Και αντί γι’ αυτό, ασχολιόμαστε αν το κτίριο είχε πυροπροστασία ή όχι. Λες και αυτό ήταν το πραγματικό πρόβλημα.. Άλλη μία υπεκφυγή για να καλύψουν κάποιοι την ανανδρία τους.

Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο της απάθειας. Θα θυμάστε πως οκτώ κουκουλοφόροι, είχαν κάνει γυαλιά καρφιά μία αίθουσα που γινόταν γενική συνέλευση, 1000 φοιτητών. Και πάλι τότε κανείς δεν κουνήθηκε. Λογικό είναι και τα παιδιά μας σαρξ εκ σαρκός είναι. Η απάθεια, ο ωχαδερφισμός, ο ατομισμός.

Εν τω μεταξύ ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, έκανε  δηλώσεις λέγοντας πως αυτά τα περιστατικά είναι εκτός των αξιών της ευνομούμενης δημοκρατίας. Λυπάμαι που το λέω αλλά η χώρα μας μόνο ευνομούμενη Δημοκρατία δεν είναι. Ασ' ξεχάσουμε προς στιγμήν, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα και ας πάμε στον πυρήνα της.

Ποιες είναι οι αξίες της; Πότε απέκτησαν οι συμπολίτες μας πραγματική δημοκρατική συνείδηση; Πότε το δημόσιο και εθνικό συμφέρον μπήκε πάνω από το ατομικό; Επειδή έχουμε Kοινοβούλιο και επειδή νομιμοποίθηκε το ΚΚΕ γίναμε δημοκρατική χώρα με δημοκρατικούς πολίτες; Πότε αποκτήσαμε Δημοκρατική Παιδεία; Μήπως δεχόμαστε νηφάλια και με επιχειρήματα τη διαφορετικότητα; Μήπως διαμαρτυρόμαστε με τα ίδια μέτρα και σταθμά και όχι κατ' επιλογή; Κατεβαίνουμε για το Ιράκ, για το Αγφανιστάν, κατεβαίνουμε για τη αυταρχικότητα της Αστυνομίας αλλά δεν κατεβήκαμε ποτέ μαζικά εναντίον της Τρομοκρατίας, εναντίον της Μαφίας των Κουλουλοφόρων, λες και δεν μας αφορούν.

Μήπως το 1991 δεν κάηκαν άλλοι τέσσερις συνάνθρωποι μας με τον ίδιο τρόπο; Έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε και από καθαρή τύχη δεν είχαμε θρηνήσει θύματα, πέρα από την στυγνή δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και πάλι μυαλό βάλαμε όταν κάηκε η Αθήνα.

Ούτε ως διαδηλωτές, ούτε ως Πολιτεία για να απομονώσουμε επιτέλους μια και καλή τα φασιστοειδή,  Αντί γι’ αυτό τι ακούμε; Μία ακόμη λεκτική καταδίκη. Ναι στην διαφωνία. Ναι στην διαμαρτυρία, μας είπαν στην Βουλή.

Μία μέρα μετά, τρείς από το ένα κόμμα διαγράφονται και μία από το άλλο. Γιατί διαφώνησαν, γιατί ψήφισαν κατά συνείδηση. Αυτό είναι το καλό παράδειγμα των πολιτικών ταγών; Έτσι δέχονται την διαφωνία; Το ιερό δικαίωμα του Βουλευτή να ψηφίζει κατά συνείδηση και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά το μέλλον της χώρας, έχει την ίδια βαρύτητα με την κομματική πειθαρχία;  Ζητάμε την οικονομική βοήθεια της Ευρώπης αλλά χαμπάρι δεν έχουμε πάρει πως δουλεύει ο Κοινοβουλευτισμός εκεί, όπου οι Κυβερνήσεις είτε Δεξιές είτε Σοσιαλιστικές, είτε αυτοδύναμες, είτε συνεργασίας, τρέμουν τις αντιδράσεις των Βουλευτών τους.

Όταν διαγράφονται βουλευτές γιατί εξέφρασαν διαφορετική γνώμη, όταν κυριαρχεί η λογική του μαντριού, της καθολικής συμμόρφωσης, της αυστηρής ομοιογενοποίησης, τι επιχείρημα θα αντιτάξεις στο «Όλοι ίδιοι είναι»;

Προφανώς η Δημοκρατία μας φοβάται την αντίδραση τεσσάρων βουλευτών και εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η χώρα είναι όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά βαρύτατα ασθενής, όπως και η απαθής στο έγκλημα Κοινωνία. Και υπό αυτές τις συνθήκες ίσως καλύτερα να πτωχεύσουμε μήπως και αναγεννηθούμε  πραγματικά.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr