Και όταν μιλάω για πολιτικό πολιτισμό, δεν εννοώ μόνο ηπιότητα πολιτικού λόγου και χαμηλούς τόνους. Μιλάω για πολιτικό πολιτισμό ουσίας. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι το ΚΚΕ και το δορυφορικό του ΠΑΜΕ.

Είδα και άκουσα στην Βουλή πολύ προσεκτικά τις ομιλίες της κυρίας Παπαρήγα και του κ. Παπανδρέου, και απορώ πως όλοι είδαν ότι ήταν σκληρή αντιπαράθεση, όταν κυριάρχησε η ηπιότητα εκφοράς επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων. Μόνο τα Γιώργο μου και Αλέκα μου δεν έλειψαν. Αυτό όμως δεν είναι πολιτικός πολιτισμός ουσίας. Πολιτικός πολιτισμός θα ήταν αν το ΠΑΜΕ δεν παρεμπόδιζε τις συγκοινωνίες και εάν η Κυβέρνηση τις προστάτευε, φροντίζοντας να τηρηθούν οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης, όπως έκανε χθες για παράδειγμα, μετά την αρχική ραθυμία της, προσπαθώντας έστω και αδύναμα να ενεργοποιήσει τον Κώδικα Ασφαλείας Λιμένων.

Είναι λογικό να αγανακτούμε για το ότι το κοινοβουλευτικό ΚΚΕ αμφισβητεί το Σύνταγμα , τους νόμους και την Δικαιοσύνη. Σκεφτήκαμε όμως ποτέ, το αν η Πολιτεία για παράδειγμα σέβεται η ίδια δικαστικές αποφάσεις, του Συμβουλίου της Επικρατείας; Αν νομοθετεί με βάση τις συστάσεις του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής; Αν η ίδια εφαρμόζει τους νόμους που ψήφισε; Αν ενσωματώνει η ίδια στο εσωτερικό της δίκαιο, ευρωπαϊκές αποφάσεις που και έλληνες ευρωβουλευτές ψήφισαν στον Ευρωκοινοβούλιο; Αν σέβεται τις οδηγίες  για το περιβάλλον και πολλά άλλα ων ουκ έστι αριθμός.

Σαφώς και δεν πρόκειται περί συμψηφισμού και σαφώς είναι πάγια αρχή πως ο παρανομών δεν μπορεί να επικαλεσθεί ως επιχείρημα υπέρ του, την παρανομία κάποιου άλλου που δεν τιμωρήθηκε. Ωστόσο αν πραγματικά θέλουμε να πάμε στην πραγματική ρίζα του κακού για να το ξεριζώσουμε μια και καλή, καλό θα είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Μπορεί για παράδειγμα ο κ. Κιλτίδης να χαίρεται και δικαίως ότι δεν πάει στην προανακριτική, αλλά ποιος θυμάται και κυρίως ποιος διαμαρτυρήθηκε για το περιβαλλοντικό έγκλημα του 2007 όταν παρέκαμψε την απόφαση του ΣτΕ για το κυνήγι στην καμένη Ελλάδα, και οι "φυσιολάτρες" κυνηγοί ψηφοφόροι δεν άφησαν τίποτα που είχε επιβιώσει ζωντανό;

Ποιόν πολιτικό πολιτισμό μπορεί να επικαλεσθούν οι Κυβερνητικοί παράγοντες που αποφάσισαν να περάσουν το πιο κρίσιμο για την νεώτερη Ελλάδα ασφαλιστικό νομοσχέδιο με Προεδρικό Διάταγμα. Δεν έχει καμιά σημασία η εκ των υστέρων αλλαγή πλεύσης μετά την κατακραυγή. Οι αρχικές προθέσεις μετράνε.

Για ποιόν πολιτικό πολιτισμό μιλάει και ο κ. Σαμαράς, αν διαβάσει προσεκτικά το τελευταίο του λόγο στο Συνέδριο της ΝΔ; πέρα του αμφισβητεί τον πατριωτισμό της Κυβέρνησης λέγοντας πως το ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύει στις δυνάμεις αυτού του τόπου, έρχεται να δηλώσει ότι η ΝΔ εκπροσωπεί την πολιτική της Συνέπειας και  όχι του καιροσκοπισμού  για να αποκαλυφθεί- λόγω κεκτημένης ταχύτητας- πιο κάτω η πραγματική στρατηγική του με το «Σε λίγο ο Έλληνας θα βιάζεται να απαλλαγεί από το ΠΑΣΟΚ πολύ περισσότερο απ’ όσο βιαζόμαστε εμείς να αναλάβουμε». Προφανώς για τον κ. Σαμαρά η τακτική του ώριμου φρούτου δεν είναι καιροσκοπισμός. Είναι πολιτικός πολιτισμός.

Αν τα κόμματα δεν αλλάξουν νοοτροπία, κυρίως τα επιφανή στελέχη τους που ξημεροβραδιάζονται στα τηλεπαράθυρα φωνασκώντας, και με το μόνο μήνυμα που περνάνε είναι πως κανείς δεν ακούει κανέναν, ούτε σήμερα που η χώρα παραπαίει, πολύ φοβάμαι πως  το σύνθημα «Αέρα Αέρα να φύγει η χολέρα»διακρίνεται από πολιτική οξυδέρκεια. Τουλάχιστον από πλευράς διαδηλωτών, οι ακραίοι και οι μετριοπαθείς συναίνεσαν σε  ένα πρώτο βήμα πολιτικού πολιτισμού αντικαθιστώντας το ελεεινό και συνάμα φασιστικό « Να καεί Να καεί.. το μπιπ η Βουλή».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr