Ίσως το καταλληλότερο τραγούδι για να περιγράψει κανείς τις εντυπώσεις του από την μέχρι σήμερα εμπειρία διαμονής της Ελλάδας στο Eurogroup, και το αποτέλεσμα της πρόσφατης συνόδου, να είναι το εξαιρετικό τραγούδι των Eagles “Hotel California”. Αυτό έκανα λοιπόν, θέλοντας με τον τρόπο αυτό, να προσδώσω μια χιουμοριστική νότα στην όλη υπόθεση παραφράζοντας παρακάτω το γνωστό τραγούδι των Eagles.

«Σ ένα σκοτεινό και έρημο δρόμο…, ο δροσερός αέρας χτυπούσε το πρόσωπο της. Η μυρωδιά μιας γόπας ενός («μεθυστικού») τσιγάρου αναδυόταν στον αέρα..»

«Στο βάθος, είδε ένα τρεμάμενο φως. Το κεφάλι της βάρυνε, και η ματιά της θόλωσε, έπρεπε να σταματήσει κάπου για να περάσει τη νύχτα…

Στην  πόρτα… στεκόταν η λαίδη “Mercedes”. Την άκουσε να χτυπάει το κουδούνι, να την καλεί μέσα και σκέφτηκε… αν ήταν στον παράδεισο ή ήταν στην κόλαση…»

«Τότε άναψε ένα κερί και της έδειξε το δρόμο, φωνές ακούγονταν από την άκρη του διαδρόμου, της φάνηκε ότι έλεγαν…»

«Καλωσόρισες στο “Hotel Euro”, ένα όμορφο μέρος, μα! τόσο όμορφο μέρος! Εδώ υπάρχει αρκετός χώρος για σένα. με μπόλικο χρήμα, μπορείς να το βρεις εδώ οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου …»

«Υπήρχαν πολλά «όμορφα αγόρια», που της είπαν να τους αποκαλεί φίλους, και όπως χόρευαν στην αυλή, η αλμυρή μυρωδιά από τον ιδρώτα τους αναδυόταν στον αέρα…μερικοί χόρευαν για να θυμηθούν, άλλοι για να ξεχάσουν…»

«Τότε φώναξε τον Μαιτρ και του ζήτησε ένα ποτήρι… κρασί, εκείνος της είπε, δεν υπάρχει πια αυτό το ποτό εδώ, από το 2009… ενώ άκουγε φωνές από μακριά να τη ξυπνούν μέσα στη νύχτα λέγοντας της…»

«Καλωσόρισες στο “Hotel Euro”, ένα όμορφο μέρος, μα! τόσο όμορφο μέρος! Όλοι το γλεντούσαν στο “Hotel Euro”. Τι ευχάριστη έκπληξη!

Τους άκουσε να της λένε, για δώστε μας το άλλοθι σας, πως ζούσατε με τόσους καθρέπτες στα σαλόνια σας πίνοντας σαμπάνια στον πάγο όλα αυτά τα χρόνια;»

«Ενώ επάνω, στις προεδρικές σουίτες του ξενοδοχείου, στο γεμάτο τραπέζι μαζεύτηκαν τα «αγόρια» και η “Mercedes”. Το γεύμα στο μενού, είχε σαν κύριο πιάτο την «αγΕλ(λ)άδα», τα «αγόρια» και η λαίδη, με τα ατσάλινα μαχαίρια τους προσπαθούσαν να τη «τεμαχίσουν», αλλά ξαφνικά άλλαξαν γνώμη και αποφάσισαν να την…  «αρμέξουν»

«Το τελευταίο πράγμα που θυμάται, ηταν, ότι κάποιοι της έλεγαν να τρέξει για την έξοδο, έπρεπε, της έλεγαν, να βρει το δρόμο για να γυρίσει πίσω… Ηρέμησε, της είπε ο πορτιέρης, είμαστε όλοι εδώ προγραμματισμένοι να μας δουν, να μείνουμε, να εισπράξουμε…, μπορείς να τσεκάρεις όποια στιγμή θέλεις, αλλά ποτέ δεν μπορείς να φύγεις…»

 [email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr