Σαφώς και λυπάται κανείς όταν κάποιος συνάδελφος χάνει την δουλειά του και μάλιστα σε τέτοιους καιρούς και σαφώς λυπάται ακόμη περισσότερο όταν είναι η μόνη του δουλειά. Καλώς ή κακώς όμως ο 9.84 θυμίζει προαναγγελμένο θάνατο, αφού τελικά αποδεικνύεται μία εικόνα και ομοίωση ενός προβληματικού δημόσιου οργανισμού.

O αριθμός των δημοσιογράφων που απασχολούνταν ήταν υπερβολικός και τα έξοδα του σταθμού μιλάνε από μόνα τους. Για τα έτη 2007 έως και 2010 ανέρχονταν κατά μέσο όρο σε 13.875.000 ποσό που μάλλον δείχνει πόσο ασυλλόγιστα στήνονταν το πρόγραμμα προς χάρη της πολυφωνίας και της ενημέρωσης.

Μιας πολυφωνία όμως η οποία κάλλιστα μπορεί να αμφισβητηθεί αφού υπήρχε θεματική αλληλοκάλυψη αστέρων, κυρίως στην πρωϊνή ζώνη όπου λίγο πολύ όλοι ασχολούνταν με την επικαιρότητα, δηλαδή με τα ίδια θέματα. Η μόνη διαφορά, το ύφος των παρουσιαστών και οι καλεσμένοι. Το φέρνω ως παράδειγμα όχι όσον αφορά την δουλειά των συναδέλφων, αυτό το κρίνουν οι ακροατές, αλλά για να δείξω ότι μάλλον ήταν ενθουσιώδης ο σχεδιασμός παρά πραγματιστικός, δηλαδή δεν είχαν ληφθεί υπόψη οι πραγματικές ανάγκες ενημέρωσης σε συνδυασμό με το κόστος παραγωγής.

Απεναντίας, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δοθεί στην δημοσιότητα ο αριθμός των συντακτών ανά κλάδο. Πόσοι πολιτικοί συντάκτες, πόσοι οικονομικοί, πόσοι σε κάθε υπουργείο. Δεν χρειάζεται να μάθουμε μισθούς. Οι αριθμοί θα μιλήσουν από μόνοι τους. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει πλήρης διαφάνεια και θα σταματήσει να αιωρείται το ισοπεδωτικό ότι οι πιο πολλοί συνάδελφοι βρέθηκαν εκεί προκειμένου να τα έχουν καλά μαζί τους οι δήμαρχοι Αβραμόπουλος, Κακλαμάνης και η κυρία Μπακογιάννη.

Γι΄ αυτό ίσως και η ΝΔ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτική για το θέμα αντί να σπεύσει να δημιουργήσει πολιτικό ζήτημα με τον κ Γκιουλέκα να πρωτοστατεί.

Επί τη ευκαιρία δε του 9.84 και από την στιγμή που μιλάμε για εξυγίανση των ΔΕΚΟ, είναι καιρός να αναρωτηθούμε για το τέρας που λέγεται ΕΡΤ. Το να σταματήσουν οι ανόητες φιέστες της Eurovision και άλλες παράτες, δεν σημαίνει πως άρχισε η εξυγίανση. Αντίθετα και στην περίπτωση της πρέπει το μαχαίρι να μπει βαθειά στο κόκαλο. Η μήπως δεν έχει υπεράριθμους ή αργόμισθους; Η μήπως η χώρα έχει ανάγκη τα τρία πανελλαδικά κανάλια και άλλα τόσα ψηφιακά; Και τι θα γίνει όταν και τα αναλογικά γίνουν ψηφιακά; Ποιες είναι οι σκέψεις της Πολιτείας;