Είναι μεγάλο λάθος. Και για τις προσπάθειες και το μέλλον της κυβέρνησής του, και για το μέλλον της χώρας. Η στήλη το έχει επαναλάβει. Το κεντρικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η φτώχεια, που είναι όντως εξοντωτική. Το κεντρικό πρόβλημα της είναι η διαφθορά, στην ειδικευμένη μορφή του ελληνικού κρατισμού, του οποίου τα κύρια χαρακτηριστικά έχουν έως εξής. Παντελής αναξιοπιστία της πολιτικής και γενικότερα κρατικής ηγεσίας. Αυτό προκαλεί και συντηρεί ένα ιστορικό και πανδημικό διαχωρισμό των συμφερόντων των ιδιωτών πολιτών, από την  τύχη και την μοίρα του έθνους. Το βαθύτερο εθνικό πρόβλημα είναι ότι ο έλληνας διατηρεί μία βαθύτερη αμφιθυμία περί της εθνικής του ταυτότητας, αλλά και της αξίας που αυτή η ταυτότητα ενέχει.

Η τεράστια οικονομική και κοινωνική κατηγορία των ελλήνων εφοπλιστών είναι το εξέχον παράδειγμα. Ο εφοπλιστής είναι επιτυχημένος οικονομικά και κοινωνικά, γιατί του έχει καταστεί δυνατόν, διαχρονικά και ιστορικά, να διαχωρίσει πλήρως τα συμφέροντά του, από αυτά του ελληνικού κράτους, και του ελληνικού έθνους. Μία μεγάλη μερίδα των ελλήνων, και ο γράφων αδυνατεί πλήρως να την προσδιορίσει ποσοτικά, προσπαθεί, με διάφορα επίπεδα επιτυχίας, να μιμηθεί το παράδειγμα του έλληνα εφοπλιστή. Να διαχωρίσει βασικά το προσωπικό του συμφέρον από αυτό το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο συμφέρον του κράτους και, τραγικά, του έθνους. Και έτσι έχουμε τους τεράστιους εθνικούς καρκίνους της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής στα ψηλά αλλά και στα χαμηλά, τα φακελάκια σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα ποσά, κλπ.

Δηλαδή, για να χρησιμοποιήσουμε και μία πολυμεταχειρισμένη έκφραση, ένα μεγάλο, ένα τεράστιο ποσοστό των ελλήνων πολιτών, είναι τζάμπα Έλληνες. Δηλαδή είμαι έλληνας όπου μου αρέσει και το πουλάω το κράτος όπου με συμφέρει. Τζάμπα Έλληνας είναι και ο γράφων, διότι από 19 χρονών έφυγε από την Ελλάδα, και εξακολουθεί να περιορίζει τα οικονομικά του συμφέροντα στο εξωτερικό, όπου αισθάνεται πάρα πολύ πιο ασφαλής στην διαφύλαξη των συμφερόντων του από το ξένο κράτος, και όπου οι δοσοληψίες του με το ξένο κράτος είναι σχετικά υγιείς, και ούτε κατά προσέγγιση τόσο θεότρελες και αντικοινωνικές, όσο οι δοσοληψίες ελλήνων γνωστών του με τον ελληνικό κρατισμό. 

Αυτό το τζάμπα έλληνας, έγινε το σήμα κατατεθέν της Μεταπολιτευτικής γενεάς, όπου η πολιτική ηγεσία μοίραζε επί δεκαετίες τζάμπα λεφτά, και τα οποία τζάμπα λεφτά απέστειλαν την κλεπτοκρατία σε ιστορικά ανεπανάληπτα ύψη.

Στο τωρινό Πάνθεο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, δεν νομίζω να υπάρχει περίπτωση που να ζωγραφίζει τον ελληνικό κρατισμό τόσο παραστατικά, όσο η περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου, και ο τρόπος που χρησιμοποίησε και περιέφερε το περιώνυμο στικάκι επί 14 μήνες, σαν προσωπικό του ραβασάκι, όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, και έπειτα αξίωσε από τον ελληνικό λαό να τον ευγνωμονεί διότι αυτός μόνος είχε κόπια της λίστας Λαγκάρντ, και την «διέσωσε»!!. Αυτόν τον πολιτικό επέλεξε, τραγικά για την Ελλάδα και την τρικομματική κυβέρνηση, ο Αντώνης Σαμαράς να διασώσει χθες, νομίζοντας ότι έτσι θα διασώσει την κυβέρνηση του και το πρόγραμμά της.

Δεν νομίζω ότι οι προσδοκίες του θα επαληθευτούν. Και είναι κρίμα διότι δεν χρειαζόταν ο Σαμαράς να διασώσει τον Βενιζέλο για να κρατήσει την κυβέρνηση του. Αλλά δεν είχε αρκετή πίστη ούτε στους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ούτε στην υποστήριξη του ελληνικού λαού. Και αυτή η έλλειψη πίστης που έδειξε στους άλλους, θα γυρίσει πίσω να το δαγκώσει γιατί καταστρέφει με αυτό τον τρόπο την αξιοπιστία του με τον ελληνικό λαό. Είναι κρίμα, πολύ κρίμα, και τα επακόλουθα αρνητικά αποτελέσματα ανυπολόγιστα. Η Μεταπολίτευση και η κουλτούρα της πολιτικής διαφθοράς ζει και βασιλεύει.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr