Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
![Reporter.gr on Google News](/images/google%20news/reporter%20news%20300x100.png)
Οι κυβερνήσεις Ε. Βενιζέλου για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και παρά τα περιορισμένα οικονομικά μέσα της εποχής μετά από εισήγηση του Διευθυντή Β’ Επιτελικής Διεύθυνσης, αντισυνταγματάρχη Ιωάννη Μεταξά χρηματοδοτούν την περίοδο 1914-1916 την κατασκευή στην Ελληνοβουλγαρική μεθόριο οκτώ (8) Οχυρών Ανασχέσεως με τις ονομασίες
· Ρούπελ
· Λίσσε
· Τουλουμπαρ
· Ιντζές (Παράδεισος)
· Παρανέστι (Μπούκια)
· Φαιά Πέτρα (Κρουσοβίτικο)
· Καστανούσα (Δοβα Τεπε)
· Στάρτιτσα (Περιθώρι)
Ενώ οχυρώνουν και ως δεύτερη γραμμή άμυνας την πόλη της Καβάλας.
Το οχυρό Ρούπελ κατασκευάστηκε στις πλαγιές του όρους Άγκιστρο (Τσιγκέλι). Την Βυζαντινή περίοδο η περιοχή ονομάζονταν Ρουπέλιον και υπήρξε πεδίο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ Βυζαντινών και Βουλγάρων, αφού από τότε θεωρούνταν θέση ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας. Όποιος κατέχει την περιοχή, ελέγχει την περίπου 11 χιλ. Στενωπό Ρούπελ, δηλαδή την διαδρομή που σχηματίζει η ροή του ποταμού Στρυμόνα ανάμεσα στα όρη της Κερκίνης (Μπέλες) και Άγκιστρο. Αποστολή του οχυρού Ρούπελ ήταν να σταματήσει με πυρά πυροβολικού την πορεία του Βουλγάρικου στρατού προς τις Σέρρες και την Θεσσαλονίκη.
Μάϊος 1916: Η ατιμωτική παράδοση. Ο εθνικός εξευτελισμός. Η μαύρη σελίδα στην Ιστορία.
Την Άνοιξη 1916 ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει φθάσει στα Βαλκάνια. Η Βουλγαρία έχει συμμαχήσει με τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες (Γερμανία-Αυστροουγγαρία) και εγείρει εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον της Σερβίας στην σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και εναντίον της Ελλάδας στην Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη. Το πρωί της 13ης (π.η)/26ης (ν.η) Μαιου 1916 Γερμανοβουλγαρικά στρατεύματα περνούν τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο Διοικητής του Ρούπελ, Ταγματάρχης Ιωάννης Μαυρουδής αντιστέκεται και ανακόπτει με πυρά πυροβολικού την Γερμανοβουλγαρική προέλαση. Ταυτόχρονα κινητοποιείται και η IV Μεραρχία, συνολικής δύναμης 25 χιλ. ανδρών. Όμως το μεσημέρι η φίλο-βασιλική κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη διατάσσει παύση της αντίστασης και παράδοση του Ρούπελ. Η διαταγή εκτελείται αυθημερόν. Το Ρούπελ παραδίδεται στους Γερμανούς και την επόμενη ημέρα η φρουρά του οχυρού αποχωρεί πεζή για το Σιδηρόκαστρο. Το οχυρό και το πολεμικό υλικό που υπάρχει σε αυτό παραλαμβάνεται από τους Γερμανούς που λίγες ημέρες αργότερα τα παραδίδουν στους Βούλγαρους.
Η ατιμωτική και εθνικά κατάπτυστη παράδοση του Ρούπελ από την φιλο-βασιλική κυβέρνηση Σ. Σκουλούδη στους Βουλγάρους είναι η πρώτη παράγραφος σε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Στους επόμενους μήνες οι Ελληνικές φρουρές των οχυρών με διαταγές των φιλο-βασιλικών κυβερνήσεων παραδίνονται μία μετά την άλλη και η Γερμανοβουλγαρική κατοχή επεκτείνεται σε όλη την Ελληνοβουλγαρική μεθόριο. Οι πόλεις της Καβάλας, της Δράμας και των Σερρών παραδίδονται χωρίς αντίσταση από τους Έλληνες στους Γερμανούς και από αυτούς στους Βουλγάρους. Το Δ’ Σώμα Στρατού που είχε αποστολή να προστατέψει την Ανατολική Μακεδονία από τους Βούλγαρους, παραδίδεται αμαχητί στους Γερμανούς και μεταφέρεται αιχμάλωτο στην Γερμανία.
Οι Βουλγαρικές αρχές κατοχής εφαρμόζουν πολιτικές γενοκτονίας εναντίον των Ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης. Σύμφωνα με έρευνα Διεθνούς Επιτροπής που αναλαμβάνει μετά τον πόλεμο να ερευνήσει την πολιτεία των Βουλγάρικων αρχών κατοχής, ο πληθυσμός 339 πόλεων και χωριών της Ανατολικής Μακεδονίας μειώθηκε την περίοδο 1916-1918 από 305 χιλ. σε 235 χιλ. Οι περισσότεροι, περίπου 42 χιλ. εκτοπίστηκαν στην Βουλγαρία ενώ πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες περίπου 30 χιλ. άνθρωποι.
Μάιος 1918: Η επική αντεπίθεση. Η Μακεδονία απελευθερώνεται.
Την Άνοιξη 1918, δύο ακριβώς χρόνια μετά την ατιμωτική παράδοση του Ρούπελ στους Βουλγάρους βρισκόμαστε στην πιο ζοφερή περίοδο του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου. Η κατάρρευση της Τσαρικής Ρωσίας και η συνθήκη ειρήνης του Μπρέστ-Λιτόφσκ (Μάρτιος 1918) μεταξύ Γερμανίας και Μπολσεβίκων έχει απελευθερώσει μεγάλο αριθμό γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων που μεταφέρονται στο Δυτικό Μέτωπο. Το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο βιάζεται να πετύχει μια μεγάλη νίκη που θα τερματίσει την παγκόσμια σύρραξη προς όφελος της Γερμανίας προτού οι αμερικανικές ενισχύσεις επηρεάσουν καθοριστικά τις πολεμικές εξελίξεις. Γι’ αυτό και ξεκινά στις 21 Μαρτίου 1918 την μεγάλη Γερμανική εαρινή αντεπίθεση που όπως όλα δείχνουν αρχικά πετυχαίνει τον στόχο της.
Σε αυτή ακριβώς την δραματική περίοδο ο Ελληνικός στρατός που έχει αναδιοργανωθεί μετά την μαύρη περίοδο του Εθνικού Διχασμού από τις κυβερνήσεις του Ε. Βενιζέλου αναλαμβάνει την κρίσιμη αποστολή να ξεκινήσει την συμμαχική αντεπίθεση στο στάσιμο Ανατολικό Βαλκανικό Μέτωπο. Στόχος το βραχώδες οροπέδιο (1.100 μέτρα υψόμετρο) του Σκρά-ντι-Λέγκεν που βρίσκεται δυτικά του Αξιού και δεσπόζει της Γερμανοβουλγαρικής αμυντικής γραμμής. Μία αμυντικά ισχυρή φυσική θέση που οι Γερμανοί μηχανικοί έχουν ενισχύσει με επί πλέον οχυρώσεις (πολυβολεία, χαρακώματα, συρματοπλέγματα κλπ). Ένα μέτωπο μήκους 12 χιλιομέτρων και 1-2 χιλιομέτρων βάθους που υπερασπίζεται η εξοπλισμένη από τους Γερμανούς, 5η Μεραρχία του Βουλγαρικού στρατού.
Ειρωνεία της Ιστορίας
Ακριβώς δύο χρόνια μετά τον εθνικό εξευτελισμό της ατιμωτικής παράδοσης του Ρούπελ στους Βουλγάρους, στις 17 (π.η)/29 (ν.η) Μαιου 1918, ξεκινά από το Σκρά η Ελληνική αντεπίθεση. Ο Ελληνικός στρατός πληρώνει βαρύ φόρο αίματος (Νεκροί 314 στρατιώτες-24 αξιωματικοί. Τραυματίες 1.723 στρατιώτες-54 αξιωματικοί) αλλά καταλαμβάνει την θέση. Εκεί που πριν ακριβώς ένα χρόνο, τον Μάρτιο 1917 είχε αποτύχει η 122η Γαλλική Μεραρχία, η Ελληνική Μεραρχία Αρχιπελάγους νικά τους Βούλγαρους, καταλαμβάνει σε ελάχιστες ώρες την περιοχή και αποκρούει μαζί με τμήματα της Μεραρχιών Κρήτης και Σερρών την λυσσώδη Βουλγαρική αντεπίθεση. Η πρώτη μεγάλη συμμαχική νίκη στο Ανατολικό Βαλκανικό Μέτωπο, που για τους Έλληνες έχει μία ιδιαίτερη σημασία. Η Μακεδονία είχε σωθεί για δεύτερη φορά από τους Βούλγαρους. Λίγους μήνες αργότερα (Σεπτέμβριος 1918) οι ηττημένοι Βούλγαροι παραδίδονται. Οι Ελληνικές αρχές που εγκαθίστανται στις Ελληνικές περιοχές που πριν καταδυνάστευαν οι Βούλγαροι βρίσκονται μπροστά σε μία ανθρωπιστική κρίση τεράστιων διαστάσεων.
Με τα πενιχρά μέσα της εποχής κυβερνητικό κλιμάκιο με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Ζάννα και ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός υπό την ηγεσία της Πηνελόπης Δέλτα και της Έλλης Αδοσίδου διοργανώνουν συσσίτια, στήνουν πρόχειρα νοσοκομεία και διανέμουν ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό. Σώζουν από την πείνα και τις αρρώστιες δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους ενώ ταυτόχρονα συντονίζουν και φέρουν σε αίσιο πέρας ένα τεράστιο έργο. Την επιστροφή των Μακεδόνων που είχαν εκτοπισθεί στα Βουλγάρικα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μετά την συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας είχαν εγκαταλειφθεί χωρίς νερό και τροφή στην τύχη τους.
Μάιος 2024: Τα αδιέξοδα.
Άνοιξη 2024, έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια από εκείνες τις εποχές. Πολλοί, ιδίως οι νεότεροι, θα σχολιάσουν ότι τα παραπάνω είναι ιστορικά γεγονότα μίας άλλης εποχής που έχει παρέλθει οριστικά. Σήμερα, η Βουλγαρία, η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και η Αλβανία είναι όπως και η Ελλάδα μέλη του ΝΑΤΟ και βρίσκονται σε πορεία ένταξης στην Ε.Ε, συνεπώς η ειρήνη στα Βαλκάνια δεν κινδυνεύει, και τα βόρεια σύνορα είναι ασφαλή. Μία θέση φαινομενικά σωστή, που έμμεσα αποδέχεται και προωθεί ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία. Πόσο κοντά όμως στην πραγματικότητα είναι αυτή θέση;.
Η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να «προσγειώνεται» ομαλά παρά τα υψηλά επιτόκια και τον πληθωρισμό που μειώνεται μεν αλλά παραμένει σε τιμές υψηλότερες από τους στόχους που έχουν ορίσει οι κεντρικές τράπεζες. Η κλασική οικονομική σκέψη και θεωρία διδάσκει ότι ο συνδυασμός υψηλά επιτόκια-πληθωρισμός προκαλεί πάντα ύφεση. Όμως η πραγματικότητα διαψεύδει την θεωρία. Η παγκόσμια οικονομία έστω και οριακά συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Τα στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανάπτυξη συντηρείται από την πολεμική βιομηχανία που ακμάζει. Η κλιμακούμενη γεωπολιτική αντιπαράθεση των υπερδυνάμεων και οι proxy war πολεμικές συγκρούσεις απαιτούν ολοένα και μεγαλύτερους εξοπλισμούς.
Είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε εντελώς ιδιόμορφο διεθνές πολιτικό-οικονομικό σκηνικό που διαμορφώνεται κύρια από την γεωπολιτική και την γεωοικονομία. Ποια λοιπόν είναι η απάντηση της χώρας σε αυτές τις νέες συνθήκες; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό εάν η γεωπολιτική αντιπαράθεση κλιμακωθεί, και η διεθνής οικονομική συγκυρία επιδεινωθεί και αποκτήσει υφεσιακά χαρακτηριστικά;
Κρίσιμα και δύσκολα ερωτήματα που η κυβέρνηση στην πορεία προς τις ευρωεκλογές αποφεύγει να θίξει. Για την σημερινή κυβέρνηση τα δύσκολα ερωτήματα που «γκριζάρουν» την ειδυλλιακή εικόνα της εικονικής κανονικότητας που περιγράφει ο Economist δεν πρέπει να τίθενται. Άλλωστε η θέση και η πορεία της χώρας σε ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς καθορίζεται αποκλειστικά από τις πολιτικές της Συλλογικής Δύσης (Ε.Ε και ΝΑΤΟ).
Μία πολιτική που οδηγεί προφανώς και εκ προοιμίου σε αποτυχία και αδιέξοδα. Ο Ολλανδός εργαζόμενος της PHILLIPS που κατασκευάζει πλέον κατ’ αποκλειστικότητα ηλεκτρονικά συστήματα για την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ, έχει προφανώς πολύ καλύτερες προοπτικές και πιο ευοίωνο μέλλον από τον Έλληνα εργαζόμενο στον τουρισμό και την εστίαση. Τα σύνορα της Ολλανδίας και της Δανίας δεν απειλούνται όπως τα Ελληνικά. Μια πραγματικότητα που υποχρεώνει την χώρα σε δαπανηρούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Απέναντι στο Πρωθυπουργό βρίσκεται η κατακερματισμένη κεντροαριστερή αντιπολίτευση που όταν δεν αντιπολιτεύεται στο φάσμα της ιλαρότητας, διεκδικεί τον ρόλο του εντιμότερου και καλύτερου διαχειριστή της μετά-μνημονιακής προβληματικής πραγματικότητας. Μέγα λάθος. Η κεντροαριστερά είναι ιστορικά η παράταξη των μεγάλων εθνικών αγώνων που ενέπνεε και συνέγειρε τον λαό στα μεγάλα οράματα. Η Ιστορία έχει γραφτεί με αίμα στα πεδία των μαχών και δεν μπορεί να αλλάξει. Η Δημοκρατική Παράταξη μεγάλωσε την πατρίδα και υπεράσπισε τα σύνορα. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι αυτών που παρέδωσαν το Ρούπελ και άφησαν αμαχητί τους Βούλγαρους να ξεχυθούν στην Μακεδονία, τα σημερινά golden boys και η πατριδοκάπηλη ακροδεξιά μισούν την ιστορία γι’ αυτό είτε την αρνούνται και την αποσιωπούν είτε την παραποιούν και την διαστρεβλώνουν με κραυγές μίσους και μισαλλοδοξίας.
Ο Πρωθυπουργός διατρέχει όλη την χώρα για να προβάλει ως μείζονες μεταρρυθμίσεις τις διαχειριστικές καινοτομίες που εισάγει η κυβέρνηση και ζητά από τους πολίτες εκλογική στήριξη. Διακηρυγμένος δημόσια εκλογικός του στόχος είναι το 33%.
Οι ηγεσίες της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης αρκούνται σε ένα αναιμικό καταγγελτικό πολιτικό λόγο και θέτουν εκλογικούς στόχους δυσανάλογα μικρούς για τον ρόλο που έπαιξε η Δημοκρατική Παράταξη στην νεότερη ιστορία της χώρας. Δεν προβάλουν την άμεμπτη εθνικά ιστορία της παράταξης για να πείσουν και συνεγείρουν τον λαό σε αγώνα εναντίον των υπαρκτών κινδύνων που γεννά η διεθνής συγκυρία. Μοιραία βαδίζουν σε μία ακόμα εκλογική ήττα.
Το βράδυ των εκλογών όταν στον εκλογικό χάρτη, οι νομοί της Θράκης θα έχουν χρώμα «γκρι» και η μεγάλη αποχή θα έχει μετατρέψει τις εκλογικές επιδόσεις όλων των κομμάτων σε θλιβερά μειοψηφικά ποσοστά, θα έχουμε την ευκαιρία να ξανά-συζητήσουμε πως θα αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει το Έθνος.