Το ΚΚΕ αντιπροσωπεύεται στην Βουλή, με εκπροσώπους εκλεγμένους από το λαό, έχει διακηρύξει την πίστη του στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, και μάχεται για τις αρχές και τις θέσεις του εντός του Κοινοβουλίου.

Στον εκτός κοινοβουλίου όμως χώρο, καταστρατηγεί κάθε έννοια Δημοκρατίας με αιχμή του δόρατος το ΠΑΜΕ. Καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών, καταλήψεις Υπουργείων και άλλα τινά.

Είναι γνωστό πως η κυρία Παπαρήγα έχει κηρύξει ευθέως ανυπακοή. Μια προτροπή γενική η οποία όμως είναι το αυγό του φιδιού. Το να διαμαρτύρεται, και να καλεί σε απεργία, είναι σεβαστό. Ιερό δημοκρατικό δικαίωμα. Ο ταξικός εχθρός μέχρι σήμερα για το ΚΚΕ ήταν η εργοδοτική τάξη. Το κεφάλαιο, η πλουτοκρατία. Επίσης θεμιτό και σεβαστό.  

Ωστόσο η κυρία Παπαρήγα όταν έκανε και δυστυχώς συνεχίζει να κάνει την ίδια προτροπή, παρ΄' ότι η ίδια μία οξυδερκής και αξιέπαινα συνεπής στις ιδέες της πολιτικός, κλώθει το αυγό του φιδιού, στην πιο κρίσιμη για τη χώρα στιγμή και μάλλον δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος που η ίδια και οι συν αυτήν δημιουργούν.

Θα το αντιληφθεί, όταν δει το Video με τις δηλώσεις του συνδικαλιστή ναυτεργάτη, από την  απεργία του ΠΑΜΕ  για το αιφνίδιο θέμα της άρσης του cabotage, που είχε κριθεί παράνομη και καταχρηστική.

Όταν τον ρώτησαν, γιατί ενώ η απεργία κρίθηκε παράνομη, γιατί δεν ακολουθήθηκε καμία διαδικασία από αυτές που προβλέπει ο νόμος, δεν υπήρχε πλειοψηφία στα σωματεία και δεν ενημερώθηκε εγκαίρως ο κόσμος, το ΠΑΜΕ προχώρησε σε αυτήν,  εκείνος απάντησε  λίγο πολύ ότι την Δικαιοσύνη δεν την λαμβάνει υπόψη του, γιατί όλοι ξέρουμε ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική. Δηλαδή σαν να μας είπε, ότι για εκείνον, το ΠΑΜΕ και ενδεχομένως για την πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ η Δικαιοσύνη είναι ο νέος ταξικός εχθρός.

Η απάντηση αυτή υπό άλλες συνθήκες θα ήταν για γέλια. Υπό τις παρούσες όμως είναι πολύ σοβαρή. Γιατί ευθέως ο ταξικός εχθρός δεν είναι πια ο εργοδότης, ο βιομήχανος, ο πλουτοκράτης αλλά ένας από τους θεσμούς- πυλώνες της Δημοκρατίας. Ευθέως ο συγκεκριμένος κύριος οι ομοϊδεάτες και οι ομόσταυλοι του αποφάσισαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να απονέμουν Δικαιοσύνη. Τι σημαίνει αυτό; Αυτοδικία με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Που λοιπόν ασπάζεται το ΚΚΕ το Ιρλανδικό μοντέλο και μάλιστα το Βορειοιρλανδικό; Στον ΙRA. Αν θυμάστε υπήρχε το πολιτικό σκέλος ο ΣΙΝ ΦΕΙΝ με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και το ένοπλο τμήμα ο ΙRΑ . Σήμερα στη χώρα μας, έχουμε ένα ΚΚΕ με κοινοβουλευτική παρουσία και μία συνδικαλιστική οργάνωση του, το ΠΑΜΕ που τρομοκρατεί, μη σεβόμενο τίποτα.

Που πάμε λοιπόν από εδώ και πέρα; Αυτήν την απάντηση σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα μόνο η ηγεσία του ΚΚΕ μπορεί να την δώσει. Καλοί οι αγώνες, καλές οι απεργίες, καλή η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Καλή η διαπάλη εναντία στα συμφέροντα και τα μονοπώλια.
Αλλά εδώ πλέον ξεκάθαρα ταξικός εχθρός είναι η ίδια η Δημοκρατία και πρέπει να δώσει μία ξεκάθαρη απάντηση στο πλαίσιο του συστήματος στο οποίο το 1974 δέχθηκε να ενταχθεί και για το οποίο δίνει πολιτικό όρκο. Μιλάμε για την κοινοβουλευτική Δημοκρατία η οποία απέχει εκατομμύρια έτη φωτός από την Λαοκρατία που τώρα ευαγγελίζεται με τις πράξεις ή παραλείψεις του.