Η πρώτη σημαντική μεταρρυθμιστική απόφαση της κυβέρνησης, αυτή που θα ανοίξει το δρόμο για την πραγματική εξυγίανση του Δημοσίου τομέα, είναι αυτή που έλαβαν χθές απο κοινού ο υπουργός Οικονομικών  Γ. Παπακωνσταντίνου και ο υπουργός Εσωτερικών Ι. Ραγκούσης για την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και την ενιαία αρχή πληρωμής τους.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον χρόνο. Πρέπει να διασωθεί άμεσα και να εξυγιανθεί μακροχρόνια.

Προκειμένου να φέρει τα δημοσιονομικά μεγέθη σε ενα λογαριασμό και καθώς διαπιστώνει οτι τα έσοδα δεν πάνε όπως τα περίμενε, η κυβέρνηση έχει σταματήσει όλες τις πληρωμές προς προμηθευτές και περιορίζεται στην πληρωμή των συντάξεων των μισθών και των τόκων των ομολόγων που διαθέτουν οι ξένοι δανειστές.

Τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα, δηλαδή αυτά που χρειάζεται κάθε νοικοκυριό σε συστηματική βάση, είναι περίπου καμιά πενηνταριά. Οι τιμές αυτών των προϊόντων παρουσιάζουν τώρα, εν μέσω κρίσης, σημαντικές αυξήσεις και βρίσκονται σε αδικαιολόγητα υψηλά επίπεδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμόδιων οργανισμών. Έχοντας αντιληφθεί την ανάγκη μείωσης των τιμών ως τον μοναδικό τρόπο για την ανακούφιση των νοικοκυριών από το βάρος της μείωσης εισοδημάτων, η κυβέρνηση προσπαθεί να «ξορκίσει» την αισχροκέρδεια, όταν υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι τρόποι αντιμετώπισής της.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ελληνικού Κέντρου καταναλωτών, η Ελλάδα είναι πρώτη στην ακρίβεια στα περισσότερα είδη ευρείας κατανάλωσης μεταξύ των ευρωπαικών χωρών, παρά την κρίση. Τα στοιχεία αφορούν τη σύγκριση Απριλίου 2009 με Απρίλιο 2010 και οι αυξήσεις των τιμών είναι σε πολλές περιπτώσεις πολλαπλάσιες απο αυτές στις υπόλοιπες χώρες. Βεβαίως για πολλές απο αυτές ευθύνεται η αύξηση της τιμής της βενζίνης η οποία είναι αποτέλεσμα της αύξησης του φόρου. Όμως οι μεγάλες αυξήσεις των τιμών προκαλούν εντύπωση εν μέσω της κρίσης.

Η ελληνική οικονομία εξόκειλε κατά την τελευταία πενταετία, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν φρόντισε να προσαρμοστεί στις διεθνείς συνθήκες. Το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας σήμερα είναι το ίδιο με αυτό από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Είναι ένα μοντέλο κλειστής οικονομίας με δικό της νόμισμα, με τεράστιο δημόσιο τομέα και ελάχιστες εξαγωγικές επιχειρήσεις. Καμία κυβέρνηση δεν φρόντισε να αλλάξει αυτό το μοντέλο, ούτε καν να προετοιμάσει την κοινωνία για την αναγκαστική επερχόμενη αλλαγή. Όλες διατήρησαν τον ισχυρό ρόλο του κράτους ακόμη και όταν αλλάξαμε νόμισμα και χάσαμε όλα τα πλεονεκτήματα της νομισματικής πολιτικής. Έτσι αντικαταστήσαμε τις δραχμές μας με ευρώ, τα οποία δεν μπορούσαμε ούτε να τυπώσουμε ούτε να υποτιμήσουμε. Με τα φθηνά επιτόκια του ευρώ δανειστήκαμε πολύ περισσότερα από όσα αντέχαμε, κυρίως για να μεγαλώσουμε ακόμη περισσότερο τον δημόσιο τομέα. Τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής ζούμε τώρα. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.