Δεν ξέρουμε αν ο Κουβέλης γνώριζε ότι ο Ρουπακιώτης είναι πρώτα ορκισμένος συνδικαλιστής των δικηγόρων και μετά οτιδήποτε άλλο, όταν τον πρότεινε να γίνει υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην κυβέρνηση συνεργασίας.

Οποιος νομίζει ότι η ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα θα έλθει μονον αν μας δώσουν άμεσα λεφτά, 31,5 δίς, 44 δις, ή και περισσότερα, γελιέται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λεφτά είναι απαραίτητα για να ανακουφιστεί η αγορά, αλλά θα πρέπει να συντρέξουν και πολλά άλλα ταυτόχρονα.

Από τον ένα «γόρδιο δεσμό» στον άλλο πέφτει η Ελλάδα σε αυτή τη βαθύτατη κρίση που αντιμετωπίζει. Συνήθως φταίει η ίδια με τις καθυστερήσεις στη λήψη μέτρων και στην προώθηση μεταρρυθμίσεων, ή λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης και ανεπάρκειας της πολιτικής τάξης, ή τέλος λόγω αντιδράσεων, αλλά υπάρχουν και φορές που η ευθύνη βαραίνει τους δανειστές.

Δημιουργήθηκε ή όχι, πολιτικό πρόβλημα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη; Οι απαντήσεις διαφέρουν, ανάλογα από τη σκοπιά του καθενός, αλλά αντικειμενικά, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν ήταν ενθαρρυντικό για τη σταθερότητα της κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά όμως, η σύγκριση είναι θετικά καθώς απέναντι στα 153 «ναί», υπήρξαν μόνο 128 «όχι». Για να μη λένε και ό,τι θέλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Σήμερα κληρώνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αφοσιωμένοι οι έλληνες στα δικά τους και με την ΕΣΗΕΑ να κηρύσσει συνεχώς απεργίες, για να διαλύσει προφανώς ό,τι έχει απομείνει στον Τύπο και γενικότερα στα μήντια, λίγοι είναι εκείνοι που εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον.  Και όμως, οι αμερικανικές εκλογές ενδιαφέρουν και έχουν σημασία για ολόκληρο τον πλανήτη, γιατί κακά τα ψέματα, ό,τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει επιπτώσεις στους πάντες.

Οποιος παρακολουθεί αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό κλίμα είναι πολύ βαρύ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συνομιλίες – διαπραγματεύσεις με την Τρόϊκα έπρεπε κάποια στιγμή να τελειώσουν. Είχαν τραβήξει πάνω από τέσσερεις μήνες, φυσικά η ελληνική πλευρά ελάχιστα πράγματα μπόρεσε να «βελτιώσει», το γαϊτανάκι των συναντήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη για να πουν το «ναι» ή το «όχι» σε κάθε μέτρο είχε καταντήσει γελοίο, ο κόσμος έχει κουραστεί και ακόμη περισσότερο, έχει βαρεθεί αφόρητα και οι δανειστές και οι Βρυξέλλες ήταν επόμενο πλέον να πείθονται ότι εν γίνεται δουλειά με τους έλληνες.