Οι υπερδανεισμένες εταιρίες παλεύουν για νέες παρατάσεις μέχρι το τέλος του έτους και έχει ο Θεός. Οι ξένοι επενδυτές μας έχουν αφήσει στη τύχη μας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στην κοινωνία και ευρύτερα στην αγορά  έχει κυριαρχήσει η καχυποψία. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Ουδείς έχει διάθεση να αναζητήσει νέες ευκαιρίες σε μία οικονομία που έχει γονατίσει από τους φόρους και τις εισφορές.

Κυνηγούμε ημερομηνίες για να πληρωθούν οι λογαριασμοί σ ένα μαγγανοπήγαδο που φέτος κλείνει 9 ολόκληρα χρόνια και οδηγούμαστε στο 10ο χρόνο κρίσης. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση ασχολούνται με θέματα (Μακεδονικό, συντάξεις) που δεν αλλάζουν τη στασιμότητα στο χώρο των επενδύσεων και των μεταρρυθμίσεων.

Τα νιάτα της χώρας μας βρίσκονται σε καθημερινή αναζήτηση ευέλικτων μορφών εργασίας (4ωρης απασχόλησης) και παύουν να ονειρεύονται για κάτι καλύτερο στη ζωή τους. Ολος ο πλανήτης είναι σε  εγρήγορση εν όψει της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης που είναι η τεχνητή νοημοσύνη και εμείς ασχολούμαστε εάν οι εκλογές θα είναι τετραπλές τον ερχόμενο Μάϊο ή θα γίνουν κανονικά τον Οκτώβριο του 2019 ή και νωρίτερα τον Μάρτιο του 2018.

Ποτέ άλλοτε σ αυτή τη χώρα τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν μιλούσαν καθημερινά αραδιάζοντας θεωρίες και αφηγήματα αφού αδυνατούν να μιλήσουν πρακτικά για το πώς η χώρα θα ξεφύγει από τη μέγγενη της στασιμότητας. Ο καιρός να περνά και δεν βαριέσαι, αφού εμείς οι λίγοι και εκλεκτοί περνάμε καλά, ποιος ασχολείται με τους πολίτες αυτής της χώρας που κάθε μέρα προσπαθούν να σταθούν όρθιοι στην πιο απρόβλεπτη χώρα του πλανήτη.