Το διπλό χαστούκι που έφαγε ο κ. Τσίπρας  τόσο από την Μέρκελ όσο και από τον Ολάντ,  ήταν μια πρώτη γεύση ότι η πολιτική είναι για ώριμους και συνετούς και όχι για ανώριμους και βιαστικούς.  Θα μπορούσε να είχε ρωτήσει τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο για το τι θα είχε να αντιμετωπίσει. Προφανώς τα ξέρει όλα. Κανείς δεν έχει την απαίτηση να έχει διαβάσει Μακιαβέλι, αλλά τουλάχιστον θα περίμενε κανείς,  πως κάτι θα είχε ακούσει και θα είχε μάθει  από πολιτική κοντά στους γηραιότερους του κόμματος του.

Απ΄ ότι φαίνεται, δεν έμαθε το παραμικρό και συμπεριφέρεται σαν Πρόεδρος του Μαθητικού. Δεν μπορεί να διαχειριστεί την δύναμη που του έδωσε το εκλογικό σώμα. Γιατί ως αριστερός θα έπρεπε να ξέρει  ότι δεν ταπεινώνεις τους ηττημένους, όπως προσπάθησε να κάνει ζητώντας από τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους.  .  Εκτός κι αν θεωρεί  εαυτόν εκδικητή της Αριστεράς  για τις μετεμφυλιακές ταπεινώσεις της.

Πέρα όμως από την πολιτική συμπεριφορά, τις δύο αυτές ημέρες φάνηκε με τον χειρότερο τρόπο ότι δεν μπορεί να μαζέψει τα ίδια του τα στελέχη που περιδιαβαίνουν τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, λέγοντας  ό, τι τους κατέβει στην κεφαλή  περί τα οικονομικά. Με φωτεινή εξαίρεση ( και ελπίδα) τον κ. Δραγασάκη ο οποίος όμως δεν αρκεί να αναχαιτίσει από μόνος του την λαίλαπα των ασυναρτησιών των  συντρόφων του.

Αυτό δείχνει και την γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ από στελέχη, με γνώσεις  και πολιτική εμπειρία. Και είναι λάθος να νομίζουμε ότι  είναι ακόμη ενεργοί και μάλιστα στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ όσοι ευρωπαϊστές αριστεροί στελέχωσαν με επιτυχία τις πρώτες ελληνικές αποστολές στην Κοινότητα καθώς ήταν από τους λίγους που διέθεταν τότε τα προσόντα και τις δεξιότητες λόγω του υψηλού μορφωτικού τους επιπέδου.  Πολλά, αν όχι όλα από αυτά τα στελέχη, έχουν αποσυρθεί.

Σήμερα,  δεν θεωρείται πολιτική εμπειρία και σοφία, η  προηγηθείσα συμμετοχή σε διαδηλώσεις, η συμμετοχή σε συνδικάτα,  η  ακόμη, η  με θεολογικό τρόπο μελέτη και αφομοίωση αριστερών κειμένων κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων.  Χρειάζεται στοιχειώδης πολιτική οξυδέρκεια η οποία εμφανώς λείπει.

Φυσικά δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει τέτοια γύμνια. Αυτό είναι φαινόμενο που αφορά όλα τα κόμματα. Aπλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που βγήκε νικητής των εκλογών, οπότε με αυτόν πρέπει να ασχοληθούμε κατά κύριο λόγο, αφού σε λίγο καιρό θα ζητήσει και πάλι την ψήφο μας.

Η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα, προσωπική, πολιτική και «ψευδοκυβερνητική» για το διάστημα που διετέλεσε αποτυχημένος εντολοδόχος Πρωθυπουργός, δείχνει με το χειρότερο τρόπο πως η νέα γενιά μπήκε σαν ταύρος εν υαλοπωλείω. Είναι η γενιά που δεν έμαθε τίποτα ούτε από τον Ηλία Ηλιού, ούτε από τον Λεωνίδα Κύρκο, ούτε από τον Γιάννη Μπανιά, ούτε από τον Άγγελο Ελεφάντη, ούτε από τον Αντρέα Λεντάκη για να θυμηθούμε μερικούς.  Ούτε καν από τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του οποίου την απουσία και το μέγεθος του κενού το οποίο άφησε πίσω ο θάνατος του, δυστυχώς διαπιστώνουμε σήμερα με τον πιο θλιβερό τρόπο.

Αλλά προφανώς, ούτε αυτό αρκεί, αφού για κάποιες από τις Συνιστώσες που εκπροσωπούνται από τον κ. Τσίπρα, τα ανωτέρω φωτεινά παραδείγματα για το τι σημαίνει Δημοκρατική Αριστερά, θεωρούνται είτε ξεπερασμένα μαυσωλεία, είτε συμβιβασμένοι με τον ταξικό εχθρό. Είναι οι ίδιες Συνιστώσες που ως Πέμπτη Φάλαγγα εν είδει επαναστατικής γυμναστικής αποκαλούν  τον κ. Μανώλη Γλέζο αξιολύπητο ραμολιμέντο. Δυστυχώς υπό αυτές τις προϋποθέσεις, ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος. Και εάν έχει θα είναι πολύ οδυνηρό

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr