Από την άλλη πλευρά, το Eurogroup, εκεί που δεν το περίμενε κανένας, αποφασίζει τη σύσταση μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων, και ασχολείται πια περισσότερο με την Πορτογαλία που είναι ο δεύτερος αδύναμος κρίκος, θεωρώντας ότι με εμάς έχει μπει το νερό στο αυλάκι.

Ας δούμε όμως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. H Morgan Stanley θεωρεί ότι η Ευρωζώνη ενδέχεται να μετατραπεί σε μια περιοχή οικονομικής ασωτίας, νομισματικής αδυναμίας και υψηλότερων πληθωριστικών πιέσεων, και ότι το πακέτο στήριξης προς τη χώρα μας αποτελεί κακό προηγούμενο, δηλαδή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσους στην άλλη πλευρά του ατλαντικού υποστηρίζουν πως η Ευρωζώνη ήταν θνησιγενής εξ αρχής γιατί όταν έγινε το Maastricht, οι ευρωπαίοι δεν φρόντισαν για κοινούς συλλογικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης των όποιων προβλημάτων φοβούμενοι να θίξουν την έννοια του εθνικού συμφέροντος έκαστου μέλους.

Σήμερα οι Ευρωπαίοι, αντιλαμβάνονται με το χειρότερο τρόπο εκείνη την απερισκεψία τους και αποφασίζουν να στήσουν έναν τέτοιο μηχανισμό. Το τι θα είναι αυτός ο μηχανισμός δεν το γνωρίζουμε. Είναι αρχή, αλλά εάν κρίνουμε από τις εξελίξεις ενδεχομένως να μην διαφέρει από αυτόν που στήθηκε για την Ελλάδα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα απουσιάζει το ΔΝΤ. Το επιχείρημα ότι και οι χώρες μέλη της Ευρωζώνης συμμετέχουν ενεργά στο ΔΝΤ οπότε γιατί να μην εκμεταλλευτούν τις εισφορές τους, είναι λογικό. Αν υποθέσουμε πως στις περιπτώσεις πολέμου, η Ευρώπη έχει παραχωρήσει δικαιοδοσίες στο ΝΑΤΟ, γιατί να μην υποθέσουμε ότι σε περιπτώσεις οικονομικού πολέμου, δεν θα προσέβλεπε στην τεχνογνωσία του ΔΝΤ;

Που κολλάει η Ελλάδα; Στο ότι κατά τεκμήριο δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς τιμωρία. Για να φθάσει μία χώρα να κάνει χρήση του μηχανισμού στήριξης που θα στηθεί, θα πρέπει ή να είναι θύμα μιας ξαφνικής ιδιάζουσας κρίσης, ή γενικώς να τα έχει κάνει μπάχαλο στα δημοσιονομικά της. Στην πρώτη περίπτωση λόγω πρότερου έντιμου βίου μπορεί να την γλυτώσει. Στην δεύτερη, με την προϋπόθεση πάντα ότι στήθηκε τέτοιος μηχανισμός του οποίου επιζητεί τη χρήση, μαύρο φίδι που την έφαγε.

Είναι βέβαιο, πως στις συζητήσεις που θα ξεκινήσουν, όσο χρονοβόρες και εάν είναι, θα τεθεί επι τάπητος το θέμα. "Τι κάνουμε με αυτούς που παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα στις συνθήκες". Δεδομένης της παρούσας λυσσαλέας γερμανικής θέσης οι ένοχοι να αφεθούν στην τύχη τους, υποθέτω πως οι εταίροι θα καταλήξουν στη συμβιβαστική λύση, οι παραβάτες, να μην λαμβάνουν μέρος στις αποφάσεις για ένα χρονικό διάστημα. Αυτό έχει ήδη αρχίσει και κυκλοφορεί έντονα και όχι μόνο δεν θα πρέπει να το αποκλείσουμε, αλλά θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε.

Μπορεί αυτή την φορά, επειδή είμαστε πανηγυρικά οι πρώτοι, να γλυτώσουμε τέτοια ποινή αφού όπως άκουσα κάποιον να λέει είμαστε το G Spot των PIGS,  αλλά με το πρώτο στραβοπάτημα, μας πήρε και μας σήκωσε. Θα πρέπει δε να αντιληφθούμε, πως στα μεν οικονομικά μέτρα κουτσά στραβά μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, στις σοβαρές όμως πολιτικές αποφάσεις, όσο και σε δευτερεύουσες που καθορίζουν το μέλλον μας ( ακόμη κι αν είναι προϊον συμβιβασμού των ισχυρών, με τη δική μας συμμετοχή στα διάφορα στρατόπεδα όπως αυτά διαμορφώνονται ανά περίπτωση), θα ήταν σκέτη καταστροφή να είμαστε απόντες.  Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος εκ Δυσμών κίνδυνος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr