Τον Μητσοτάκη παντοδύναμο και την εικόνα τη κοινοβουλευτικής τους ομάδας, την εμφάνιση του καθημαγμένου Σύριζα υπό τη μεταβατική εκπροσώπηση του Φάμελλου, τον Ανδρουλάκη στην πρώτη του κοινοβουλευτική
εμφάνιση, τον Κουτσούμπα που βγήκε με ψηλά το κεφάλι από τις εκλογικές αναμετρήσεις, τον Βελόπουλο, που τα κατάφερε μια χαρά για άλλη μία φορά παρά τις δημοσκοπήσεις που τον έδειχναν να δυσκολεύεται, τους Κασιδιαραίους με εμφάνιση Σπαρτιατών υπό αρχηγό βιτρίνας κάποιον Στίγκα, τους χριστιανούς της Νίκης με πρωταπόστολο κάποιον Νατσιό και φυσικά την φοβερή Ζωή στην επανεμφάνισή της στο «σανίδι».

Για να είμαι ειλικρινής, είχα επίσης την περιέργεια να δω αν και πως η νέα οκτακομματική Βουλή θα έμοιαζε με τσίρκο, όπως πολλοί από εμάς φοβούνταν και συνεχίζουν να φοβούνται.

Τι είδα και τι κατάλαβα λοιπόν από την πρεμιέρα, από την οποία έλειπε ο Τσίπρας, που βεβαίως δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά η συνέχεια θα είναι ανάλογη.

Μπορεί να είναι, αλλά μπορεί και να μην είναι. Τούτων λεχθέντων:

-Ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε με ύφος ταπεινού κυρίαρχου προβάλλοντας μία αυτοπεποίθηση επιτυχούς υλοποίησης του σχεδιασμού του και των υποσχέσεών του, από τις οποίες δεν ξεφυγε.

Άλλωστε, αυτό σημαίνει «προγραμματικές δηλώσεις» κυβέρνησης και μάλιστα ισχυρότατης. Άγνωστο αν θα τα καταφέρει, είναι όμως φανερό ότι κατά την άποψή του δεν έχει να φοβάται τα αντίπαλα κόμματα στο κοινοβουλευτικό πλαίσιο.

Το σημαντικό είναι ότι φρόντισε να ενισχύσει την εντύπωση ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του είναι και θα παραμείνουν κεντροδεξιοί με την έμφαση στο πρώτο συνθετικό του όρου, άρα στο «κέντρο».

Αυτό σημαίνουν οι αναφορές του στον Ανδρέα, στο Σημίτη, στον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και η αναγόρευση του Ανδρουλάκη στον άλλο πόλο – αντί του Σύριζα – κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης / συζήτησης, όπως κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε με τον Ανδρέα Παπανδρέου στα πρώτα χρόνια της αντιπολίτευσης.

Και για να τελειώνουμε, από πλευράς περιεχομένου, ο Μητσοτάκης θύμισε χθες σε πολλά Σημίτη, δείγμα και αυτό ότι επιμένει στη στροφή του προς το κέντρο.

Η αντιπολίτευση

- Για τον Σύριζα τι να πούμε; Μόνο το γεγονός ότι κατέφυγε σε λύση ανάγκης επιλέγοντας ως εκπρόσωπο στη συζήτηση τον Φάμελλο, λέει πολλά, αν όχι όλα.

Ο οποίος Φάμελλος απέτισε τιμή στον απόντα Τσίπρα (προφανώς με κομματική απόφαση) και προσπάθησε να δείξει και να πείσει ότι ο Σύριζα παραμένει κυρίαρχος στην αντιπολίτευση και θα ασκήσει καθήκοντα και υποχρεώσεις του ως κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Με αυτή την έννοια έκανε ό,τι μπορούσε στο πλαίσιο του πολιτικού του βάρους να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση, αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι από την ομιλία του έλειπε η γνωστή από το παρελθόν συριζαϊκή τοξικότητα και εχθροπάθεια.

-Ο Ανδρουλάκης δεν εντυπωσίασε στην πρώτη ομιλία του στην ελληνική Βουλή. Ο επιεικής παρατηρητής θα μπορούσε να πει ότι είχε φυσιολογικό τρακ, αφού έφερε και τα βάρος του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.

Ο αυστηρός παρατηρητής θα μπορούσε να πει ότι θύμιζε έντονα βουλευτάκο επαρχίας και αν δεν κατορθώσει να βελτιωθεί το μέλλον για τον ίδιο και το κόμμα του δεν θα είναι ευοίωνο.

Από πλευράς περιεχομένου ο Ανδρουλάκης έκανε επίδειξη ευρωπαϊσμού και ακόμη περισσότερο σοσιαλδημοκρατίας ανάμεικτη με υπόσχεση σοβαρής αντιπολίτευσης, αντιπολίτευσης πάντως.

Παράδειγμα, η τοποθέτησή του επί του άρθρου 16 του Συντάγματος περί κρατικών ΑΕΙ, που ήταν σαν «ναι» για την αλλαγή του, αλλά υπό όρους.

-Ο Κουτσούμπας ήταν ο αναμενόμενος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, που σημαίνει ότι παρέμεινε πιστός στη γραμμή «άλλο» εμείς, εντελώς διαφορετικοί όλοι εσείς, κυβέρνηση και υπόλοιπη αντιπολίτευση.

Γενικά περιέγραψε επερχόμενα αδιέξοδα και ίσως να μην είχε σε όλα άδικο. Θα δείξει…

-Ο Βελόπουλος από την πλευρά του ήταν ο μοναδικός που χθες τουλάχιστον έδειξε διάθεση να παίξει τον γνωστό ρόλο του – του πλασιέ που λέει ό,τι νά 'ναι για να πουλήσει θαυματουργές αλοιφές κλπ. σε πελάτες – για να συμβάλει στη μετατροπή της νέας Βουλής σε τσίρκο.

Έκανε αναφορές που δεν ισχύουν, όπως ότι δήθεν ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε δακρυσμένος ότι «Μακεδονία είναι το όνομά μας» (δεν το είπε ποτέ ο ίδιος, κάποιοι άλλοι το είπαν και δεν δάκρυσε, ο Καραμανλής δάκρυσε), το σημαντικό όμως είναι ότι έδειξε τι θα επιδιώξει.

Θα επιδιώξει να επωφεληθεί από τα στροφή του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. προς το κέντρο για να προσελκύσει παραδοσιακούς δεξιούς νεοδημοκράτες. Ήταν ο μόνος που παρομοίωσε τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ.

-Ο Στίγκας δεν έδειξε κανένα χάρισμα ως πολιτικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα, γιατί είναι φανερό ότι πρόκειται για «αυτοφοράκια». Η σκηνική παρουσία του ήταν εμφανέστατα αποτυχημένη και ο ίδιος δεν φρόντισε καν να είναι καλά προετοιμασμένος στην ανάγνωση του κειμένου του.

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι Σπαρτιάτες προσπαθούν να δείξουν ότι δεν είναι συνέχεια της Χρυσής Αυγής, αποκηρύσσοντας τον Φασισμό και τον Ναζισμό, υποσχόμενοι σεβασμό στο Σύνταγμα, δραστηριότητα μέσα στη Βουλή, όχι στο πεζοδρόμια και υπέρ μίας Ευρώπης των εθνών.

Ο Στίγκας τοποθέτησε το κόμμα του στο πλευρό της Μελόνι, προφανώς και της Λεπέν, δηλαδή στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά με όλα τα ιδεολογικά συμπαρομαρτούντα και βεβαίως οι Σπαρτιάτες θα συνεχίσουν να διεκδικούν κομμάτι του πληθυσμού που ανταποκρίνεται και στο ακροδεξιό, αλλά και στον ακροαριστερό λαϊκισμό.

Πάντως, προσπάθησε να αποφύγει εμφάνιση «τσιρκολάνου» και φρόντισε να μη φοράει μαύρη γραβάτα, αλλά μπλε για να τονίσει τον «πατριωτικό εθνικισμό» του.

-Ο Δημήτρης Νατσιός της Νίκης ήρθε στη Βουλή με φωτοστέφανο μαρτυρικού πρωτοχριστιανού και πινακίδα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια».

Υπέρ των πατροπαράδοτων παραδόσεων και αξιών, κατά των αρχών που επιβάλλει με διάφορους τρόπους η παρηκμασμένη Δύση. Με ιδιαίτερη έμφαση στην υπογεννητικότητα που απειλεί τη φυλή και στην εκπαίδευση που έχει χάσει τον προσανατολισμό της.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στόχος της Νίκης είναι να λεηλατήσει και αυτή τη νεοδημοκρατική παραδοσιακή δεξιά, πράγμα που ήδη κάνει κι έτσι βρέθηκε στη Βουλή.

Με την αμέριστη βοήθεια μέρους του κλήρου και μοναστηριών. Δεν θα είναι αστεία περίπτωση η Νίκη, ούτε ο Νατσιός…

-Η Ζωή ήταν χάλια. Περισσότερο χάλια μάλλον από αυτό που κάποιοι περίμεναν. Ξεκίνησε υμνώντας τον εαυτό της και στη συνέχεια προσπαθώντας να πείσει, ανεπιτυχώς, ότι η κοινοβουλευτική ομάδα της Πλεύσης Ελευθερίας είναι κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά είναι.

Η ομιλία της ήταν συνέχεια της περιβόητης δήλωσης που έκανε πριν μερικές ημέρες ότι η ίδια κάνει για 100 βουλευτές και ο καθένας από τους άλλους βουλευτές του κόμματος για 20. Γελοιότητες!

Καμιά προετοιμασία για την ανιαρή ομιλία της με άξονα υποσχέσεις ότι η ίδια θα εκπροσωπεί τους πάντες. Και μπόλικες αγαπούλες. Πρόβλεψή μου είναι ότι θα πρωτοστατήσει σε εκδηλώσεις τσίρκου.

Δεξιά της Ν.Δ.

Βασικό συμπέρασμα: Μετακινούμενος στο κέντρο ο Μητσοτάκης και υποσχόμενος ένα νέο γύρο (πολυδιάστατου) εκσυγχρονισμού –μετά από εκείνους των Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου – Κώστα Σημίτη -, αφήνει με επιλογή του ελεύθερο το πεδίο των παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτούς που τους έτρεφαν ο εθνικισμός, ο πατριωτισμός, η θρησκεία, η συντήρηση και όλα τα συναφή. Για την προσέλκυση αυτών θα δώσουν μάχη οι Σπαρτιάτες, η Νίκη και ο Βελόπουλος.

Γεωγραφικά το πεδίο βρίσκεται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Θα ήταν λάθος να μην παρθούν στα σοβαρά όλοι αυτοί και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι τους βρίσκονται απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Που σημαίνει ότι θα είναι σκληρά απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια να βρεθεί ένα μόντους βιβέντι με την Τουρκία, ώστε τα ελληνοτουρκικά να μπουν σε μία πολιτισμένη ρότα. Ο Μητσοτάκης άφησε σαφείς νύξεις περί ανάληψης μίας τέτοιας προσπάθειας, είπε ότι δεν πρέπει να χαθεί μία ευκαιρία αν παρουσιαστεί, αλλά το σοβαρό είναι ότι δεν χειροκροτήθηκε ούτε από τους δικούς του όταν τα είπε.

Πολύ δύσκολα πράγματα τα εθνικά!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr