Την τελευταία δεκαετία οι marketers έχουν προσαρμοστεί στη νέα εποχή, αυτή της αυξανόμενης ανάγκης συμμετοχής και δέσμευσης των πελατών με τα προϊόντα/υπηρεσίες τους. Στην προσαρμογή τους αυτή χρησιμοποιούν νέες λειτουργίες, όπως τη διαχείριση των social-media, διορθώνοντας με τον τρόπο αυτό τις διαδικασίες για την καλύτερη ολοκλήρωση των διαφημιστικών τους εκστρατειών στην τηλεόραση και τα έντυπα με την online διαφήμιση. Ενισχυόμενες καθοδόν, με εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό, για να διαχειριστούν την έκρηξη των ψηφιακών δεδομένων των πελατών τους. Ωστόσο, η εμπειρία που αποκομίζεται από αυτή την προσαρμογή, δείχνει ότι αυτές οι διαδικασίες δεν αρκετές.

Για να δεσμευθούν οι πελάτες πραγματικά με τα προϊόντα/υπηρεσίες των επιχειρήσεων, δεν φτάνει μόνο η διαφημιστική ώθηση, πρέπει οι επιχειρήσεις να κάνουν περισσότερα, να ξεπεράσουν τα όρια της παραδοσιακής οργάνωσης και δομής του μάρκετινγκ.

Στο τέλος της ημέρας, οι πελάτες δεν ξεχωρίζουν το μάρκετινγκ από το προϊόν, γι αυτούς το μάρκετινγκ είναι το ίδιο το προϊόν. Ούτε ξεχωρίζουν το μάρκετινγκ από τις online συνδέσεις τους ή την εμπειρία τους στα καταστήματα λιανικής, γι αυτούς το μάρκετινγκ είναι η εμπειρία που έχουν. Στην εποχή της συμμετοχής, το μάρκετινγκ είναι η ίδια η εταιρία.

Η αλλαγή αυτή παρουσιάζει μια προφανή πρόκληση. Αν κάθε εργαζόμενος στην επιχείρηση είναι υπεύθυνος για το μάρκετινγκ, τότε ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος γι’ αυτό; Και τι υποδηλώνει αυτή η νέα πραγματικότητα για τη δομή και την οργάνωση του μάρκετινγκ; Το πρόβλημα αυτό είναι παράλληλο με εκείνο που προέκυψε την εποχή της άνθησης του κινήματος του quality management, πριν αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε την ανάγκη του total quality management και προτού η ποιότητα ενσωματωθεί στον ιστό του γενικού management. Εκείνη την περίοδο κυκλοφορούσε ένα «ανέκδοτο», όταν ο γκουρού της ποιότητας Lee Iacocca ήταν CEO στην Chrysler προσέλαβε τον Hal Sperlich ως αντιπρόεδρο σχεδιασμού των προϊόντων. Η πρώτη ερώτηση του Sperlich, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ήταν: «Ποιος είναι υπεύθυνος για την ποιότητα;» Όλοι, του απάντησαν τα στελέχη της εταιρίας. «Και ποιον θεωρείτε υπεύθυνο όταν υπάρχουν προβλήματα με την ποιότητα;» συνέχισε. Κανέναν, του απάντησαν. «Ε! τότε έχουμε πρόβλημα» δήλωσε.

Για να αποφευχθεί λοιπόν ένα τέτοιο πρόβλημα, οι επιχειρήσεις όλων των ειδών, πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίσουν ότι κάθε εργαζόμενος είναι υπεύθυνος για το μάρκετινγκ της επιχείρησης, αλλά και να επιβάλουν την υποχρέωση λογοδοσίας κάθε εργαζομένου, μέσω της θέσπισης νέου τύπου σχέσεων μεταξύ της λειτουργίας του μάρκετινγκ και των υπόλοιπων εργαζομένων στην επιχείρηση. Στην ουσία, οι επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν τα οχήματα του μάρκετινγκ. Και η ίδια η λειτουργία του μάρκετινγκ πρέπει να γίνει η κινητήριος δύναμη της συμμετοχής και της δέσμευσης του πελάτη, υπεύθυνη για τον καθορισμό των προτεραιοτήτων και την ενθάρρυνση του διαλόγου σε ολόκληρη την επιχείρηση, που επιδιώκει να σχεδιάσει, να κτίσει, να λειτουργήσει, και να ανανεώσει πρωτοποριακές προσεγγίσεις για τη συμμετοχή και τη δέσμευση των πελατών.

Αν ο μετασχηματισμός αυτός υλοποιηθεί, η οργάνωση του μάρκετινγκ θα δείχνει διαφορετική. Θα υπάρχει μεγαλύτερη κατανομή των υφιστάμενων καθηκόντων μάρκετινγκ σε άλλες λειτουργίες. Περισσότερα συμβούλια και άτυπες συμμαχίες θα συντονίζουν τις δραστηριότητες μάρκετινγκ σε όλη την επιχείρηση. Θα δημιουργηθούν βαθύτερες συνεργασίες με εξωτερικούς πωλητές, πελάτες, ίσως και ανταγωνιστές. Ενώ θα αναγνωρισθεί ο μεγαλύτερος ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν, οι πληροφορίες που βασίζονται στα δεδομένα των πελατών.

Το πρωτοποριακό μάρκετινγκ, όπως δείχνει η εμπειρία, αλλά και οι γκουρού του είδους, επαναπροσδιορίζεται καθημερινά. Και όλα αυτά μπορεί να μην αποτελούν έναν ασφαλή μπούσουλα πάνω στον οποίο θα βαδίσει κανείς, αλλά δίνουν τροφή για σκέψη και τον τρόπο για να ξεκινήσει κανείς να προσαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr