Η κατάσταση αυτή απαιτεί από μας να κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα. Κάτι δηλαδή περισσότερο και διαφορετικό από αυτά που οι δανειστές μας, οι οποίοι μας άνοιξαν και τα μάτια, απαιτούν από μας. Κάτι που να αποτελέσει εγγύηση ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο σ' αυτόν τον τόπο.

Μάλιστα! Και τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; Πολλά! Όμως...από που ν' αρχίσουμε; Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στην παραδοχή μας ότι το μεγαλύτερό μας πρόβλημα είναι η νοοτροπία μας, τότε πρέπει, πιστεύω, να παραδεχθούμε ότι πρέπει ν'αρχίσουμε από την παιδεία μας. Πως αλλιώς θ' αλλάξουμε τη νοοτροπία μας; Αυτό που χρειαζόμαστε πριν απ' όλα είναι νέοι άνθρωποι που να είναι σε θέση να αποκωδικοποιούν καλύτερα από μας την πραγματικότητα γύρω τους. Να είναι ανταγωνιστικοί στην ειδικότητά τους όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη και όπου αλλού μπορεί να χρειαστεί. Πολίτες που να αντιλαμβάνονται το προσωπικό τους συμφέρον μέσα από το συλλογικό και όχι σε αντίθεση μ' αυτό. Πολίτες που να βλέπουν το κράτος ως μία από τις εκφράσεις του συλλογικού συμφέροντος και να μην το αντιμετωπίζουν, επομένως, ως εχθρό.
Διάβασα στις ειδήσεις για τη νέα πρόταση μεταρρύθμισης στα λύκεια. Το νέο σύστημα προωθεί κάποιες οριακές βελτιώσεις, διότι, για παράδειγμα, ενθαρρύνει και απεικονίζει καλύτερα τη σταθερότητα των μαθητών στις επιδόσεις τους μέσα στο χρόνο, ή ακόμη, επειδή φαίνεται να συνδέει καλύτερα τους σπουδαστές των τεχνικών λυκείων με την αγορά εργασίας. Μου φαίνεται, ωστόσο, λίγο άτολμη. Νομίζω ότι οι τομές που απαιτούνται στον χώρο πρέπει να είναι περισσότερο ριζοσπαστικές και φιλόδοξες. Αυτό που βλέπουμε, ανάμεσα σε άλλα, στη νέα πρόταση είναι διδασκαλία ξένης γλώσσας 2 ώρες τη βδομάδα, όσες και τα θρησκευτικά! Σε πολλά πρότυπα (και όχι μόνο) σχολεία της ΕΕ οι ξένες γλώσσες διδάσκονται πολύ επιθετικά όπως στη χώρα μας διδάσκονται μόνο σε σχολές όπως η Γερμανική, η Ιταλική, το Αμερικάνικο Κολλέγιο, η Λεόντειος και το Γαλλικό Λύκειο. Δεν ξέρω πόσο πολύ μπορεί να έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που ήμουν εγώ φοιτητής, αλλά οι μαθητές των σχολείων αυτών ήταν πάντα ανάμεσα σ'αυτούς που πετύχαιναν την είσοδό τους στην καλύτερη σειρά και εξακολουθούσαν και μετά να διακρίνονται τόσο στην φοιτητική όσο και, το κυριότερο, στην επαγγελματική τους ζωή. Στα σχολεία αυτά δεν διδάσκονται τη ξένη γλώσσα απλά ως ξένη γλώσσα αλλά συνήθως διδάσκονται και κάποια μαθήματα στην ίδια γλώσσα. Ακόμη σημαντικότερο, ίσως, βλέπουν και μία άλλη νοοτροπία. Κάτι αντίστοιχο φαντάζομαι να συμβαίνει και με τα προγράμματα διδασκαλίας στα πρότυπα πειραματικά σχολεία της χώρας μας.
Αυτό που θέλω να πω είναι: τόσα χρόνια δεν έχει γίνει από το Υπουργείο Παιδείας μία αξιολόγηση των προγραμμάτων και πρακτικών που ακολουθούνται στα σχολεία αυτά καθώς και η πορεία των μαθητών που αποφοίτησαν από αυτά και που να καταλήγει σε κάποιες καλές πρακτικές που θα μπορούσαν να γενικευθούν βαθμιαία σε ολόκληρο το σύστημά μας;
Θα μου πείτε, μα καλά τι λέει πάλι τούτος εδώ; Τόσα πτυχία έχουν τα παιδιά μας σε ξένες γλώσσες! Και όμως, αν ξέραμε πόσα Ελληνόπουλα - παρόλα τους τα πτυχία - δεν καταφέρνουν να εκφραστούν με στοιχειώδη επάρκεια σε γλώσσα άλλη πλην της μητρικής τους, θα τρομάζαμε.... Δυστυχώς για μας, από την πλευρά αυτή, τα Ελληνόπουλα δεν συγκρίνονται με τους νέους άλλων χωρών όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Πορτογαλία ή η Ολλανδία. Θα μου πείτε καλά μ' αυτούς μας συγκρίνεις; Μα φυσικά! Πρέπει κάποτε ν'αποφασίσουμε ποιά είναι η αγορά μέσα στην οποία περιμένουμε από τα Ελληνόπουλα να είναι αύριο ανταγωνιστικά. Πόσα Ελληνόπουλα θα γνωρίζουν Κινέζικα σε 5-6 χρόνια που η Κίνα θα έχει πάρει τη σκυτάλη από τις ΗΠΑ ως η πρώτη οικονομία στον πλανήτη μας (ευχαριστώ, εν προκειμένω, αναγνώστη προηγούμενου άρθρου μου που μου επεσήμανε ότι τα Κινέζικα εισάγονται ήδη σε σχολεία στις ΗΠΑ); Τι συμπεράσματα έχει αντλήσει η Κυβέρνηση από τα επίλεκτα αυτά σχολεία και τι κάνει η Αντιπολίτευση της λεγόμενης Αριστεράς, ώστε να εξασφαλίσει συνθήκες που θα κάνουν και τα μη προνομιούχα Ελληνόπουλα ανταγωνιστικά; Βέβαια, υπάρχει και αντίλογος: προς τι να βάλουμε τα παιδιά μας να αγχωθούν και να δουλεύουν για να γίνουν λέει ανταγωνιστικά σε μία ηλικία που θάπρεπε να γεύονται τις χαρές της ζωής σ' ένα μπαράκι με ένα τσιγάρο και ένα ποτό στο χέρι θυσιάζοντας τον χρόνο και το χαρτζηλίκι τους στο βωμό της ήσσονος προσπαθείας;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr