Αντίθετα, έχω κάτι να επισημάνω για τις τουρκικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, που πολλοί τις θεωρούν εξαιρετικά σημαντικές όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και για ολόκληρο το διεθνές σύστημα στη σημερινή του κατάσταση. Δεν υπάρχει ασφαλώς αμφιβολία ότι οι συγκεκριμένες εκλογές είναι πολύ μεγάλης σημασίας και για εμάς τους Έλληνες. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να αναμένεται και αλλαγή των στρατηγικών στόχων και διεκδικήσεων της Άγκυρας απέναντι στην Ελλάδα, ανάλογα με την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 14^ης Μαΐου. Να μη ξεχνάμε ότι τις ίδιες θέσεις που έχει η Τουρκία από το 1974, ακόμη και πιο πριν, τις ίδιες ακριβώς με κυμαινόμενη ρητορική εξέφραζε και το καθεστώς Ερντογάν.

Πολλοί στην Ελλάδα υποστηρίζουν ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να έλθει για την Ελλάδα αν ο Ερντογάν χάσει τις εκλογές. Θυμίζουν την έξαλλη ρητορική του, τις προκλήσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και όλα αυτά τα συνδυάζουν αφενός με τον αυταρχισμό του καθεστώτος στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και με την στάση του απέναντι στη Δύση. Σωστά όλα αυτά. Γι’ αυτό και είναι φανερό ότι πολλές δυτικές κυβερνήσεις εύχονται να χάσει τις εκλογές, γεγονός που αποτυπώνεται ανοιχτά σε εφημερίδες και περιοδικά του δυτικού κόσμου με μεγάλη απήχηση στις χώρες όπου εκδίδονται και όχι μόνο. Τελευταία παραδείγματα ο «Εκόνομιστ» και η «Ουάσινγκτον Ποστ» που δεν κρύβουν τη λαχτάρα τους να δουν τον Ερντογάν ηττημένο στις εκλογές. Κυρίως για να δουν την Τουρκία να επανέρχεται  πλήρως στο ΝΑΤΟ και να ακολουθεί πιστά τη γραμμή της Δύσης απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Περί αυτού πρόκειται, καθώς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Γερμανία ποτέ δεν έκρυψαν ότι θεωρούν την Τουρκία υπερπολύτιμη για τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντά τους. Εμείς, ως Ελλάδα, το  έχουμε εισπράξει έντονα αυτό στο πρόσφατο παρελθόν, με τις πολιτικές και τις δηλώσεις της ουδέτερης στάσης και των ίσων αποστάσεων, κάθε φορά που επικρατούσε ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Τα πράγματα κάπως άλλαξαν τον τελευταίο καιρό, επειδή τα καμώματα του Ερντογάν, ιδιαίτερα οι προνομιακές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία, ενοχλούσαν σφόδρα τις δυτικές πρωτεύουσες, όπως βέβαια και τα προβλήματα που δημιουργούσε στο ΝΑΤΟ. Που και πάλι, το ΝΑΤΟ μέσω Στόλτενμπεργκ «κατάπινε» πολλά για να μη κατεδαφιστούν τελείως οι σχέσεις με την Τουρκία. Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα και καθώς υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και αναφορές ότι ΗΠΑ και Γερμανία ετοιμάζουν παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά μετά τις εκλογές σε Τουρκία και Ελλάδα, ο φόβος μου είναι μήπως η πλάστιγγα των πιέσεων για συμβιβασμούς γείρει σε βάρος της ελληνικής πλευράς. Σημείωσα ήδη την δήλωση στους Δελφούς του αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα, του Γ. Τσούνη, ότι η Τουρκία δεν έχει άδικο σε όλα. Αποκλείεται να την έκανε χωρίς καθοδήγηση από το Στέητ Ντηπάρτμεντ…

Ο φόβος μου αυτός οφείλεται στη λαχτάρα που δείχνουν οι δυτικοί να πέσει ο Ερντογάν. Που σημαίνει ότι αν ο Ερντογάν πέσει, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ευχαριστήσουν και να στηρίξουν τη νέα κυβέρνηση της Τουρκίας, που τα ηγετικά στελέχη της – θα δούμε που και πως θα συμφωνούν τα έξι ετερόκλιτα κόμματα που θα την απαρτίζουν – έχουν στείλει μηνύματα ότι επιθυμούν να επανέλθουν στους κόλπους της Δύσης. Όλοι γνωρίζουμε ότι η αγκαλιά της Δύσης είναι πάντα ζεστή και ανοιχτή για την Τουρκία, εφόσον αυτή θελήσει να συνταχθεί πλήρως με το ΝΑΤΟ. Άρα σε αυτή την περίπτωση είναι μάλλον απίθανο να τολμήσουν να δυσαρεστήσουν μία νέα τουρκική κυβέρνηση που θα έχει νικήσει τον Ερντογάν. Αν πάλι ο τελευταίος τα καταφέρει να επικρατήσει, η δυσαρέσκεια και η καχυποψία στις δυτικές πρωτεύουσες απέναντί του θα είναι «ατού» για μας.   

Τα παραπάνω ακούγονται κάπως πρόωρα, πρώτον, γιατί δεν ξέρουμε αν ο Ερντογάν θα ηττηθεί, δεν γνωρίζουμε πια θα είναι η πολιτική του, αν νικήσει, άγνωστες είναι ακόμη οι πραγματικές διαθέσεις και δυνατότητες της όποιας νέας τουρκικής κυβέρνησης. Προσωπικά αναγνωρίζω επίσης ότι για πολλούς λόγους, ο χρόνος δεν τρέχει υπέρ της Ελλάδας, αν δεν υπάρξει μία διευθέτηση των προβλημάτων που μας χωρίζουν από τους γείτονες. Από την άλλη πλευρά πως μπορεί να διευθετηθεί το θέμα της υφαλοκρηπίδας των νησιών, αν η Άγκυρα αρνείται να αποδεχθεί ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα.

Τούτων λεχθέντων, γίνεται αντιληπτή η ανησυχία μου για το τι θα μας ξημερώσει μετά από ενδεχόμενη πτώση του Ερντογάν, η μήπως πρέπει να τα ξαναπώ από την αρχή;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr