Περιληπτικά είδαμε πως η πόλη μετά την απόλυτη καταστροφή που υπέστη λόγω της πανδημίας άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται παράλληλα με την αέναη πολιτική σύγκρουση μεταξύ Δημοκρατικών-Ολιγαρχικών η οποία στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο προσωποποιείται στην διαπάλη για την εξουσία μεταξύ των ισχυρών οικογενειών τραπεζιτών αφ' ενός των Μεδίκων (Δημοκρατικοί) εφ' ετέρου των Άλπιζι και των Πάτσι (Ολιγαρχικοί).
Είδαμε δε ότι η Φλωρεντία μεγαλούργησε οικονομικά και πολιτιστικά σε μεγαλύτερο χρονικό διαστημα από την Αθηναική Δημοκρατία επειδή καθυστέρησε η εμπέδωση των Δημοκρατικών δικαιωμάτων τα οποία στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο είχαν τον χαρακτήρα εκτεταμένων φορολογικών μεταρρυθμίσεων. Συγκεκριμένα, στην μεν Αθηναική Δημοκρατία η έκτακτή φορολογική εισφορά των πλουσίων έγινε δεκτή χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις ενώ στην Φλωρεντία η κατάρτιση ενός δίκαιου και πλήρως κωδικοποιημένου φορολογικού συστήματος στο οποίο ο καθένας θα πλήρωνε φόρους ανάλογους με την περιουσία του ήταν ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το πρόβλημα θεωρητικά άρχισε να λύνεται στην Φλωρεντία μετά την λήξη της πανδημίας με την κατ' αρχήν υπαναχώρηση των Ολιγαρχικών που αποδέχθηκαν την σύνταξη περιουσιολογίου (catasto) το οποίο όμως ολοκληρώθηκε το 1427 σε περίοδο που οι Ολογαρχικοί είχαν χάσει σημαντικές πολιτικές μάχες και βρίσκονταν στο ναδίρ της πολιτικής τους ισχύος.
Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα ακόμα και αυτό το λειψό φορολογικό σύστημα έδωσε στην πόλη τους πόρους για να ξεκινήσει (όπως περιγράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας) μία εντυπωσιακή πολιτική, οικονομική και πολιτιστική αναπτυξιακή πορεία. Η εμπέδωση όμως του δικαιότερου (για τα δεδομένα της εποχής φορολογικού συστήματος) το 1427, είναι το κρίσιμο πολιτικό γεγονός που δίνει στην αναπτυξιακή πορεία της πόλης την μέγιστη ώθηση που χρειάζονταν για να αναδειχθεί σε πολιτική, οικονομική και πολιτιστική πρωτεύσουσα της Ευρώπης.
Στο παλαιότερο άρθρο μας ( Περσικός Χρυσός, 1 Απριλιου 2020, https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Amfiktywn/429369-O-Persikos-Chrysos) είδαμε ότι η Αθηναική Δημοκρατία ηττήθηκε απο τους Ολιγαρχικούς Λακεδαιμόνιους επειδή αυτοί ενισχύθηκαν απο τον Περσικό Χρυσό και τις καίριας σημασίας συμβουλές ενός εξωμότη Αθηναίου πολιτικού, του Αλκιβιάδη. Και στην περίπτωση της Φλωρεντίανης Δημοκρατίας υπήρξε εξωθεν παρέμβαση. Είναι απολύτως τεκμηριωμένη ιστορικά η σφοδρή αντιπαλότητα για την πολιτική κυριαρχία στην Ιταλική Χερσόνησο μεταξύ Φλωρεντίας και Βατικανου.
Οι Φλωρεντίνοι θεωρώντας δεδομένα τα αγαθά του Δημοκρατικού τρόπου ζωής και της οικονομικής και πολιτικής ισχύος,αναζήτησαν άλλες λυσεις σε πρόσκαιρα διαχειριστικά (ζητήματα διαφθοράς) προβλήματα της πόλης. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο θεώρησαν ορθό να στηρίξουν πολιτικά και εκλογικά μία εκστρατεία "διαφάνειας" ενός αρχικά περιθωριακού κινήματος θρησκευτικών ζηλωτών στο οποίο ηγέτης ήταν ο δομινικανός μοναχός Τζιρολάμο Σαβοναρόλα (Girolamo Savonarola) και να εκδιώξουν τους Μεδίκους (1494) από την διακυβέρνηση της πόλης.
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών και των διακυβευμάτων της κάθε εποχής, οι σκοταδιστικές πολιτικές θέσεις του Τ. Σαβοναρόλα ταιριάζουν απόλυτα με τις θέσεις των εκπροσώπων του ακραίου δεξιού λαϊκισμού που κυβερνουν χώρες όπως πχ η Ουγγαρία (Β.Ορμπαν) και η Βραζιλία (Ζ. Μπολσονάρου). Χαρακτηριστικά και για να γίνει αντιληπτή η προηγούμενη θεση μας, ο Τ. Σαβοναρόλα θεώρησε αιρετικά και κατέστρεψε έργα της αναγεννησιακής τέχνης και τα τότε βιβλία της ανθρωπιστικής επιστήμης.
Σήμερα ο ακραίος δεξιός λαικίστικος πολιτικός λόγος θεωρεί την τέχνη και τον πολιτισμό παρακμιακά φαινόμενα και δραστηριότητες και προβάλει την ισχύ και την δύναμη ως πρότυπα ζωής.
Οι Φλωρεντιανοί σχετικά γρήγορα αντιλήφθηκαν την ζημιά που έκανε στην πόλη αυτή η ολέθρια επιλογή τους και μετά από τέσσερα (4) χρόνια το 1498 ανέτρεψαν το θεοκρατικό καθεστώς και επέβαλαν στον Τ. Σαβοναρόλα την ποινή του θανάτου. Όπως ακριβώς και στην περίπτωση των Τριάντα (30) τυρράνων που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της πόλης των Αθηνών μετα την ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο και κράτησαν την εξουσία μόνο για οκτών (8) μήνες.
Όμως η ζημιά είχε γίνει. Άλλες δυνάμεις έχουν εκμεταλλευθεί την ευκαιρία της αποχώρισης της Φλωρεντίας από τις γεω-πολιτικές και γεω-οικονομικές διεργασίες που συντελούνται εκείνη την χρονική περίδοο στην Ιταλική Χερσόνησο και την Κεντρική Ευρώπη και έχουν παρει την θέση της.
Στο Ιστορικό παράδειγμα η Αθήνα παραμένει πολιτιστικό επίκεντρο του Αρχαίου κόσμου όπως και η Φλωρεντία παραμένει De Facto και De Jure διαχρονική πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Παραδειγματικά, οι συμμαχικές δυνάμεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανακοινώνουν οτι λογω των πολιτιστικών θησαυρών που υπάρχουν στην Φλωρεντία,θεωρούν την πόλη ήσσονος σημασίας στρατιωτικό στόχο και δεν θα την βομβαρδίσουν.
Όμως ούτε η Αθήνα ούτε η Φλωρεντία δεν διαδραματίσαν έκτοτε κανένα ρόλο στις πολιτικές και οικονομικές διεργασίες ούτε του αρχαίου κόσμου η Αθήνα ούτε του μεσαίωνα η Φλωρεντία. Τραγική ειρωνεία, νίκησαν την πανδημία και τον θάνατο, μετά την εξάλειψη της πανδημίας μεγαλούργησαν πολιτικά και οικονομικά ανοίγοντας καινούργιους δρόμους στην ανθρώπινη σκέψη, όμως ηττήθηκαν από τους ίδιους τους κατοίκους τους που τις οδήγηγαν στην πολιτική αυτοκτονία και την καταστροφή, αναδεικνύοντας στην εξουσία άνδρες όπως ο τυχοδιώκτης Αλκιβιάδης και ο σκοταδιστής Τ.Σαβοναρόλα που επέτρεψαν στους εξωτερικούς εχθρούς να νικήσουν την πόλη.
Δυστυχώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Βίοι παράλληλοι, Αλκιβιάδης-Σαβοναρόλα και Περσικος Χρυσός-Βατικανό.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr