Κάποτε, ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές
Σήμερα, έχει δύο
Κάποτε, δουλεύαμε οκτώ ώρες
Σήμερα, έχουμε χάσει το μέτρημα
Κάποτε, είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους
Σήμερα, τα λέμε μέσω MSN, Skype και Facebook
Κάποτε οι φίλοι μας ήταν πρόσωπα που γνωρίζαμε στην πραγματική ζωή, στο σχολείο, στο στρατό, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στη γειτονιά
Σήμερα, δεν είναι απαραίτητο να τους έχουμε συναντήσει, αρκεί να μοιραζόμαστε κάποια κοινά ενδιαφέροντα σε κάποια εικονική ζωή
Κάποτε, είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας
Σήμερα, κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός
Κάποτε, πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά
Σήμερα, πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε
Κάποτε, είχαμε δύο τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε
Σήμερα, έχουμε 100 κανάλια και δεν βρίσκουμε κανένα αξιόλογο πρόγραμμα
Κάποτε, κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι
Σήμερα, κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών
Κάποτε, είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας
Σήμερα, δεν έχουμε χρόνο για κανένα....
Κάποτε, η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό
Σήμερα, είναι ...κουταμάρα
Κάποτε, λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό
Σήμερα, μας τα λέει ο navigator
Κάποτε, ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...ήμασταν ευτυχισμένοι
Σήμερα, ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
Κάποτε, είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος
Σήμερα, τα βλέπουμε στην τηλεόραση ή στο Internet
Κάποτε, κοιτούσαμε τον άλλο στα μάτια και του ζητούσαμε συγγνώμη
Σήμερα, του το με στέλνουμε SMS
Κάποτε, αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια
Σήμερα, το έχουμε για δύο μήνες
Κάποτε, τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν τον Σεφέρη
Σήμερα, παίρνουν συνέντευξη από…ανθρώπους της τηλεόρασης, που παντρεύονται, χωρίζουν και χαρακτηρίζονται ως «εθνικό θέμα»…
Κάποτε, ξυπνούσαμε πρωί - πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία
Σήμερα, δεν πάμε αφενός γιατί είναι...μπανάλ και αφετέρου γιατί οι παπάδες έγιναν μεσίτες και επιχειρηματίες
Κάποτε, μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα, έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
Κάποτε, ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη
Σήμερα, ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει τους οπαδούς δύο ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου
Κάποτε, είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».
Σήμερα, λέμε «Αυτός φταίει»...
Κάποτε, τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο και τον Τιραμόλα
Σήμερα, βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
Κάποτε, νοιαζόμασταν για τον γείτονα
Σήμερα, τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς
Κάποτε, ζούσαμε με ένα μισθό
Σήμερα, ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε
Κάποτε περνούσαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι και τραγούδι.
Σήμερα, μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια…
Κάποτε, τα δανεικά μας τα έδινε ο αδελφός
Σήμερα, μας δανείζουν οι τράπεζες
Κάποτε, δουλεύαμε για να ζήσουμε
Σήμερα, ζούμε για να δουλεύουμε
Κάποτε, δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, κι ευτυχισμένοι!
Σήμερα, όταν έχουμε τα πάντα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Κι όταν αρχίζουν τα ζόρια επειδή δεν κάναμε καλό κουμάντο, μας φταίει το κράτος και οι τράπεζες που μας δάνεισαν…
Κάποτε, θέλαμε να είμαστε… για να έχουμε…
Σήμερα, αρκεί να έχουμε… για να είμαστε…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr