενων και των διαφημιστών. Εννοώ, δηλαδή, ότι το κέρδος από το συνολικό budget για τη διαφήμιση μιας υπηρεσίας/ προϊόντος σ’ ένα διαδικτυακό site, δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον για κάποιο media shop ώστε να ασχοληθεί με αυτό και να το προτείνει στο διαφημιζόμενο, με αποτέλεσμα να τον καθοδηγεί λανθασμένα και ο τελευταίος να μένει εγκλωβισμένος «μέσα στο κουτί!».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr