Και τι σχέση μπορεί να έχει ένας στίχος, ενός τραγουδιού με τον Αλέξη Τσίπρα του 2019 και του 2021; Έχει. Τον Ιούλιο του 2019 δήλωνε: «Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσουμε τις εκλογές». Σήμερα, μιλώντας  στην Προγραμματική Συνδιάσκεψη του Σύριζα,  εξέφρασε την αναγκαιότητα «να νικήσουμε έστω και με μία ψήφο, εξέλιξη που θα ανοίξει το δρόμο για την προοδευτική διακυβέρνηση και θα αποτρέψει διπλές κάλπες»!

Δεν είναι ν απορείς; Το πιστεύεις ότι  ο Σύριζα  είναι καταδικασμένος –όπως είπε- να κερδίσει τις επόμενες εκλογές για να γλυτώσει την χώρα από τα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Κι ας πούμε ότι εσύ που με διαβάζεις, είσαι οπαδός του Τσίπρα και «εχθρός» του Μητσοτάκη και το πιστεύεις. Ο ίδιος κι όλοι αυτοί που τον άκουγαν, πίστεψαν αυτή τη συλλογιστική; 

Δεν είναι ν απορείς; Τι ακριβώς μπορεί να εξυπηρετεί αυτή η στάση εκτός από του να  δείξει ότι ο Σύριζα ( ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ) δημιουργεί το έδαφος ώστε  να συσπειρωθούν οι ψηφοφόροι του  και – ενδεχομένως- να «τσιμπήσει»  κάποιους απελπισμένους οπαδούς των υπολοίπων «αριστερών» κομμάτων που δεν βλέπουν  μπροστά τους παρά μόνο την πλάτη του Μητσοτάκη. 

Πραγματικά τώρα, δεν είναι να απορείς;  Μα ακόμα και με ΜΙΑ ψήφο να κέρδιζε εκλογές,  υπάρχουν φίλα προσκείμενες  δυνάμεις που θα συγκροτούσαν μαζί του μια κυβέρνηση την οποία θα θεωρούσαν ικανή να «συμμαζέψει» τα ερείπια που θα άφηνε πίσω του ο Μητσοτάκης; Μιλάμε – υποθετικά πάντα και μην παρεξηγήσετε- για μια κυβέρνηση που ΔΕΝ  θα είχε πλειοψηφία, αλλά θα χρειαζόταν κάποια στήριξη, κάποια ανοχή τέλος πάντων από το  ΚΚΕ και τον Γιάννη Βαρουφάκη.

Και ξεχνώ αυτό που είπε ότι «αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά» λες και ΑΝ ακόμη η «πρώτη φορά Αριστερά»  ξαναγινόταν Αριστερά εκατοντάδες χιλιάδες Κεντρώοι  θα «μπουκάριζαν» στο Σύριζα. Το ξεχνώ αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το φτηνοκολπάκι  ( σαν ανεκδοτάκι που λέει : Αυτό με τους ανεμβολίαστους το άκουσες) περί ανεμβολίαστων  που –κατά Τσίπρα-  πρέπει να πεισθούν ότι  « όλες οι αυταρχικές δυνάμεις όταν διαβλέπουν το τέλος τους καταφεύγουν πάντα στην ίδια συνταγή: Στο διχασμό, τη διάσπαση της κοινωνίας, την κοινωνική και πολιτική όξυνση. Οι εμβολιασμένοι κατά των ανεμβολίαστων, το συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας κατά των νέων, οι τοπικές κοινωνίες κατά των προσφύγων».

Είναι ν’  απορείς  ποιος του γράφει τις ομιλίες του. Και για να ξαναθυμηθώ το υπέροχο τραγούδι : “Eίναι ν’ απορείς, που βρέθηκε τόση απουσία…»

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr