Σήμερα την πραγματικότητα, εκφράζει μία άλλη γλώσσα. Πιο ανάλαφρη, πιο εύπεπτη, ίσως πιο καυστική, αλλά το το κυριότερο πιο αντιπροσωπευτική των σημείων και τεράτων που ζούμε και υφιστάμεθα.

Παράδειγμα. Οι Μπαχαλάκηδες. Μιά λέξη, που αποτυπώνει ανάλαφρα μεν, εύστοχα δε,  μια μεγάλη κατηγορία νέων κυρίως ανθρώπων, που συμπεριλαμβάνει μέσα της από τους οπαδούς του χάους, ως τους πραγματικά ασφυκτιώντες και ανήμπορους νέους, με τις μηδενικές προοπτικές και το υποθηκευμένο μέλλον. Αλλά μακάρι να ήταν η η μόνη λέξη, η μόνη έκφραση.

Μια δεύτερη έκφραση είναι το άπλυτο φώς. Παρωδία του άπλετου φωτός, το οποίο δια πάσαν νόσον και θεραπείαν, διαχέεται ( ως έκφραση)  από τους πάντες προς πάσα κατεύθυνση. Θα χυθεί άπλετο φως δώθε, άπλετο φως κείθε, παρακεί. κλπ κλπ. Φυσικά παντού μαύρο σκοτάδι, βρώμα και δυσωδία. Οπότε  τι να σου κάνουν το φως και ακροατές; Το βαπτίσαμε άπλυτο και καθαρίσαμε.

Μια ακόμη αλλαγή, που ήρθε με τον καιρό, είναι στην έκφραση Τα δικά μας παιδιά. Μεγάλωσαν και από τις αλάνες της ΔΑΠ, βρέθηκαν στο μετερίζι της πολιτικής.Πρώτη γραμμή ή μετόπισθεν δεν έχει σημασία.Παντρεύτηκαν στην εκκλησιά, με παπά και κουμπάρο, και μέσα σε πέντε χρόνια, το υπερήλικο ο κουμπάρος την κουμπάρα δυό φορές την εβδομάδα, αντικαταστάθηκε από το νεωτεριστικό, -το μεταρρυθμισμένο θα έλεγα-   Κουμπάρος εροβόλαγε, προς τα δημόσια λειτουργήματα, τον δημόσιο κορβανά και πάει λέγοντας. Αν ο Κραουνάκης έγραφε σήμερα το γνωστό άσμα το Μαλάμω τα Κουμπούρια σου θα έχει σίγουρα αντικατασταθεί από το  Μαλάμω τα Κουμπάρια σου.

Βέβαια μείνανε και κάτι ξεχασμένα  δικά μας παιδιά, όπως ο κ. Μανούσης και ο κ. Ζαχαρίου, που μαλλιοτραβιώνται για το ποιός πήγε να λαδώσει ή να εκβιάσει ποιόν, αλλά αυτοί είναι Τιμημένα Γηρατειά, για να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη επιτυχημένη έκφραση του παρελθόντος. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. Αφημένοι στην τύχη τους, ξεχασμένοι από τους παληούς συντρόφους. Ο ένας χωρίς άγονη γραμμή, ό άλλος προς την Ευελπίδων και ο τρίτος της παρέας, ήθελε δεν ήθελε στην προανακριτική της Βουλής. Δεν ήταν κανενός Κουμπάρος. Απόδειξη πως για τους Κουμπάρους του Μαξίμου,  ούτε συζήτηση για προανακριτικές και άλλες τέτοιες ευτελείς αντιδημοκρατικές ενασχολήσεις.

Μια άλλη έκφραση της εποχής, είναι ο  Κουρασμένος. Παλαιότερα είχαμε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, ως  Σιδερένιο. Αλλαξαν όμως οι εποχές, άλλαξαν και οι προσδιορισμοί.. Σαν να μην έφθανε αυτό, οι επιτελείς του σημερινού Πρωθυπουργού μας- λέγε με κυβερνητικό εκπρόσωπο- φρόντισαν να μας φορτώσουν μ ένα ακόμη προσωνύμιο για να μας πείσουν πως το Κουρασμένος είναι φαντασία μας. Διάλεξαν το  Σφριγηλός. Τα σχόλια περιτεύουν. Οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους.

Από τις πιό ευφυείς όμως εκφράσεις βρίσκω τους Σκανδαλιάρηδες ή τα Σκανδαλιάρικα.. Πρόκειται γιακάτι άπειρους φιλοεξουσιαστές ( ετσι εφεξής προτείνω να αποκαλούμε όλους τους καρεκλοκένταυρους) , που θεώρησαν την πολιτική και την διακυβέρνηση της χώρας παιχνιδάκι.  αλλά λόγω της απειρίας, της άγνοιας του κινδύνου, της αλλαζονίας της νεότητας,  όλο σε σκανδαλιές πάνε και μπλέκουν. Την μία με κάτι απογραφές, κάτι υποκλοπές, κάτι κτηματάκια στο Βατοπέδι, κάτι Ζωνιανά και επηρεασμοί μαρτύρων. Την άλλη με κάτι ομόλογα και Blue Boys και κάτι αναψυκτήρια.  Την παράλλη με κάτι καταστροφικά ελλείματα σε συνδυασμό με ακατανόητες εξοπλιστικές δαπάνες με απ’ ευθείας αναθέσεις, με κατά φαντασία προϋπολογισμούς, την ώρα που χάνεται ο κόσμος, μας έκαναν να μη θέλουμε να τους ξαναδούμε στα μάτια μας. Α και επί τη ευκαιρία, στη Βοιωτία, τραγουδάνε το Και σύ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον Ασωπό .

Αλλά για να μην ξεχαστούμε, ας επιστρέψουμε πάλι στην γλώσσα. Όπως προανέφερα, η κοινωνία είχε ξεπεράσει την ξύλινη γλώσσα, η οποία άλλωστε και

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr