Σίγουρα όμως οι βιομήχανοι, θα κοιτάξουν και θα παζαρέψουν σκληρά να περικόψουν από αλλού το κόστος των εργαζομένων. Είναι βέβαιο. Για τη δημόσια αυτή δέσμευση τους αυτή οπωσδήποτε θα ζητήσουν ανταλλάγματα.

Παράδειγμα ένα επίδομα, το οποίο θα έπρεπε να είχε κοπεί χθες, όχι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα και από τον δημόσιο. Το επίδομα του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Γιατί να παίρνει κάποιος ένα τέτοιο επίδομα; Ίσως την περασμένη δεκαετία, όταν η χρήση υπολογιστών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, και προκειμένου να γίνουν τα πρώτα βήματα εκσυγχρονισμού, ένα τέτοιο επίδομα να είχε μία λογική, αφού έδινε κάποιο κίνητρο στον εργαζόμενο να μάθει υπολογιστές ώστε να κερδίσει κάτι παραπάνω.

Σήμερα όμως το 2010, που η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών έχει μπει από χρόνια στα σχολεία, οπότε το επερχόμενο δυναμικό τους ξέρει απ έξω και ανακατωτά, γιατί να δίνεται ένα τέτοιο επίδομα; Είναι σαν να επιβραβεύουμε κάποιον επειδή δεν είναι αναλφάβητος, πράγμα εντελώς παράλογο. Ίσως είναι πλέον το ίδιο εξωφρενικό με το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης που δίδεται στο δημόσιο ή το επίδομα εκτελωνισμού που από τη δεκαετία του είκοσι, έπαιρναν οι τελωνειακοί για να κάνουν τη δουλειά τους

Άλλο παράδειγμα είναι το επίδομα ισολογισμού που παίρνουν οι λογιστές. Να πάρουν τις υπερωρίες που δικαιούνται όταν δουλεύουν παραπάνω. Και είναι άνισο  επίδομα γιατί το παίρνει ο επικεφαλής του λογιστηρίου που βάζει την υπογραφή του,  που ούτως ή άλλως είναι καλοπληρωμένος σε σχέση με το υπόλοιπο λογιστήριο που συγκεντρώνει τα στοιχεία δηλαδή κάνει όλο το indian work. Με αυτή τη λογική και ο επικεφαλής των αποθηκών να παίρνει επίδομα όταν γίνεται απογραφή. Τα δύο αυτά επιδόματα παραδείγματα προς αποφυγή, αν θέλουμε πραγματικά να ξεκαθαρίσουμε τις στρεβλώσεις. Είναι βέβαιο πως υπάρχουν και αρκετά άλλα παραδείγματα επιδομάτων, που είναι αποτέλεσμα κλαδικών και συντεχνιακών διεκδικήσεων. Κεκτημένα μεν, ξεπερασμένα δε.

Εάν οι επιχειρηματίες θέλουν να τους ανταμείψουν ας τους αυξήσουν το μισθό. Αυτή είναι μία ουσιαστική επιβράβευση των δεξιοτήτων του κάθε εργαζόμενου.

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στην αρχή, δηλαδή στον ΣΕΒ, εκεί που πρέπει να δώσει τη μάχη, είναι να πείσει τα μέλη του να βελτιώσουν και να εκσυγχρονίσουν την παραγωγική διαδικασία τους ώστε να μειώσουν το κόστος τους, να μειώσουν αρκετές σπατάλες, ( γιατί και στον ιδιωτικό τομέα) γίνονται μεγάλες σπατάλες πόρων. Πριν από χρόνια είχα δει στην Ολλανδία, εταιρεία που ανακύκλωνε το νερό καθαρισμού των βιομηχανικών χώρων της. Είχε καταφέρει να μειώσει την κατανάλωση νερού στο μισό.

Το κυριότερο όμως που πρέπει να κάνει ο ΣΕΒ κυρίως, επειδή είναι απίστευτα τα ποσά που χρεώνονται ως δαπάνες παραστάσεως , είναι να πείσει τα μέλη του  να πάψουν να χρεώνουν στις επιχειρήσεις τους τα πάσης φύσεως οικογενειακά και προσωπικά έξοδα. Έτσι θα περισσέψουν αρκετά χρήματα που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε παραγωγικές επενδύσεις.

ΥΓ: Αφού αναφερθήκαμε στους λογιστές, να επισημάνω μία τωρινή μορφή λαδώματος που έχει έξαρηση λόγω  της κρίσης,  την οποία άκουσα από δυό τρείς πηγές. Επικεφαλής λογιστηρίων του ιδιωτικού τομέα, συμπληρώνουν εισόδημα, παζαρεύοντας με τους προμηθευτές είτε τον χρόνο λήξης των επιταγών... είτε το πότε θα περάσουν από το λογιστήριο να πληρωθούν. Με το αζημίωτο φυσικά.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr