Όσον αφορά στη διαμόρφωση ενός μηνύματος, βάσει του στρατηγικού σχεδίου επικοινωνίας ενός κόμματος σε προεκλογική περίοδο, το κρυφό μήνυμα των δημοσκοπήσεων δείχνει πως η επικοινωνία είναι αναποτελεσματική. Οι ψηφοφόροι εμφανίζονται μπερδεμένοι, δεν καταλαβαίνουν τα μηνύματα που εκπέμπονται, με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται και να εξοργίζονται. Ιδιαίτερα, όταν ο ηγέτης του όποιου κόμματος, εμφανίζεται σαν να μην έχει καταλάβει τίποτα από τα λάθη και τις παραλήψεις του παρελθόντος. Έτσι τελικά, ο ψηφοφόρος επιλέγει να τον αγνοήσει και να του γυρίσει την πλάτη. Και από ενεργός αποδέκτης να γίνει παθητικός.Στην προκειμένη περίπτωση, των επικείμενων –και ιδιαίτερα κρίσιμων για το μέλλον μας– εθνικών εκλογών, τα δύο μεγάλα κόμματα και οι ηγέτες τους, κρίνοντας από τις μέχρι σήμερα επιδόσεις τους στη διαχείριση της χώρας, την επικοινωνιακή τους στρατηγική και τα απίστευτα συνθήματα που έχουν επιλέξει, όπως ήδη φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, μάλλον θα κάνουν τους ψηφοφόρους τους να εκνευριστούν με αποτέλεσμα να τους γυρίσουν την πλάτη.

Οι πολιτικοί καλούνται να πουλήσουν το «προϊόν» τους κάθε τέσσερα χρόνια (αν και στην Ελλάδα αυτό ανατρέπεται πολύ συχνά και οι κοινοβουλευτικές περίοδοι γίνονται λάστιχο), το πολιτικό «προϊόν» διαφημίζεται και προβάλλεται καθημερινά, μέσω της τηλεόρασης, με την πατέντα του τηλεοπτικού «παραθύρου» ή των debates, σε μια μόνιμη αντιπαράθεση και καταλογισμό ευθυνών του ενός εκπρόσωπου κάποιου κόμματος, στο άλλο. Αυτό και μόνο το γεγονός, δηλαδή του «μαυρίσματος» της εικόνας ενός κόμματος από τους εκπροσώπους ενός άλλου, δεν στηρίζεται στις αρχές που θα πρέπει να διέπουν το πολιτικό μάρκετινγκ, αλλά στον κυνισμό και την απαξίωση. Επιπροσθέτως, δεν προσφέρει προς τον προσδοκώμενο δέκτη - ψηφοφόρο τη θεμελιώδη αρχή του μάρκετινγκ – δηλαδή τη δυνατότητα επιλογής βάσει των συγκριτικών πλεονεκτημάτων ενός προϊόντος, αλλά τον μπερδεύει, με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό του και μοιραία την απομάκρυνσή του από αυτό. Οι marketers καταναλωτικών προϊόντων, κοπιάζουν καθημερινά για να δώσουν τη δυνατότητα επιλογής στους προσδοκώμενους πελάτες τους, ανταγωνιζόμενοι με την προβολή των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων, όπως ποιότητα, τιμή, ευκαιρία κλπ. Μια άλλη πρακτική των επιτυχημένων Διευθυντών Μάρκετινγκ, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ανάγκες των καταναλωτών, είναι να έρχονται, οι περισσότεροι, σε επαφή μαζί τους στα σημεία που προσφέρουν τα προϊόντα τους στην αγορά, να συζητούν μαζί τους, να ακούν τα παράπονα τους και να προσπαθούν να βελτιώσουν τις σχέσεις μεταξύ εταιρίας - προϊόντος και πελάτη.

Στο πολιτικό μάρκετινγκ, αυτό συμβαίνει μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Έτσι κι αλλιώς, ένα κόμμα όταν έρθει στην εξουσία, προφανώς επειδή είναι αυτό που έπεισε, έδωσε τη δυνατότητα επιλογής στον προσδοκώμενο «πελάτη»- ψηφοφόρο να το «αγοράσει» χωρίς, όμως, δικαίωμα επιστροφής. Ενώ αντιθέτως, στην περίπτωση του εμπορικού μάρκετινγκ, ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα, αν το προϊόν που αγόρασε δεν πληροί τις προδιαγραφές που του υποσχόταν, να το αλλάξει. Στην πολιτική βέβαια, ο ψηφοφόρος/καταναλωτής υποτάσσεται όχι μόνο στην επιλογή των πολλών, αλλά και στα κέφια της εκάστοτε εξουσίας, η οποία ουδόλως εμποδίζεται από το γεγονός ότι είναι εκλεγμένη, να αυθαιρετεί και να πορεύεται βάσει μικροκομματικών συμφερόντων, που ποτέ δεν εξηγούνται σε προεκλογική περίοδο, σε αυτούς που πρόκειται να την επιλέξουν. Έτσι, περιμένει τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να διορθώσει τη λάθος επιλογή και συνήθως, την επόμενη φορά, αρχίζει ένας νέος φαύλος κύκλος.  

 Το πολιτικό μάρκετινγκ συχνά, και αυτό δεν αποτελεί ελληνική εφεύρεση, στηρίζεται στην υποβάθμιση του έργου και της προσωπικότητας του ενός υποψήφιου έναντι του άλλου, αντί να προβάλει πρωτίστως την αλήθεια των πεπραγμένων στη διαχείριση της εξουσίας, και δευτερευόντως τις αρχές που διαφοροποιούν τη μία πολιτική θέση από την άλλη, αλλά και προτάσεις - λύσεις καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπισθούν τα καυτά προβλήματα των πολιτών. Έτσι, τεκμηριώνουν το συγκριτικό τους πλεονέκτημα πάνω στις εύκολες υποσχέσεις που προσφέρουν στους προσδοκώμενους ψηφοφόρους τους, με τα γνωστά αποτελέσματα. Μεταξύ αυτών που λείπουν σήμερα και πρέπει επειγόντως να μπουν στο «κάδρο» της επικοινωνίας των πολιτικών στην Ελλάδα, είναι η λέξη κλειδί Αλήθεια. Λέξη μάλλον άγνωστη στους περισσότερους. Διαφορετικά δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από τον φαύλο κύκλο.

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr