Ωστόσο το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν είναι το μόνο έλλειμμα. Υπάρχουν  ελλείμματα  πιο ύπουλα. Των τρεχουσών συναλλαγών και κυρίως αυτό των εμπορικών συναλλαγών. Από εκεί μπορεί να καταλάβει κανείς ποια είναι η εικόνα και η δυναμική και η προοπτική μιας οικονομίας. To πιο κρίσιμο ωστόσο είναι το έλλειμμα νοοτροπίας.

Όταν παράγεις και εξάγεις λιγότερα από όσα καταναλώνεις νομοτελειακά είσαι καταδικασμένος. Δυστυχώς ελάχιστα παράγουμε και ακόμη λιγότερα εξάγουμε. Μέχρι τώρα τα βάζουμε με το παμφάγο δημόσιο και καλά κάνουμε αφού τις δικές του αμαρτίες εν πολλοίς πληρώνουμε, αλλά έχουμε ξεχάσει πως ότι ίσου σοβαρές είναι οι ευθύνες του ιδιωτικού τομέα. Με τα δικά του ελλείμματα , είτε οικονομικά είτε "νοοτροπίας" τι γίνεται;

Τα 36 χρόνια από την μεταπολίτευση και μετά, ο ιδιωτικός τομέας , και με δική του ευθύνη αναπτύχθηκε στρεβλά, απομυζώντας επιδοτήσεις και κρατική στήριξη να κάνει τις δουλειές του και μόνο όταν άνοιξε η ΝΑ Ευρώπη έκανε βήματα να ανοιχθεί στην περιοχή. Εδώ κάνουμε δε ένα λάθος.

Όταν λέμε πως στην περιοχή υπάρχουν χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να δούμε πόσοι έλληνες είναι αυτοί που πήραν των ομματιών τους και έφυγαν για μία καλύτερη τύχη ανοίγοντας μία επιχείρηση στις χώρες αυτές, (οπότε τυπικά μιλάμε για ελληνόκτητες τονώνουν τις τοπικές οικονομίες και όχι ελληνικές επιχειρήσεις), και πόσες είναι θυγατρικές των εδώ. Ας μην ξεχνάμε ότι ουκ ολίγοι αφού πήραν τις επιδοτήσεις, έκλεισαν σε λίγο καιρό και μετά έστησαν την επιχείρηση εκτός συνόρων με κανένα όφελος για την Ελλάδα.

Αλλά μήπως όσοι έμειναν εδώ, έκαναν κάτι για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους; Η μόνιμη επωδός ήταν, είτε να μειωθούν οι φόροι είτε να περιοριστούν τα εργασιακά δικαιώματα. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία ουδέποτε σκέφθηκε πως το κόστος μπορεί να χαμηλώσει με σύγχρονη παραγωγή, με καταπολέμηση των ενδοεταιρικών αντιαναπτυξιακών δομών, και την καταπολέμηση σπάταλων παραγωγικών διαδικασιών. Και δεν το σκέφθηκε, γιατί πολύ απλά στην περίοδο των παχιών αγελάδων αυτά είναι ψιλά γράμματα.  Η παροιμία των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν ήταν πολύ αναχρονιστικό. Τρε ντεμοντέ.

Τα ίδια ελλείμματα, διαδικασιών και νοοτροπίας είχαν βέβαια και οι μικρομεσαίοι, που μπορεί μεν να είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας αλλά είναι μία σπονδυλική στήλη πλήρης καρκινωμάτων. Το ίδιο ισχύει και για τον εμπορικό κόσμο. Μόνο απληστία μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τα 200% και 300% περιθώρια κέρδους. Ο λόγος απλός. Όταν έχεις καταναλωτικό κοινό, που ζει με δανεικά, και δεν έχει καμία καταναλωτική συνείδηση, ευκαιρία ψάχνεις να αισχροκερδήσεις. Το διαπιστώνουμε σήμερα που αγοράζουμε ένα πουλόβερ 22 ευρώ ( τόσο το αγόρασα), όταν πριν δύο χρόνια το αγόραζες 60. Και είναι βέβαιο πως ακόμη και σήμερα δεν το πουλάει με χασούρα. Σήμερα κλαίνε με μάυρο δάκρυ

Ένα ακόμη τραγικό έλλειμμα, είναι αυτό στην παροχή τουριστικών υπηρεσιών. Δεν χρειαζόμαστε ούτε τον κ. Μποτρίνι ούτε την κυρία  Βαμιαδάκη να μας δείξουν τα χάλια και την αντιεπαγγελματική νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας των παρεχόντων τέτοιου είδους υπηρεσιών. Και όπως φάινεται μυαλό δεν βάζουν. Οι ίδιες απαράδεκτες πανάκριβες υπηρεσίες. 

Ωραία λοιπόν είναι όσα λέμε για ανάπτυξη, για ενίσχυση του ΑΕΠ, για νέες θέσεις εργασίας, για τόνωση της κατανάλωσης, αλλά για τα ελλείμματα που αναφέραμε τι σκοπεύουμε να κάνουμε;

Σήμερα βλέπουμε ότι το δημόσιο αργά ή γρήγορα αλλάζει. Συρρικνώνεται, μειώνει τις σπατάλες του, μειώνει τις θέσεις εργασίας, κάνει τέλος πάντων κάποιες προσπάθειες να συμμαζευτεί. Ο ιδιωτικός τομέας τι κάνει;

Δυστυχώς μέχρι σήμερα παρά την λαίλαπα της κρίσης, παρά τις μέχρι σήμερα αμείλικτες συνέπειες της, τα μόνα που ακούγονται είναι συντεχνιακές κραυγές και καμιά σοβαρή αυτοκριτική. Ο επιχειρηματικός κόσμος από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει αν πραγματικά θέλει να συμβάλει στην ανοικοδόμηση της χώρας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr