Ενώ οι Ιταλοί βιομήχανοι και πολιτικοί εμπλέκονται σε οξύτατες συζητήσεις για το πώς θα διαφυλάξουν την ουσία και την πραγματικότητα της αναγνώρισης της εθνικής τους ετικέτας, η Prada ανακοίνωσε πως θα ακολουθήσει ένα πολύ διαφορετικό δρόμο.
«Διώχνουν την υποκρισία», είπε η πασίγνωστη σχεδιάστρια, για τις νέες ετικέτες χώρας προέλευσης, που γνωστοποιούν, με ειλικρίνεια και υπερηφάνεια, ποιος ακριβώς έραψε το γνήσιο σκωτσέζικο Kilt σου ή έβαψε το γιαπωνέζικο jean σου.
Oι ετικέτες που γράφουν «Made in India» ή «Made in Scotland» ακριβώς κάτω από το λογότυπο της μάρκας, είναι ένα δυνατό νέο βήμα που κάνει η κ. Prada, ο σύζυγός της και ο συνεταίρος τους Patrizio Bertelli. Αναγνωρίζουν ότι αν και 85% από τα προϊόντα τους παράγονται σε ιταλικά εργοστάσια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρέπονται για τους διεθνείς τεχνίτες που χρησιμοποιούν.
Είναι κάτι που σκέπτομαι εδώ και πολύ καιρό και έχει πολλές διαφορετικές διαστάσεις, λέει η κ. Prada, της οποίας ο παππούς, ο Mario, που ήταν και ο ιδρυτής της εταιρίας, ταξίδευε σε όλο τον κόσμο ψάχνοντας για εξωτικά δέρματα για τα δερμάτινα προϊόντα του, αλλά και τους εκλεπτυσμένους δεξιοτέχνες για να τα επεξεργαστούν. Αυτή η ιδέα, του «ειδήμονα» με τεχνίτες που είναι όλο και πιο δύσκολο να βρει κανείς στην Ιταλία, είναι η βάση αυτού του νέου project. Και όπως φαίνεται, δεν σκοπεύει να επιτρέψει σε μια προστατευτική και περιοριστική κυβέρνηση να την εμποδίσει να την πραγματοποιήσει.
Ενώ ένας νέος νόμος σχεδιάζεται να θέσει ακριβείς οδηγίες, σχετικά με το τι περιλαμβάνει το «Made in Italy» (ολόκληρο το ρούχο ή μέρος αυτού), η Prada έχει την αντίθετη προσέγγιση. Περίτεχνα κεντημένα φορέματα, ειδικά στη μουσουλμανική Ινδία, θα φέρουν υπερήφανα ετικέτες «Prada Milano, Made in India» όπως και οι υφαντές ίσιες μπαλαρίνες σε αστραφτερά πουδραρισμένα χρώματα, εμπνευσμένες από τους τεχνίτες και το παραδοσιακό ανοιξιάτικό φεστιβάλ στο Holi, όταν οι ινδοί ρίχνουν ο ένας στον άλλον χρωματιστή πούδρα και χρωματιστό νερό.
Ποιος νοιάζεται για το «Made in Italy»; Δεν αποτελεί δυνατό σημείο της μάρκας αν πρόκειται να υπερασπιστείς τη δουλειά σου, τονίζει η κ. Prada, ακολουθώντας μια εσκεμμένα προκλητική γραμμή. «Πρόκειται για πολιτική δήλωση η οποία βασίζεται στην προσωπική μου εκτίμηση στην πρωτοτυπία. Πρέπει να αγκαλιάσεις τον κόσμο αν θέλεις να ζεις σήμερα σε αυτόν».
Η κεντρική ιδέα αυτού του concept προήλθε από την αναζήτηση της σχεδιάστριας για την απόλυτη πολυτέλεια της ζεστασιάς - το εξαιρετικά λεπτό και σπάνιο πουλόβερ από αλπακά - και τη βρήκε σε αυτό που οι Ίνκας αποκαλούν «χρυσό των Άνδεων» και γινόταν πολύ καλύτερο όταν το έφτιαχναν στα περουβιανά  “campesinos,” ή στα παραδοσιακά εργαστήρια, από ότι αν το εισήγαγαν για επεξεργασία στην Ευρώπη. Το αποτέλεσμα είναι ένα πουλόβερ που κατασκευάζεται με τεχνική 3.000 ετών και πωλείται με ταμπέλα που λέει «Made in Peru».
Με το δυτικό κόσμο να ψάχνει για πολυπληθείς χαμηλού κόστους χώρες, για να παράγει «γρήγορη μόδα», η πρωτοβουλία της Prada σχεδιάζεται για να επιφέρει ταυτόχρονα δύο σημαντικές μεταβολές: Την αλλαγή των καθιερωμένων αντιλήψεων, π.χ. πως στην Ινδία παράγονται μόνο φτηνά προϊόντα, αλλά και την εισαγωγή του «πάθους» στα εργοστάσια.  
Τα «Made in Japan» jeans της Prada που παράγονται από τη Dova, και η οποία περιγράφεται από την κ. Prada σαν «ο πιο εκλεπτυσμένος κατασκευαστής denim στον κόσμο» φέρουν ζωγραφισμένους στο χέρι χαρακτήρες, που υποδεικνύουν την προέλευση και την αυθεντικότητά τους.
Μήπως αυτή η πρωτοβουλία είναι στην πραγματικότητα ένα νέο είδος σνομπισμού, όπου οι πλούσιοι και λίγοι αγοραστές θα ψάχνουν ως την άκρη της γης να ικανοποιήσουν τον πόθο τους, με τα εξαιρετικά εκλεπτυσμένα (ή μήπως κακομαθημένα) πολυτελή γούστα τους;
Η κ. Prada θα διαφωνούσε φυσικά, λέγοντας πως στη ζωή της, υποστήριζε πάντα επιχειρήσεις που έχουν εξειδικευμένες τεχνικές, από τα βενετσιάνικα γυαλιά, που απειλούνται με κλείσιμο, μέχρι τον κατασκευαστή χειροποίητης βελούδινης ταπετσαρίας στη Genoa. Και πως είναι ιδιαίτερα ευτυχής, που αυτή η τεχνοτροπία υπάρχει μόνο στην Ιταλία.
«Στην Ευρώπη πρέπει να διατηρήσουμε τις αξίες μας, υπάρχει τόσο πολύ και μακρά ιστορία», λέει. «Αλλά πώς θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε αν δεν βρούμε ένα σύγχρονο τρόπο να δείξουμε την ιστορία έτσι που να την καταλάβουν οι νέοι άνθρωποι». Και θα συμφωνήσουμε απολύτως μαζί της. Κάθε χώρα, της Ελλάδας περιλαμβανομένης –και κυρίως αυτής – έχει να αναδείξει πολλά στοιχεία και τεχνοτροπίες, για τα οποία μπορεί να είναι υπερήφανη και που είναι μοναδικά στον κόσμο. Αν αυτό δεν το εκμεταλλευθεί ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, πρώτον θα κάνει ένα σοβαρό εμπορικό λάθος και δεύτερον, σε λίγο όλα θα μοιάζουν τόσο ίδια γύρω μας, που θα κινδυνεύουμε να μαραζώσουμε από πλήξη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr