Κατ αρχήν να διευκρινίσω πως η εξεταστική αυτή έχει δύο σκέλη. Την κατάντια της οικονομίας που είναι κυρίως πολιτικό θέμα και την συστηματική παραποίηση των στοιχείων που στέλναμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά παράβαση κάθε ανειλημμένης υποχρέωσης που είχαμε από τις συνθήκες  και τους κανονισμούς που είχαμε προσυπογράψει και που αποτελούν πλέον εσωτερική έννομη τάξη. Η παραποίηση στοιχείων αποτελεί αδίκημα και κάποιος ή κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν γι' αυτό. Μεταξύ των αιτιών που ο λαός αν έχει γίνει παντελώς αδιάφορος και έχει αντικαταστήσει το φιλότιμο με τον ατομισμό, είναι και πως ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε σε αυτόν τον τόπο. Κυρίως κανείς δημόσιος λειτουργός. Αυτή η κρατική εν πολλοίς αναλγησία, είναι που έχει στερεώσει γερά στην κοινή γνώμη επικίνδυνα τσιτάτα όπως " όλοι ίδιοι είναι", "μια δικτατορία μας σώζει", "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει" και πολλά άλλα ων ουκ εστί αριθμός.

Όσο για τις αντιδράσεις του τύπου, " δίνουμε λαβή στους ξένους" "παραδεχόμαστε ότι είπαμε ψέματα" " θα εξευτελιστουμε μόνο μας",  " η επιτροπή είναι διχαστική" , και άλλα τινά, νομίζω πως είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Έχουμε γίνει ήδη ρεζίλι, μας θεωρούν ψεύτες και αναξιόπιστους και είμαστε όχι απλά διχασμένοι αλλά χίλια κομμάτια. Χειρότερα δεν γίνεται.

Πέρα όμως από την έρευνα για την παραποίηση των στοιχείων, η εξεταστική αυτή επιτροπή μπορεί να λειτουργήσει ως εθνική ψυχική κάθαρση. Με την προϋπόθεση πως για μία φορά τα πολιτικά κόμματα τουλάχιστον τα αστικά θα κάτσουν κάτω και θα συζητήσουν όλες τις παθογένειες που μας οδήγησαν ως εδώ. Κοινωνικές και πολιτικές. Η επιτροπή αυτή, όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της, θα λειτουργήσει ως αντικαταθλιπτικό. Στην κατάθλιψη ως γνωστόν κύριο χαρακτηριστικό είναι η απάθεια και η αναβλητικότητα.  Θα μας ανεβάσει λοιπόν λίγο τη σεροτονίνη ώστε να μπορέσουμε μετά να δουλέψουμε ομαδικά σε μία εθνική ψυχανάλυση για τα χάλια μας και ίσως καταφέρουμε να ξεφύγουμε.

Μπορεί να αποτελέσει κάτι ανάλογο σαν την επιτροπή που στήθηκε στην Νότια Αφρική για το απαρχάϊντ. Σαν την Γερμανία που κάποια στιγμή έπρεπε να συζητήσει για τον Ναζισμό.

Όσο και εάν ακούγεται εντελώς παράταιρη η σύγκριση, δεν είναι. Γιατί όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε πως φταίνε μόνο τα πολιτικά κόμματα έχουμε βαρύτατες ευθύνες ως κοινωνία που έβλεπε και ανεχόταν τα όσα γίνονταν. Ως κοινωνία που έχασε τον παραγωγικό προσανατολισμό της, έγινε υπερκαταναλωτική, κοινωνία της αρπαχτής συμβιβασμένη με τους Δούρειους συντεχνιακούς Ίππους. Ως κοινωνία που έγινε μαλθακή και εξακολουθεί να παραμένει απαθής και σε μεγάλο βαθμό και αντιδρά με αποσπασματικά μόνο όταν θίγονται επι μέρους συμφέροντα των ομάδων οι οποίες την συνθέτουν, οι οποίες μόλις εξασφαλίσουν συνήθως εκβιαστικά όσα ζητούν ησυχάζουν ως δια μαγείας δίνοντας τη σκυτάλη σε άλλους καλομαθημένους διεκδικητές.

Πρέπει επιτέλους να συζητηθεί ανοιχτά ο ρόλος των συντεχνιών. Πρέπει επιτέλους να συζητηθεί ανοιχτά το πώς βολευτήκαμε με επιδοτήσεις και δανεικά. Πρέπει επιτέλους να συζητηθεί γιατί ξοδεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Πρέπει να συζητηθεί το πώς και εμείς οι ίδιοι συντηρούμε την διαφθορά όταν καταβάλουμε φακελάκια και γρηγορόσημα. Πρέπει να συζητήσουμε γιατί ακόμη ψάχνουμε το βουλευτή για διορισμό κι εξυπηρέτηση, γιατί δεν πληρώνουμε τους φόρους μας, γιατί πιστεύουμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι.

Και το κυριότερο, γιατί αφού δεν ήμασταν όλα αυτά τα χρόνια ευχαριστημένοι με τους κυβερνώντες μας, τους οποίους με κάθε ευκαιρία λοιδορούμε και χλευάζουμε ομαδικά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους. Να συζητήσουμε γιατί εμείς οι ίδιοι δεν απαιτούμε τον εκδημοκρατισμό και την αξιοκρατία, στα ίδια τα κόμματα που έχουμε επιλέξει να μας εκπροσωπούν.

Όλα αυτά μπορούν να συζητηθούν στην επιτροπή που θα εξετάσει το πώς φθάσαμε ως εδώ όσον αφορά την οικονομία μας. Με την προϋπόθεση πως μαζί με τους υπεύθυνους διαχειριστές θα κληθεί να ερωτηθεί και να λογοδοτήσει και ο κάθε υπεύθυνος φορέας, ο κάθε κοινωνικός και οικονομικός εταίρος.

Για παράδειγμα οι καταναλωτικές οργανώσεις να εξηγήσουν γιατί δεν αντιδρούν δυναμικά στην καταφανή κοροϊδία, οι μικρομεσαίοι να εξηγήσουν γιατί φοροδιαφεύγουν, οι συνδικαλιστές να εξηγήσουν γιατί εθελοτυφλούν στην διαφθορά και επιμένουν συντεχνιακά καλύπτοντας φυγόπονους και διεφθαρμένους συναδέλφους τους , στις πλασματικές υπερωρίες.  Οι βιομήχανοι να εξηγήσουν γιατί  υπερτιμολογούν ληστεύοντας ουσιαστικά τις επιδοτήσεις, οι γεωργοί γιατί αρνούνται να εκσυγχρονιστούν, οι τουριστικοί επιχειρηματίες γιατί αισχροκερδούν. Οι κατασκευαστές γιατί κλέβουν στα υλικά. Υπάρχουν και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες που αποτελούν αυτό που λέμε όχι μόνο  παραγωγικό, αλλά λόγω αριθμού  και τον κοινωνικό ιστό της χώρας, αφού στην ουσία είναι ο ενεργός μας πληθυσμός.

Και φυσικά τα πολιτικά κόμματα, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί κ.α,  να εξηγήσουν καθαρά το πως και το γιατί άφησαν την κατάσταση να ξεφύγει από τα χέρια τους. Το Γιατί άλλα λένε προεκλογικά και άλλα κάνουν. Το γιατί τάζουν όταν γνωρίζουν πως κάποια πράγματα είναι είτε ανέφικτα είτε καταστροφικά; Το γιατί αντιμάχονται και υπονομεύουν το ένα το άλλο όταν γνωρίζουν καλά το τι πρέπει να γίνει. Το γιατί προσκυνούν ασπόνδυλα στο πολιτικό κόστος;

Αυτό το κουβάρι πρέπει επιτέλους να ξετυλιχθεί. Να κοπεί το σάπιο νήμα, ώστε να προχωρήσει μπροστά η χώρα. Ίσως η επιτροπή για την οικονομία αποτελέσει την ευκαιρία να τεθούν στο τραπέζι θέματα που αποφεύγαμε να δούμε κατάματα.  Με την προϋπόθεση όμως ότι θα διαρκέσει μήνες, θα είναι ανοικτή  στο κοινό και οι εργασίες της θα μεταδοθούν ζωντανές.