Τα πρωτοκλασάτα, δηλαδή, στελέχη τα οποία μετά από σκληρή και με θετικά αποτελέσματα εργασία, ανήλθαν στην C-suite, δηλαδή στις υψηλότερες βαθμίδες της ιεραρχίας, όπως του CEO (Chief Executive Officer), CFO (Chief Financial Officer), COO (Chief Operating Officer) CMO (Chief Marketing Officer), CIO (Chief Information Officer), κλπ. Για να αναρριχηθεί κανείς σε αυτή τη βαθμίδα απαιτούνται, πέραν των προσόντων, απτές αποδείξεις ότι έχει την ικανότητα να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της. Υπάρχουν, βέβαια και περιπτώσεις που κάποιοι αναρριχώνται για διαφορετικούς λόγους π.χ. γλείφοντας (kissing ass) ή καρφώνοντας, ή οικειοποιούμενοι τις ιδέες και τη δουλειά άλλων, αλλά συνήθως δεν διατηρούνται για πολύ στην κορυφή αν δεν έχουν πραγματικές ικανότητες. Και δεν αναφέρομαι στις συνηθισμένες ελληνικές επιχειρήσεις, όπου κατά κανόνα επικρατεί ο νεποτισμός.

Στον κόσμο της πολιτικής, των κομμάτων και των κυβερνήσεων, τα κριτήρια διαφέρουν, όπως φαίνεται από τη μη επιλογή εξαιρετικών στελεχών με αποδεδειγμένο έργο (track record), στη νέα κυβέρνηση της χώρας. Όπως για παράδειγμα των κ. Γ. Στουρνάρα, Γ.Ζανιά κ.α.

Αλλά, έχω την αίσθηση ότι επικρατεί σύγχυση για το πως ορισμένοι αντιλαμβάνονται την αξία και τον ορισμό ενός πρωτοκλασάτου στελέχους. Είναι προφανές ότι κάποιοι αυτό-χρίζονται ικανοί και άξιοι για να κατέχουν κάποιο υπουργικό θώκο. Και το λέω αυτό, διότι παρακολουθούσα τις προάλλες το δελτίο ειδήσεων ενός μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, όπου η δημοσιογράφος ρωτούσε τον προσκεκλημένο της (έναν πρώην υπουργό επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Παπαδήμου), για τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος και αν θα έπρεπε να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση. (Ποιος ορίζει κάποιον ως πρωτοκλασάτο; Προφανώς τα ΜΜΕ, που κρίνουν κατά το δοκούν ποια στελέχη πρέπει να έχουν μια θέση στην διακυβέρνηση της χώρας). Και εκείνος, απάντησε, με το συνηθισμένο στομφώδες και έντονο ύφος, πως βεβαίως και θα έπρεπε. Ξεχνώντας ότι όντας υπουργός τα τελευταία δύο χρόνια, δεν παρήγαγε κανένα σημαντικό έργο. Πολλώ δε μάλλον, όταν «διακωμωδήθηκε», από τα κοινωνικά δίκτυα και όχι μόνο, δηλώνοντας, προ καιρού στην ίδια δημοσιογράφο, το περίφημο «δεν είχα διαβάσει το μνημόνιο».

Δηλαδή, πως αντιλαμβάνονται οι κύριοι αυτοί, την έννοια του άξιου, του πρωτοκλασάτου; Προφανώς, τη συγχέουν με αυτή του πολύ- προβεβλημένου. Έχοντας μάθει, από το πρωί, την ώρα που πηγαίνουν στο γραφείο τους, μέχρι το βράδυ να ασχολούνται με τις δημόσιες σχέσεις, τους δημοσιογράφους και τα κανάλια, προσπαθώντας να πείσουν ότι έχουν κάτι να πουν, προκειμένου να εμφανιστούν στα δελτία ειδήσεων. Αυτά, είναι που προσδιορίζουν τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη ενός κόμματος; Οι πολύ συχνές προβολές-εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ, και τα νούμερα τηλεθέασης της AGB; Έτσι κατατάσσονται ψηλά στην ιεραρχία του κόμματος τους;

Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να αντιληφθούν τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη των κομμάτων, είναι πως οποιαδήποτε αξία θεωρούν ότι έχουν, ο μόνος δρόμος για να την αποδείξουν, είναι αυτός της αφοσίωσης στην εργασία που τους έχουν αναθέσει οι πολίτες που τους εκλέγουν. Και, αν το πράξουν με θετικά αποτελέσματα, εκείνοι που θα την κρίνουν είναι πάλι οι πολίτες αυτής της χώρας – και όχι εκείνοι που την διαλαλούν και την προβάλουν από τα ΜΜΕ!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr