Μια νέα λέξη προστίθεται στο λεξιλόγιο του νεοέλληνα αναγνώστη. Ο Τιτουλάριος. Αφορμή η είδηση για τους μισθούς των Αρχιερέων. Διαβάστε εδώ τους μισθούς τους. Όμως για να ξέρουμε για τι μιλάμε, βρήκαμε στο wikipedia τον εξής ορισμό:

Ορισμένοι άγαμοι ιερείς λαμβάνουν τιμητικά το βαθμό του επισκόπου με τον «ψιλό» τίτλο μιας «πάλαι ποτέ διαλαμψάσης» επαρχίας, χωρίς να τους ανατεθεί η ποιμαντορία μιας ενεργής εκκλησιαστικής επαρχίας και κατά κανόνα δεν μετέχουν ενεργά στην Ιερά Σύνοδο, όπου ανήκουν. Έχουν συνήθως βοηθητικό ρόλο στην διοίκηση μιας μεγάλης μητρόπολης, μιας αρχιεπισκοπής ή ενός Πατριαρχείου. Υπάρχουν σήμερα τιτουλάριοι αρχιερείς ως βοηθοί επίσκοποι, ως ηγούμενοι Ιερών Μονών, ως αρχιερατικώς προϊστάμενοι Κοινοτήτων ή Αρχιερατικών Περιφερειών, ως πρωτοσυγκελλεύοντες Ιερών Μητροπόλεων, ως αρχιγραμματεύοντες Ιερών Συνόδων και ως αντιπρόσωποι σε διεκκλησιαστικούς ή διεθνείς Οργανισμούς. Διακρίνονται οι εξής κατηγορίες:

• Τιτουλάριος Μητροπολίτης: Ανώτερη τάξη Τιτουλάριων Αρχιερέων, στην οποία προάγονται μερικοί Τιτουλάριοι Επίσκοποι, διατηρώντας τον ψιλό τίτλο τους ^[3]. Γι' αυτό, ο Τιτουλάριος Μητροπολίτης θεωρείται ανώτερος από τον Τιτουλάριο Επίσκοπο. Προσφωνείται συνήθως Πανιερώτατος.
• Τιτουλάριος Επίσκοπος: Κατώτερη τάξη Τιτουλάριων Αρχιερέων^[4]. Αν και διακρίνεται από τον επαρχιούχο επίσκοπο, συνήθως προσφωνείται επίσης Θεοφιλέστατος.
• Σχολάζων ή Εφησυχάζων Αρχιερέας: Καλείται ο μητροπολίτης, ο οποίος παραιτείται οικειοθελώς, συνήθως λόγω προβλημάτων υγείας. Χαρακτηριστικό γνώρισμά του είναι ότι λαμβάνει το διακριτικό πρώην πριν τον τίτλο, που κατείχε προ της παραίτησής του, ώστε να μην συγχέεται με τον εκάστοτε νυν μητροπολίτη, που αναλαμβάνει την ποιμαντορία της πρώην μητρόπολής του. Εφ' όσον η υγεία του το επιτρέπει, ο σχολάζων αρχιερέας μπορεί να λάβει μέρος σε ιεροτελεστίες με την ιδιότητα του αρχιερέα, αλλά δεν μπορεί να ασκήσει διοικητικά καθήκοντα μητροπολίτη. Σύμφωνα με το άρθρο 58 του Νόμου 590 περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος του έτους 1977, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δύναται με τη σύμφωνη γνώμη του αποχωρούντα αρχιερέα να απονείμει σε αυτόν το ψιλό τίτλο πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής ή Μητρόπολης, καθιστώντας τον έτσι στην τάξη των Τιτουλάριων Επισκόπων ή Μητροπολιτών.

Αν αναζητήσει κανείς το αντίστοιχο του Μακρόν στην Ελλάδα θα δυσκολευτεί λίγο είναι η αλήθεια, αλλά τελικά θα καταλήξει στον ... Στουρνάρα.

Ο Στουρνάρας όπως και ο Μακρόν, δεν ανήκει σε κανένα από τα μεγάλα κόμματα, έγινε υπουργός Οικονομικών με τον Σαμαρά, ενώ πάντα ήταν στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι Ευρωπαιστής, όπως και ο Μακρόν, είναι μεταρρυθμιστής, όπως και ο Μακρόν, έχει ήπιο λόγο, όπως και ο Μακρόν, είναι και οι δυο αυτό που λέμε Σοσιαλδημοκράτες. Ο Στουρνάρας,  θα αποτελούσε μια εναλλακτική για όποιον δεν θέλει να ψηφίσει τα παραδοσιακά κόμματα. 

Είναι βέβαιον, οτι αν η αντισυστημική επιλογή στην Ελλάδα δεν είχε καταλήξει στον Τσίπρα που είναι το αντίστοιχο του Μελανσόν, αλλά είχε βρεί μια διέξοδο τύπου Μακρόν, η χώρα θα ήταν σε πάρα πολύ καλύτερο σημείο από αυτό στο οποίο έχουμε καταντήσει σήμερα.

Η Ελλάδα προηγήθηκε των άλλων χωρών στην αντισυστημική ψήφο, μόνο που "κακόπεσε" σε ακραίο λαικιστή.

Λύσεις τύπου Mακρόν, μπορούν να διασφαλίσουν και Δημοκρατία και οικονομική ανάπτυξη ταυτόχρονα με αλλαγή τόσο στις Ευρωπαικές πολιτικές, όσο και σε βασικές εθνικές πολιτικές, όπως η Παιδεία, η Κοινωνική Πρόνοια, η Δημόσια Διοίκηση.

Το ζήτημα είναι οτι - προς το παρόν - ο Στουρνάρας δεν πολιτεύεται. Θα το δούμε και αυτό στο μέλλον όμως, να το θυμηθείτε.

ΥΓ. Ξέρουμε οτι πολλοί τον αντιπαθείτε, αλλά πείτε μας... ποιόν συμπαθείτε; Κανέναν.