Αλλά ας δούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και πως αντιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις τον παραγωγικό ανταγωνισμό και την καινοτομία. Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς, ο παραγωγικός ανταγωνισμός ήταν αυτός που διήγειρε τους αναγεννησιακούς καλλιτέχνες, όπως τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, τον Μικελάντζελο, τον Ραφαέλο και τον Τισσιανό, να δημιουργήσουν τις αναλλοίωτες από τον χρόνο και θαυμαστές καινοτομικές τεχνοτροπίες κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης.

Στην εποχή μας, πολλές επιχειρήσεις παραβλέπουν τη δυνατότητα που προσφέρει ο παραγωγικός ανταγωνισμός στη διέγερση του πνεύματος και τη δημιουργία καινοτομίας. Και αυτό είναι προς ζημία τους. Διότι, ο παραγωγικός ανταγωνισμός όχι μόνο αποδείχθηκε ως ένας ισχυρός παράγων στη δημιουργία καινοτομικών ιδεών στο παρελθόν, αλλά σύμφωνα με τον Mark Little, επικεφαλής της General Electric Global Research Group, βοήθησε επίσης την επιχείρησή του να αναπτύξει καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες. (Η GE Global Research αποτελεί τον κόμβο τεχνολογικής ανάπτυξης της εταιρείας που εκτείνεται σε απίστευτο εύρος βιομηχανικής δραστηριότητας, τα δε 10 εργαστήριά της απασχολούν ανθρώπους από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ινδία, που συνεργάζονται και συναγωνίζονται για να προσφέρουν καινοτομικές λύσεις για τις ευρύτατες δραστηριότητες της εταιρείας).

Ο παραγωγικός ανταγωνισμός λοιπόν, λέει ο Little, έκανε τη διαφορά στις προσπάθειες της εταιρίας να αναπτύξει καλύτερες μηχανές αεροσκαφών, σύνθετων υλικών και εξοπλισμούς ισχύος – ενέργειας.

Διαβάζοντας το παράδειγμα της General Electric Global Research Group, δεν μπορώ παρά να εξάγω το συμπέρασμα, ότι το να εμφυτεύσεις τον παραγωγικό ανταγωνισμό στον σύγχρονο πολιτισμό, όπου αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα ενός καλύτερου προϊόντος ή υπηρεσίας, μπορεί να αποδειχθεί μια πανίσχυρη θετική δύναμη.

Υπό αυτή την έννοια, οι επιχειρήσεις που αναζητούν νέες πηγές δημιουργικής ενέργειας, ίσως θα πρέπει να ανατρέξουν στο παρελθόν και στον παραγωγικό ανταγωνισμό ο οποίος κατέκτησε τους παραπάνω καλλιτέχνες και τους οδήγησε στη δημιουργική καινοτομία κατά την περίοδο της Ιταλικής Αναγέννησης.

Βέβαια, υπάρχουν και άλλες μεγάλοι περίοδοι καινοτομίας. Η βιομηχανική επανάσταση τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη, η μετέπειτα ανάδειξη του καπιταλιστικού μάνατζμεντ τον 19ο αιώνα στις ΗΠΑ, και η μεταγενέστερη ψηφιακή καινοτομία, την οποία απολαμβάνουμε σήμερα. Αλλά, υπάρχει κάτι το οποίο είναι εντυπωσιακό με την Αναγέννηση, το γεγονός, ότι αν αναγάγουμε τον ανταγωνισμό των καλλιτεχνών της εποχής εκείνης στα σημερινά επιχειρηματικά δεδομένα, δεν διαφέρει από τον σύγχρονο παραγωγικό ανταγωνισμό, στο σημερινό επιχειρηματικό περιβάλλον, πολλών μεγάλων επιχειρήσεων για την έρευνα και ανάπτυξη.
Κάτι που δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύει για τη χώρα μας στο επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά και τον ανύπαρκτο παραγωγικό ανταγωνισμό μεταξύ επιχειρήσεων.

Από μια πλευρά, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι οι Έλληνες είναι μια άλλη ράτσα, και ότι παραδείγματα σαν και αυτά που αναδεικνύονται από αυτή τη στήλη δεν έχουν θέση στην ελληνική πραγματικότητα. Όπως λένε, είναι για χώρες που έχουν οργανώσει και δομήσει τις λειτουργίες τους, όσον αφορά τη φιλοσοφία της επιχειρηματικότητας, του μάρκετινγκ και των πωλήσεων, σε άλλες πιο σύγχρονες βάσεις. Και αυτά σωστά είναι. Αλλά οι νοοτροπίες μπορούν να αλλάξουν, διότι ουδείς διδάχτηκε και κέρδισε από την αποδοχή της δικής του αντίληψης περί προόδου. Η Δύση διδάχτηκε από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους το «μέτρο» (ασχέτως του γεγονότος ότι εμείς, οι απόγονοι τους, φαίνεται να το έχουμε χάσει), από τους Ρωμαίους το Δίκαιο κ.ο.κ..

Από την άλλη, υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις οι οποίες έχουν υγιή νοοτροπία και παρακολουθούν το τι γίνεται στον κόσμο, επιμορφώνουν τα στελέχη τους και διδάσκονται από τα καλύτερα παραδείγματα επιχειρηματικών πρακτικών, τα οποία τις οδηγούν στην αύξηση της παραγωγικότητας τους. Με αποτέλεσμα να καινοτομούν, προσαρμόζοντας τα διδάγματα αυτά στη βάση λειτουργίας τους, στο μέτρο βεβαίως που τους επιτρέπει η ελληνική πραγματικότητα.

[email protected]