Οι τράπεζες δεν δείχνουν διατεθειμένες να προσφέρουν επιπλέον ρευστότητα, εάν δεν διαπιστώσουν κινήσεις καλής θέλησης από τους ιδιοκτήτες - βασικούς μετόχους.
Συνεπώς, όλο το πρόβλημα εντοπίζεται στους ιδρυτές - βασικούς μετόχους, οι οποίοι δεν θέλουν αποχωριστούν τις εταιρίες τους εάν δεν εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που πιστεύουν ότι θα τους δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στην επιχειρηματική τους πορεία.
Πρόκειται για έναν αδιανόητο εγωισμό που δείχνουν αρκετοί επιχειρηματίες, οι οποίοι προφανώς και δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον των επιχειρήσεων αλλά για τη προσωπική τους επιβίωση. Αν πραγματικά επιθυμούσαν να επιβιώσει η εταιρία τους θα είχανε προστρέξει νωρίτερα στις τράπεζες για να βρούνε μία λύση όπως συνέβη για παράδειγμα στις περιπτώσεις του Μπήτρου με την Σίδμα και της Αλουμύλ. Αντίθετα μέχρι και σήμερα πολλοί επιχειρηματίες βάζουν εμπόδια για να μην δοθούν λύσεις επιβίωσης των εταιριών τους που τους οδήγησαν ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία.
Στην Ελλάδα δυστυχώς - σε σχέση με ότι συμβαίνει στην υπόλοιπη ευρωζώνη και κυρίως στις ΗΠΑ - εάν πτωχεύσεις σαν φυσικό πρόσωπο πολύ δύσκολα σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσεις. Όμως αυτό δεν είναι δίκαιο γιατί συνήθως οι άνθρωποι στη ζωή τους θα έχουν περισσότερες αποτυχίες από τις επιτυχίες και θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν.
Υπάρχει μία φράση στις ΗΠΑ που λέει ότι «ένας επιχειρηματίας ή ακόμη και ένα φυσικό πρόσωπο θα χρεοκοπήσει στη ζωή του τουλάχιστον 2 φορές». Εδώ στη χώρα μας λόγω της δεκαετούς κρίσης πολλά φυσικά πρόσωπα και εταιρίες χρεοκόπησαν. Το ζήτημα είναι να τους δοθεί δεύτερη ευκαιρία, αλλά και να ξεχωρίσουν από τους κακοπληρωτές ιδιώτες και επιχειρηματίες, οι οποίοι ηθελημένα πτωχεύουν, έχοντας όμως πριν μεταφέρει χρήματα στο εξωτερικό, αδιαφορώντας για τους εργαζομένους τους.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr