Κατ’ αρχήν ας δούμε πως θα γυρνούσαμε στην δραχμή. Είτε με άτακτη χρεοκοπία, είτε με συντεταγμένη.  Για την άτακτη χρεοκοπία δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Θα είναι ένας εφιάλτης  με πολυετή αστάθεια και ανωμαλία.

Για την συντεταγμένη το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι απαιτείται συγκατάθεση όλων των χωρών της ευρωζώνης και  κατάλληλο πολιτικό προσωπικό να διαχειριστεί την κρίση και τις έντονες αναταράξεις που θα δημιουργηθούν κάτι που δεν υπάρχει.

Ποιος λοιπόν θα ήθελε επιστροφή στη δραχμή;  Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι υπάρχουν κάποιοι που το επιδιώκουν για να επωφεληθούν από την υποτίμηση που θα προκύψει και θα αγοράσουν στη συνέχεια σε εξευτελιστικές τιμές.

Ακούγεται λογικό σε μία πρώτη ανάγνωση αλλά δεν είναι. Σε συνθήκες ανωμαλίας και αστάθειας τέτοιου μεγέθους κανείς δεν πρόκειται να φέρει τα λεφτά του πίσω. Ενδεχομένως δε και οι λίγοι σοβαροί επιχειρηματίες που έχουν απομείνει να φύγουν και εκείνοι, προτιμώντας την ασφάλεια του εξωτερικού αφού σε συνθήκες κοινωνικής απελπισίας θα είναι οι πρώτοι που θα στοχοποιηθούν.

Κανένας σώφρων δεν πρόκειται να προβεί σε εξαγορά ή επένδυση. Ποιος θα ήθελε να μπλέξει με τις ιδιωτικές ή δημόσιες συμμορίες που θα έχουν ξεφυτρώσει και θα λυμαίνονται τον τόπο;  Ποιος θα διακινδύνευε να επενδύσει στα απαξιωμένα και κατειλημμένα από απλήρωτους εργάτες εργοστάσια;

Ποιος λοιπόν μπορεί να θέλει την έξοδο και είναι υπεύθυνος για την κουβέντα που ξεκίνησε..

Δεν αποκλείεται δυο τρείς μιντιάρχες της συμφοράς και δυο τρεις ξεμωραμένοι υπέργηροι βιομήχανοι να ονειρεύονται διαγραφή χρεών μέσω της δραχμής, αλλά ούτε τη δύναμη έχουν να επηρεάσουν έχουν ούτε συνιστούν ένα σοβαρό λόμπυ.

Οι μόνοι υπεύθυνοι για την επαναφορά της συζήτησης και για το ότι μερίδα της κοινής γνώμης θεωρεί την έξοδο από το ευρώ ως λύση, είναι οι πολιτικοί.

Τόσο αυτοί που κατά καιρούς επένδυσαν στον αντιμνημονιακό αγώνα  όσο και αυτοί που δεν εννοούν να παραμερίσουν διαφορές, να κάμψουν αγκυλώσεις ώστε να καταρτίσουν από κοινού ένα μακρόπνοο σχέδιο σωτηρίας.

Βέβαια το ευρώ θα μπορούσε να γκρεμιστεί και από μόνο του με μία διάλυση της Ευρώπης αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.