Όμως αυτή την απορία την έλυσα μόνος μου γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε προσπάθεια θα είναι χαμένος καιρός και χαμένα λόγια. Καμία συγκυρία, καμία κοινωνική αδικία και κανένας ορθός λόγος δεν ανάγκασε αυτούς τους ανθρώπους να επιλέξουν Κασιδιαραίους, Βελόπουλο, Νίκη ή Ζωή και επομένως κανείς δεν μπορεί να τους πείσει να αλλάξουν άποψη. Πάντα υπήρχαν τέτοιοι στην ελληνική κοινωνία, ως τώρα ήταν κρυμμένοι σε κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου και τώρα με τη βοήθεια της πλήρους ανοχής στα πάντα και τους πάντες και κυρίως με τη βοήθεια των περιβόητων κοινωνικών δικτύων, βγήκαν στην επιφάνεια. Δεν υπάρχει «σωτηρία» για δαύτους και η προσοχή πρέπει να δοθεί ώστε να μη μολύνουν και άλλους. Τελεία και παύλα.

Για να γυρίσουμε στον Τσίπρα, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω όλες τις σούπερ αναλύσεις που είτε γράφηκαν, είτε ειπώθηκαν για τον άνδρα. Για μένα, οι περισσότερες κινήθηκαν μεταξύ υπερτονισμού των θετικών του, υποτίθεται, στοιχείων (σε επικοινωνιακό επίπεδο, γιατί άλλο δεν υπήρχε)  και υποτίμησης των πάμπολλων αρνητικών χαρακτηριστικών του, άρα ήταν –οι αναλύσεις – επιδερμικές, επίπλαστες και δήθεν, δημοσιοσχετίστικες σε μεγάλο βαθμό. Σταματώ εδώ γιατί αν συνεχίσω θα είμαι πολύ σκληρός για τον λεγάμενο, αλλά και για τον Σύριζα στο σύνολό του.

Εκείνα όμως που θέλω να τονίσω στους απανταχού αναλυτές είναι ότι, πρώτον ο Τσίπρας και ο περίγυρός του δεν είχαν και δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με την αριστερά, αλλά μόνο με τον άκρατο λαϊκισμό, δεύτερον, το περίφημο επικοινωνιακό προσόν του έπαψε να λειτουργεί από το 2016-17, όπως άλλωστε αποδείχτηκε περίτρανα, τρίτον, αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστή της πολιτική σκηνής από μία αλλοπαρμένη, κακομαθημένη και σε ταραχώδη κατάσταση κοινωνία, χρησιμοποιώντας μάλιστα αντιδημοκρατικές μεθόδους (παρέα με τους χρυσαυγίτες στην πλατεία, με απερίγραπτο μπούλινγκ κατά των Πασόκων το 2011 και στις εκλογές του 2012 κλπ.) για να μη ξεχνιόμαστε. Τέταρτον, είναι μύθος ότι έχασε ευκαιρίες να μεταλλάξει τον Σύριζα μετά το 2019. Δεν το έκανε γιατί ούτε ήθελε, ούτε ήξερε, ούτε μπορούσε να το κάνει, γιατί δεν το επέτρεπε το DNA και οι αντικειμενικές δυνατότητές του. Ο Σύριζα ήταν και είναι κατ΄ εικόνα και ομοίωσή του…

Μετά από αυτά τα συμπαθητικά και θερμά –εντελώς αντικειμενικά πάντως…- λόγια για τον Τσίπρα και τον Σύριζα, πάμε τώρα και στον Μητσοτάκη.

Θα ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις τις κυβέρνησης, θα διαπιστώσουμε πως θα πορευτεί, αλλά πολύ φοβάμαι ότι πολλά από όσα έχει υποσχεθεί απαιτούν αλυσίδα θαυμάτων. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, της οποίας η αφετηρία τοποθετείται ουσιαστικό στον περυσινό Σεπτέμβριο, ο ίδιος και η κυβέρνησή του έκαναν τα πάντα για να ενισχύσουν την κουλτούρα της λεηλασίας, της επαιτείας και της ασυδοσίας των νεοελλήνων. Μη και κανένας μείνει παραπονεμένος, είτε αληθινά άπορος, είτε πραγματικά απατεώνας.

Αν προσθέσουμε και τις δομές πάνω στις οποίες έχει κτιστεί και βιώνει η ελληνική κοινωνία, να δω πως θα αντιμετωπίσει φοροδιαφυγή και αισχροκέρδεια με τέτοιο πλήθος αυτοαπασχολούμενων και μικροσκοπικών εταιρειών, πώς θα βελτιώσει την εκπαίδευση έχοντας απέναντι κακομαθημένους μαθητές και φοιτητές, άσχετο και συντεχνιακό διδακτικό προσωπικό και βολεμένους με την κατάσταση γονείς, πως θα φέρει τα πάνω κάτω σε μία δικαιοσύνη που έχει δικό της μπαϊράκι, είναι της ήσσονος προσπάθειας, σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη και ανίκανη, τι θα κάνει με τα μικροσυμφέροντα και τα μεγαλοσυμφέροντα στην υγεία – ακούω πάλι ιστορίες για κομματικές παρεμβάσεις πάσης φύσεως για προωθήσεις νεοδημοκρατών γιατρών σε νοσοκομεία – και πως θα αλλάξει την άθλια νοοτροπία πεζών και οδηγών στο κυκλοφοριακό, που καθιστά κάθε έξοδο από το σπίτι περιπέτεια με μεγάλο ρίσκο και άγνωστο τέλος. Αυτά, μεταξύ πολλών άλλων…

Και για να μην αφήσω κανέναν αδικημένο, ούτε το ΠΑΣΟΚ βλέπω να μεγαλουργεί με το σημερινό προφίλ του…    

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr