Η αλήθεια είναι πως, πολύ μεγάλη σημασία δώσαμε στην βαλκυριοποιημένη Αφροδίτη της Μήλου. Οσο για τις αποζημιώσεις δικαίωμα τους να πιστεύουν ότι θέλουν, αλλά επίσης δικαίωμα δικό μας να έχουμε σαφή άποψη για το πόσος είναι τελικά ο λογαριασμός και ποιος είναι ο κακοπληρωτής. Αλλά δυστυχώς πάνε γυρεύοντας ξυπνώντας μνήμες άγριες, με τον αφυπνισθέντα ( κι εδώ εχουμε μεγάλες ευθύνες), ανθελληνισμό τους.

Κάλώς ή κακώς λοιπόν δεν είμαστε οι μόνοι από τους οποίους οι Γερμανοί υπεκφεύγουν. Υπάρχει περίπτωση, όπου όχι μόνο αρνήθηκαν να καταβάλουν τα δέοντα αλλά φέρθηκαν και εξακολουθούν να φέρνονται απολύτως εξευτελιστικά σε μία γνωστή μας μειονότητα. Τους Τσιγγαννους.

Η πληθυσμιακή αυτή ομάδα (Ρομά, Σίντι και Μανούς) πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος από κάθε άλλη, αν οι δολοφονίες μελών της συγκριθούν με το συνολικό πληθυσμό της. Η εκστρατεία του Χίτλερ για τη γενοκτονία των Ρομά πληθυσμών της Ευρώπης περιελάμβανε μια ιδιαίτερα παράδοξη εφαρμογή της ναζιστικής «φυλετικής υγιεινής». Μολονότι —παρά τα ρατσιστικά μέτρα—- κάποιες ομάδες Ρομά, συμπεριλαμβανομένων κάποιων Σίντι και Λαλερί (Lalleri) της Γερμανίας, γλίτωσαν τις διώξεις και το θάνατο, οι υπόλοιπες ομάδες Ρομά είχαν την ίδια μεταχείριση με τους Εβραίους. Το 25-50% του πληθυσμού των Τσιγγάνων δολοφονήθηκε, δηλαδή πάνω από 220.000 άνθρωποι.

Η Θυσία τους παραμένει άγνωστη ακόμη και σήμερα στους πολλούς, ίσως επειδή οι τσιγγάνοι ή Ρόμα όπως θέλουν να τους ονομάζουμε, είναι διεσπαρμένοι και ανοργάνωτοι, χωρίς κρατική οντότητα για να υποστηρίξει την υπόθεσή τους. Σύμφωνα με τα καναδικά αρχεία ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.

H σφαγή των Σίντι (Γερμανοί Τσιγγάνοι) και των Ρομά δεν αναγνωρίζεται σήμερα ως γενοκτονία, από τη Γερμανία. Γιαυτό και το 2005 όταν έγινε η μεγάλη εκδήλωση για τα εγκαίνια του μνημείου του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο από το μνημείο - και από τη Μνήμη - αποκλείστηκαν (και) τα θύματα Τσιγγάνοι. Και όταν συμβιβαστικά πρότειναν ένα χωριστό μνημείο εισέπραξαν το «νάιν» των Γερμανών.

Και αυτό δεν ήταν τυχαίο. Ήταν η (τελική;) απάντηση σε μια μεγάλη διαμάχη ανάμεσα σε ιστορικούς, αλλά κυρίως ανάμεσα στο γερμανικό κράτος και τους εκπροσώπους των Τσιγγάνων. Η γερμανική υπερασπιστική γραμμή είναι πως ως κοινωνική ομάδα οι Τσιγγάνοι υπάγονταν στην Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος, άρα αντιμετωπίζονταν αποκλειστικά και μόνο ως προς την παραβατικότητα. Αλλά είναι γνωστόν ότι το 1935 με τους Νόμους της Νυρεμβέργης, οι ναζί χαρακτήριζαν τους Τσιγγάνους μαζί με τους Εβραίους επικίνδυνη Fremdrasse (ξένη φυλή).

Αλλωστε σύμφωνα με το κυριότερο επιχείρημα των «αρνητών», δεν αμφισβητείται μεν η εξόντωση των Τσιγγάνων (μπορεί να υπάρχουν μικρές διαφορές ως προς το νούμερο), αλλά αυτή δεν «προκύπτει» ότι έγινε στα πλαίσια φυλετικού μίσους. Επομένως (ιδού το κρίσιμο επιχείρημα) οποιαδήποτε πράξη κι αν έγινε εναντίον τους, ακόμη και άδικη, δεν δικαιολογούσε αποζημίωση. Μόλις το 1963 με μία απόφασή του, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας δέχθηκε ότι οι φυλετικοί διωγμοί των Σίντι είχαν αρχίσει από το 1928 (δηλαδή προ Χίτλερ), αλλά η αποζημίωση που επιδικάστηκε δεν έφθανε ούτε στο 1/10 αυτών για τους Εβραίους θύματα.

Πριν λοιπόν ο κάθε Γερμανός αξιωματούχος συστήνει ανεπιφύλακτα. ότι μια συζήτηση για το παρελθόν δεν βοηθά καθόλου στην επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας και δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κρίση, ασ’ αναλογιστεί ότι ακόμη η χώρα του μας κάνει να ντρεπόμαστε, (όχι μόνο για τα δικά μας χάλια) αλλά και για τη δική Ανθρωπιστική Υπεκφυγή. 

Μπορεί να είμαστε ότι είμαστε, να παραποιούμε στοιχεία, να κλέψαμε επιδοτήσεις, να είμαστε τεμπέληδες ανεπρόκοποι άντε και διεφθαρμένοι, αλλά η κατ εξακολούθηση απανθρωπιά των γερμανών εταίρων μας μάλλον δεν έχει όρια. Όταν αποκαταστήσουν αυτή την κατάφωρη αδικία, όχι τα χρήματα αλλά το μνημείο, τότε να λογίζουν εαυτούς ισότιμους ( ηθικά) συνομιλητές

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr