Ωστόσο, είναι γεγονός ότι οι διαρροές από το ΠΑΣΟΚ, που κατέληξαν σε διαγραφές (σωστά, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα) συνιστούν πρόβλημα, σίγουρα για το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά εν δυνάμει και για την κυβέρνηση, αν συνεχιστεί το φυλορρόημά του. Απώλειες, αλλά μικρότερες, είχε και η ΔΗ.ΜΑΡ, καθώς ένα ζευγάρι βουλευτών του προτίμησε το «όχι» από το «παρών», αφου προηγουμένως είχε απομακρυνθεί απόπ το κόμμα ένας άλλος, που προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ είχε βρει θαλπωρή στην αγκαλιά του. Αλλά καλά να πάθουν όσοι στις εκλογές κατέφυγαν σε ανεμομαζώματα γνωστής συμπεριφοράς... Από τη ΔΗ.ΜΑΡ ως τη Ν.Δ. και κάποια στιγμή θα φτάσει το γράμμα και στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα, πιο βαριά τραυματισμένο βγήκε το ΠΑΣΟΚ. Ασχέτως του τι λέγεται και του τι νομίζουν διάφοροι, η χώρα έχει ανάγκη ενός κεντροαριστερού, σοσιαλδημοκρατικού φολοευρωπαϊκού κόμματος και προς το παρόν, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι εξαιρετικά ακραίος για να παίξει αυτό τον ρόλο. Θα δούμε μάλιστα αν θα μετασχηματιστεί προς αυτή την κατεύθυνση στο μέλλον, αφού το Αριστερό Ρεύμα του Συνασπισμού, οι συνιστώσες και η ρητορική του το σπρώχνουν σε αντίθετη κατεύθυνση. Ούτε έχει εμφανιστεί κατι άλλο για να πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ, που σε μεγάλο βαθμό έχασε τα αυγά και τα πασχάλια λόγω της κρίσης, ενώ δεν ήταν μόνον αυτό υπεύθυνο. Για παράδειγμα, κανείς δεν ασχολείται με τις ευθύνες του Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του που τα έκαναν μαντάρα και οι δείκτες το αποδεικνύουν!

Η εξολόθρευση πάντως του ΠΑΣΟΚ έδειξε και μερικά άλλα πράγματα. Έδειξε το πραγματικό μέγεθος πολλών στελεχών του και δείχνει ότι στη σημερινή συγκυρία τουλάχιστον, ο Ευ. Βενιζέλος είναι αναντικατάστατος. Όχι ότι δεν έχει κάνει λάθη, όχι ότι δεν υπονόμευσε έμμεσα τον Γ. Παπανδρέου, όχι ότι δεν είναι αλλαζών και αρκετά αντιπαθητικός στη δημόσια παρουσία του, όχι ότι δεν έκανε γκάφα που γιατί δεν υπερασπίστηκε τη γραμμή που αναγκαστικά ακολούθησε το κόμμα του μετά το ξέσπασμα της κρίσης και την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης (πράγμα που φαίνεται ότι το κατάλαβε κρίνοντας από την πολύ καλή και ρεαλιστική ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη), αλλά γιατί όλοι οι άλλοι έδειξαν τα πραγματικά πολιτικά  μεγέθη τους.

Ο Λοβέρδος απείχε συστηματικά από κάθε εκδήλωση και όργανο του κόμματος και ξαφνικά εμφανίστηκε για να απαιτήσει τη σύσκεψη της κοινοβουλευτικής ομάδας για να θέσει θέμα ηγεσίας. Ο Χρυσοχοίδης δήλωνε τη μία μέρα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει και την επομένη εμφανιζόταν σαν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος στη Βουλή. Τον Σκανδαλίδη που είχε ψηφίσει δύο μνημόνια και είχε εισηγηθεί να τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, τον έπιασε ξαφνικά ο πόνος και δεν εμφανίστηκε στη Βουλή. Ο δε Ανδρουλάκης ανήγγειλε μέσα από λεκτικούς ακροβατισμούς την ανεξαρτητοποίησή του σε ραδιοφωνική εκπομπή, ρίχνοντας ταυτόχρονα γέφυρες προς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δοξάστε τους.

Η συνέχεια δεν είναι γνωστή και οι προφητείες περιττές. Αν πάντως το ΠΑΣΟΚ πάψει να υπάρχει, τα ιμάτιά του μοιραστούν μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α και το κενό δεν καλυφθεί άμεσα από ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού, δηλαδή ένα πραγματικά κεντροαριστερό κόμμα, οι εξελίξεις δεν θα είναι βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα καλές για τη χώρα. Η Ελλάδα έχει κακές εμπειρίες στη νεότερη ιστορία της από τέτοιες καταστάσεις.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr