Τι άλλο να πεί κανείς για να απαντήσει στον κ. Σιν του γερμανικού Ifo που λίγο πολύ μας αποκάλεσε εκβιαστές. Και κοροϊδεύει όλο τον κόσμο κατάμουτρα, όταν διαλαλεί.. "Ποιος είπε πως δεν θέλουμε αδύναμο ευρώ, αφού αυτό κάνει καλό στις εξαγωγές μας¨" την ώρα που η Μέρκελ ωρύεται για την ισχύ του ευρώ.

Ισως τελικά, η Γερμανία να μην ήταν η Αλίκη της Χώρας των Θαυμάτων. Η μάλλον δεν ήταν  η Αλικη που ξέραμε ή θέλαμε να πιστεύουμε ότι είναι.

Αν αναρωτιόμαστε γιατί μας βαράει έτσι και γιατί νίπτει τας χείρας της όσον αφορά τους αδύναμους της Ευρώπης, θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως ο πραγματικός φίλος και σύμμαχος της Γερμανίας στην Ευρώπη ήταν και θα είναι πάντα η Ρωσία. Μόνο για εκείνην νοιάζεται και για κανέναν άλλον.

Για να καταλάβουμε τα γεωπολιτικά θα πρέπει θα λάβουμε υπόψη μας μία βασική αρχή. Η συμπεριφορά των κρατών έχει εν πολλοίς να κάνει με την γεωγραφική τους θέση. Η Γερμανία δεν αποτελεί εξαίρεση.

Όντας στο κέντρο της Ευρώπης αυτό που την ενδιαφέρει πρωτίστως είναι, οι γείτονες της να αισθάνονται ήρεμοι, και να μην την επιβουλεύονται ή να μην πηγαίνουν κόντρα στα συμφέροντα της. Αυτό το έχει σε μεγάλο βαθμό καταφέρει, προς Ανατολάς, με άπλετη οικονομική βοήθεια, ενώ προς Δυσμάς το έχει σε μεγάλο βαθμό καταφέρει, πολιτικά κυρίως γιατί οικονομικά δεν χρειάστηκε, με δορυφόρους όπως η Δανία, η Ολλανδία, και το Βέλγιο που ουσιαστικά είναι κομμάτι αυτού που αποκαλούσαμε Κάτω Χώρες.

Ο μόνος της βραχνάς, με τους οποίους είχε , έχει και θα έχει μία μόνιμη αντιπαλότητα είναι η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία αλλά με αυτές τις δύο χώρες λόγω της δύναμης τους, οι σχέσεις τους ήταν πιο πολύ λυκοφιλία παρά κάτι πιο ουσιαστικό. Αλλωστε μόνο τα τελευταία εξηνταπέντε χρόνια κάπως κοιτάχθηκαν στα μάτια άφοβα.

Όσον αφορά τη Ρωσία, θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι από το μπορεί μεν να ήταν αντίπαλοι στο Α Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά ήταν και η μόνη χώρα με την οποία η Γερμανία υπόγραψε τη συνθήκη του Ράπαλο το 1922 βάσει της οποίας, οι δύο χώρες όχι μόνο παραιτήθηκαν από κάθε οικονομική διεκδίκηση η μία από την άλλη αλλά συμφώνησαν και σε τελωνειακή ένωση. Επίσης συμφώνησαν, η Γερμανία να κατασκευάζει οπλισμό επί σοβιετικού εδάφους, εντελώς κρυφά προκειμένου να παρακαμφθεί η συνθήκη των Βερσαλλιών. Αργότερα, το 1939 είχαμε το διαβόητο πλέον Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ.

Επίσης πρώτη η Γερμανία, παρότι  υπό επιτροπεία, έσπασε τον Ψυχρό πόλεμο με την Ostpolitik του Βίλυ Μπραντ κάνοντας άνοιγμα και πάλι στη Ρωσία,  που σήμερα πια αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της με τη μία ενεργειακή συμφωνία να διαδέχεται την άλλη. Δεν είναι τυχαίο που οι συμφωνίες αφορούν την ενέργεια που αποτελεί το νέο πεδίο άσκησης ισχύος. 

Για το πόσο κοντά είναι οι δύο χώρες,  φημολογείται πως η Γερμανική Καγκελαρία είχε τις πληροφορίες  πως η ρωσική VTB θα αγόραζε 5% στην EADS αλλά μόνο όταν προκλήθηκαν σοβαρές αντιδράσεις η κύρια Μέρκελ έκανε την καρδιά της πέτρα παροτρύνοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει κράτει και να μην αυξηθεί το ρωσικό ποσοστό μέσω αγορών από την ελεύθερη χρηματιστηριακή αγορά όπερ και εγένετο.

Αλήθεια πόσο πολύ μειάζει αυτή η τακτική με την συνθήκη του Ράπαλο... αφού ούτε γάτα ούτε ζημιά για τους Γερμανούς με το ότι συνέβη σε Ουκρανία ή Γεωργία, αφήνοντας τους συμμάχους τους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Βλέπε Σαρκοζί, που φυσικά έσπευσε να επωφεληθεί.

Κατά την άποψη μου η Γερμανία ουδόλως ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Περιφέρεια του Νότου, οπότε δεν έχει και καμία δυσκολία, να αφήσει τους κατ' επίφαση εταίρους της στην τύχη τους.

Σήμερα που ξαναμοιράζεται η οικονομική πίττα, και υπάρχει ένας οικονομικός πόλεμος, την Γερμανία την απασχολεί πιο πολύ να τα έχει καλά με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ παρά με την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία. Πόσο μάλλον με κράτη που θεωρεί αμελητέα και η μόνη χρησιμότητα που είχαν γι’ αυτήν ήταν να της προμηθεύσουν φθηνά εργατικά χέρια προκειμένου να ανοικοδομηθεί. Την Γαλλία δεν την έχει σε εκτίμηση, αφού σε κάθε πολεμική αναμέτρηση την έχει κατατροπώσει, την Αγγλία το ίδιο αφού ξέρει πολύ καλά πως δεν είναι παρά ένα νησί.

Αντίθετα γνωρίζει πως και τους δύο μεγάλους πολέμους τους έχασε εξ αιτίας της Αμερικανικής επέμβασης- άρα την φοβάται, και από το ρωσική λυσσαλέα αντίσταση, άρα τη σέβεται. Μπορεί ο Γκέχαρντ Σρέντερ να έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει το ΝΑΤΟ και να αντισταθεί στην αποστολή στρατευμάτων στο ΙΡΑΚ, ωστόσο σιγά σιγά οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν. Ο λόγος είναι πως η Γερμανία δεν ήθελε το κενό να καλυφθεί από την επίσης φιλοαμερικανή Γαλλία.  

Το κακό με την Γερμανία είναι πως από την πρώτη μέρα της εμφάνισης της ως οντότητας μόνο μπελάδες και πολέμους φέρνει στην Ευρώπη. Δεν παύει να δημιουργεί συνεχή αναταραχή και πολέμους στην ευρωπαϊκή ήπειρο που ιστορικά κατέληγαν στην διάλυση της. Από την συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648, όταν διαλύθηκε αυτό που θα αποκαλούσαμε το Α Ράιχ ( του Καρλομάγνου), μέχρι τη συνθήκη των Βερσαλλιών ( όταν διαλύθηκε το Β Ράιχ του Μπίσμαρκ και φυσικά η παράδοση της Ρεμς στις 7 Μαΐου του 1945.

Η Ευρώπη αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, από το 1999 αντιλαμβάνεται σιγά σιγά πως με την ενοποίηση της η Γερμανία αρχίζει και πάλι να παίζει πρωταρχικό ίσως και δεσπόζοντα ρόλο, τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Αυτό που τείνουμε να παραβλέπουμε είναι πως και οι δύο αυτοί οργανισμοί γεννήθηκαν και λειτούργησαν κάτω από ιδιαίτερες περιστάσεις και συνθήκες οι οποίες σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχουν αλλά και η Γερμανία η ίδια έχει αλλάξει.

Η Γερμανία όχι μόνο έχει αφυπνισθεί αλλά αλλάζει και κεφάλαιο σκληραίνοντας τη στάση της όπως φαίνεται και από το πώς αντιμετωπίζει τους ασθενέστερους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αλλαγές αυτές αναπόφευκτα σταδιακά θα επιφέρουν και πάσης φύσεως ανισορροπίες στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάτι που όλα τα μέλη -κυβερνήσεις και λαοί-θα πρέπει πλέον να σκέφτονται πως και με πιο τρόπο θα αντιμετωπίσουν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr