Ως γνωστόν, η  πλειοψηφία των πολιτών, μπορεί μεν να αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των μέτρων, δεν παύει ωστόσο να είναι από δυσαρεστημένη  έως και πολύ οργισμένη, για το γεγονός ότι οι συνήθεις ύποπτοι ( χαμηλές εισοδηματικές τάξεις) καλούνται άλλη μια φορά να πληρώσουν τα σπασμένα. Υποθέτω όμως πως δεν θα είχαν αντίρρηση ( για τα μέτρα) και ο θυμός θα ήταν ασθενέστερος, εάν έβλεπαν παράλληλα,  να κινείται κάτι, όσον αφορά το κυνήγι των φοροφυγάδων.

Όλη η ελληνική κοινωνία, ακούει κάθε τρεις και λίγο για μεγαλογιατρούς, για μεγαλοδικηγόρους που δηλώνουν αστεία εισοδήματα. Και κάθε τρεις και λίγο ακούει πως ο ΣΔΟΕ και οι φοροελεγκτικές αρχές, έχουν εξαπολύσει  κυνηγητό. Ωστόσο πότε μα ποτέ δεν ακούστηκε το παραμικρό,παρά τις βαρύγδουπες απειλές,πως θα δίνεται τακτικά στην δημοσιότητα η λίστα με τους φοροφυγάδες. Ετσι βάσιμα αναρωτιέται, αν όντως γίνεται αυτό το κυνηγητό, εάν τα αρμόδια όργανα έχουν την όρεξη να το κάνουν και εάν η ίδια η Πολιτεία δηλαδή οι εκάστοτε κυβερνώντες έχουν τη βούληση να το κάνουν.

Από την άλλη πλευρά, η δικαιολογία των καιρών είναι πως δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί. ¨Οπως αυτό δεν στέκει.  Μηχανισμοί υπάρχουν απλά είτε δεν λειτουργούν σωστά, είτε λειτουργούν αποσπασματικά και κυρίως αδιάβαστοι όσον αφορά την καταπολέμηση των φοροφυγάδων. Εν ολίγοις, όχι μόνο μπορούν να προχωρήσουν, αλλά έχουν στην φαρέτρα τους και το όπλο του αιφνιδιασμού, οπότε η επιτυχία του αποτελέσματος είναι σε μεγάλο βαθμό εξασφαλισμένη, εκ του νόμου, και μόνο.

Ο νόμος, εάν αποφασίσει ο ελεγκτικός μηχανισμός να κινηθεί, προβλέπει πως όταν διαταχθεί έλεγχος και πριν καν αυτός κοινοποιηθεί στον ελεγχόμενο,  οι ελεγκτικές αρχές μπορούν να ζητήσουν την άρση του τραπεζικού απορρήτου. Έτσι έχουν όλα τα στοιχεία στα χέρια τους για την ρευστότητα του ελεγχόμενου. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η εμπειρία, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, έχει δείξει πως οι τράπεζες αρκετά συχνά κωλυσιεργούν στο να παραδώσουν τα στοιχεία.  Οι ίδιοι κύκλοι δε προτείνουν, πως για να γίνεται καλύτερα και πιο αποτελεσματικά η δουλειά, πρέπει να μπει μια χρονική ρήτρα προς τις τράπεζες, ώστε να απαντούν σύντομα αντί να χάνεται πολύτιμος χρόνος.

Έτσι, όταν καλείται ο ελεγχόμενος, μεγαλογιατρός, ή μεγαλοδικηγόρος να δώσει εξηγήσεις για το πως δήλωσε 10 και 15 χιλιάδες ευρώ εισόδημα την ώρα που διάγει βίον πολυτελέστατο, με βίλα, σκάφος, εξοχικό και άλλα συναφή, ο ελεγκτής να έχει ήδη μία καλή εικόνα της ρευστότητας του ελεγχόμενου και να του αντιτείνει “ Και για αυτούς τους λογαριασμούς και τις κινήσεις τους τι έχετε να πείτε; .”

Είναι πραγματικά πολύ απλό. Αρκεί αφενός να υπάρχει πολιτική βούληση και αφετέρου οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να  εκμεταλλευτούν το βαρύ πυροβολικό που τους παρέχει ό ίδιος ο νόμος. Γιατί πρέπει κάποτε κάποιος από τους μεγαλοσχήμονες ελεύθερους και ωραίους επαγγελματίες, να αρχίσει να πληρώνει κάποια στιγμή. Για να μην αισθάνεται ο κοσμάλης κορόϊδο, όπως είπε πρόσφατα ο κ. Παπανδρέου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr