Γιατί τα λέω όλα αυτά; Όχι από αντιπολιτευτική διάθεση, άλλωστε συνεχίζω να μη βλέπω φως στα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως στον Σύριζα, είτε με ηγέτη αυτό το καινούργιο «φρούτο» στην πολιτική σκηνή, τον Στέφανο Κασελάκη, είτε όχι. Με όσα όμως πολύ δυσάρεστα έχουμε βιώσει από τον … κυβερνητικό ανασχηματισμό (γιατί περί ανασχηματισμού πρόκειται, όχι για νέα κυβέρνηση) του Ιουνίου θέλω να τονίσω ότι οι όποιες ευθύνες προκύπτουν από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στην εξουσία από το 2019. Μετρά δηλαδή πάνω από τέσσερα χρόνια πια και αποδεικνύεται περίτρανα ότι τόλμησε πολύ λιγότερες μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις από εκείνες που όφειλε σε μία χώρα όπου η κανονικότητα ισοδυναμεί με ανικανότητα, αναξιοκρατία, γραφειοκρατία, ισοπέδωση προς τα κάτω, ασυδοσία, επαιτεία, λεηλασία, απειθαρχία και πολλά άλλα αρνητικά.

Εντάξει, κανείς δεν ξεχνά τα επιτεύγματα Πιερρακάκη, την επιτυχημένη φιλοτιμία του Χατζηδάκη, την επίμονη σύνεση της Μενδώνη, τις προσπάθειες της Κεραμέως, ούτε τις απανωτές κρίσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης. Από την άλλη πλευρά και αυτή η κυβέρνηση προώθησε το κομματικό κράτος, δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει την πολιτική και οπαδική βία, δεν άλλαξε δομές στον κρατικό μηχανισμό, δεν κυνήγησε την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, άφησε την ασυδοσία να κυριαρχεί στους δρόμους, δεν άγγιξε τα χάλια της αστυνομίας, δεν κήρυξε τον πόλεμο στη διάχυτη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, ανέχθηκε την απαράδεκτη κατάσταση στη δικαιοσύνη. Και τώρα, στης πατρίδας την «ολόμαυρη ράχη», αποδεικνύεται ότι δεν πήρε μαθήματα από τα παθήματα που προκαλεί εδώ και χρόνια η κλιματική κρίση. Όλα τα παραπάνω τα «εξουδετέρωναν» τα μεγάλα δεκανίκια του Τσίπρα και του Ερντογάν. Που τώρα δεν υπάρχουν με την εξαέρωση του Σύριζα στις εκλογές και το «μέλωμα» - πρόσκαιρο ή όχι, θα δείξει -, άρα οι κυβερνητικές αδυναμίες και ευθύνες βγαίνουν ανοιχτά στο φως. Ούτε δημοσιογράφοι, ταγμένοι στον αντισυριζαϊκό αγώνα, δεν τολμούν να τις παραβλέψουν πλέον και ασκούν κριτική. Επιμένω πάντως, ότι οι παραλείψεις, οι αστοχίες και οι ευθύνες της κυβέρνησης δεν είναι σημερινές. Ανάγονται σε όλο το διάστημα που βρίσκεται στην εξουσία.

Αμφιβολίες και απαιτήσεις

Πολύ αμφιβάλλω αν στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή θα βγουν συγκεκριμένα και μετρήσιμα συμπεράσματα για τα μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών που πήρε η κυβέρνηση τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια, την έκταση των αντιπυρικών ζωνών που άνοιξε πριν μπουρλοτιάσει η χώρα, την βελτίωση της εκπαίδευσης των πυροσβεστών, τα μέτρα ελέγχου και τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν σε δημάρχους και περιφερειάρχες που δεν έκαναν όσα έπρεπε για να προφυλάξουν από την καταστροφή το ελληνικό περιβάλλον, καθώς η κλιματική κρίση εξελίσσεται και χειροτερεύει χρόνια τώρα, δεν είναι καινούργιο «φρούτο» σαν τον Κασελάκη.

Σε μένα τουλάχιστον προκαλούν αηδία όλα αυτά τα «πρέπει να», τα δήθεν και τα «θα», μαζί με τις παχύρευστες απειλές από υπουργικά χείλη εναντίον όσων προκαλούν πυρκαγιές. Δεν μου φτάνουν ούτε τα πόσα εκατομμύρια διατέθηκαν σε δήμους για να πάρουν τα μέτρα που τους αναλογούν, ούτε ο αριθμοί των πυροσβεστών και των δασονόμων που υπάρχουν ή πρόκειται να προσληφθούν – και επειδή ξαφνικά ανέκυψε θέμα αν η ευθύνη της αντιμετώπισης των πυρκαγιών πρέπει να ανήκει στην πυροσβεστική ή στους δασονόμους ή λύση είναι απλή: να ενωθούν οι δύο υπηρεσίες και οι δασονόμοι να γίνουν τμήμα της πυροσβεστικής για να υπάρχει ενιαία διοίκηση και όχι αντιπαλότητα – ούτε και πόσα εναέρια μέσα χρησιμοποιούνται. Το ερώτημα είναι αν γίνονται έγκαιρα και σωστά σε όλα τα επίπεδα τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης. Στα περάσματα προσφύγων στον Έβρο, αφού είναι γνωστά, στον Ασπρόπυργο όπου καθημερινά ξεσπούν φωτιές από κυκλώματα που λυμαίνονται την περιοχή, στους δήμους που αδιαφορούν, στους ιδιώτες που παραβιάζουν λογική και κανόνες.

Όπως βλέπω τα πράγματα, ο Μητσοτάκης έχει αποφασίσει να ρίξει το βάρος του στην εξωτερική πολιτική ευελπιστώντας να πετύχει κάτι ιστορικό, ίσως και να τον κάνει διεκδικητή για ένα διεθνές πόστο. Είναι φανερό επίσης ότι σκοπεύει να ελέγχει προσωπικά (εξ ου και ο Καραθανάσης) τη διάθεση των κονδυλίων του Ταμείου Ανασυγκρότησης και του ΕΣΠΑ. Ως πολίτης όμως απαιτώ να προχωρήσει σε γενναίες μεταρρυθμίσεις, συγκεκριμένες, δεσμευτικές και δεσμευτικές, όχι γενικόλογες και αόριστες, που αφορούν την βελτίωση της καθημερινότητας και εξασφαλίζουν την ανάπτυξη της χώρας σύμφωνα με τις επιταγές της συγκυρίας.

Δεν πάει άλλο, στης πατρίδας την «ολόμαυρη ράχη» με πλήρη απουσία δόξας…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr