Εν όψει λοιπόν των πρώτων εκλογών που θα γίνουν με απλή αναλογική, είναι πολλές οι δυνάμεις που δεν θέλουν τον Μητσοτάκη ισχυρό και αυτοδύναμο. Δυνάμεις πολιτικές, που δεν περιορίζονται μόνο στα αντίπαλα κόμματα, κάτι το φυσιολογικό αφού αγωνίζονται και αυτά για την κατάκτηση της εξουσίας, καθώς κάποιες από αυτές καιροφυλαχτούν και μέσα στο κυβερνητικό κόμμα. Δυνάμεις οικονομικές και συντεχνιακές, που είτε θεωρούν ότι δεν τους βολεύει η παραμονή του Μητσοτάκη στην εξουσία, ή επειδή φοβούνται ότι σε ενδεχόμενη δεύτερη θητεία του, μπορεί να αποφασίσει να τα βάλει μαζί τους, μια και δεν θα ενδιαφέρεται πιθανότατα για Τρίτη (παράδειγμα, οι δικαστικοί). Δυνάμεις τοπικές και ιδιαίτερα από την Κρήτη, όπου μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μπερδεύονται με αντιπαλότητες σογιών.

Ασφαλώς και ο Μητσοτάκης τα ξέρει όλα αυτά, αλλά ας μη νομίσει κάποιος ότι η αναφορά σημαίνει ότι πρόκειται για «θύμα» που έχει γίνει στόχος σκευωριών. Πέρα από την προσωπική φιλοδοξία και την δίψα για μία δεύτερη θητεία αυτοδύναμης κυβέρνησης και πολιτικής κυριαρχίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ηγείται και αυτός οικονομικών δυνάμεων, όπως παράλληλα είναι απόλυτα σίγουρο ότι πολύ θα ήθελε να καταστήσει τη Ν.Δ. «μητσοτακικό» κόμμα με προφίλ κοινωνικού και οικονομικού φιλελευθερισμού. Κάπως έτσι…

Είναι σαφές επομένως ότι οι εκλογές της 21^ης Μαΐου με την απλή αναλογική δεν είναι απλά ένα βήμα προς τις δεύτερες. Η γενική εκτίμηση είναι ότι πρώτο κόμμα θα βγει η Ν.Δ., αλλά στο ερώτημα με ποιο ποσοστό και με ποια διαφορά από τον Σύριζα, κανείς δεν βάζει στοίχημα. Όπως άγνωστος Χ είναι η συμμετοχή και η εκλογική συμπεριφορά των νέων ψηφοφόρων. Από εκεί και πέρα μένει να δούμε α) ποιο ποσοστό θα πάρει το ΠΑΣΟΚ και αν μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ., β) αν Σύριζα, ΠΑΣΟΚ και Μέρα25 μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, γ) πως θα συμπεριφερθούν οι ηγεσίες των κομμάτων, εφόσον υπάρξουν οι προηγούμενες συνθήκες. Φυσικά, αν ο Σύριζα βγει πρώτο κόμμα τα πράγματα θα είναι ριζικά διαφορετικά, όχι μόνο ως προς τις πιθανότητες και δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας με άλλους πρωταγωνιστές και ρολίστες, αλλά και γιατί θα σηματοδοτεί ήττα Μητσοτάκη, άρα και συνέπειες για το εσωτερικό της Ν.Δ.

Ανάλογα με τα αποτελέσματα θα εκδηλωθούν βέβαια και πιέσεις από εσωκομματικούς και εξωγενείς παράγοντες -σαν αυτούς που ανέφερα πιο πάνω- προς διάφορες κατευθύνσεις. Προς το παρόν εκείνα που γνωρίζουμε είναι ότι:

- ο Μητσοτάκης επιθυμεί και επιμένει στην αυτοδυναμία, άρα θα θέλει νέες εκλογές κάπου τον Ιούλιο, μήπως και την αποκτήσει,

- ο Τσίπρας διαλαλεί ότι θα μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας, μόνον αν ο Σύριζα είναι πρώτο κόμμα (λογικό προκειμένου να συσπειρώσει και να αποτρέψει διασπορά αντικυβερνητικών) ψηφοφόρων, αν και άλλα στελέχη (Τσακαλώτος, Δραγασάκης) μίλησαν ανοιχτά και υπέρ σχηματισμού τρικομματικής τέτοιας κυβέρνησης, ακόμη και αν ο Σύριζα έλθει δεύτερος, με την προϋπόθεση ποσοστά και οι έδρες το επιτρέπουν,

- ο Ανδρουλάκης μάλλον δεν θέλει να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον, γιατί ξέρει ότι θα την πληρώσει και αυτός και το κόμμα του μεσοπρόθεσμα. Γι’ αυτό και προβάλλει τις γνωστές αξιώσεις περί πρωθυπουργίας τρίτου προσώπου, εκτός Μητσοτάκη και Τσίπρα. Εξάλλου, φοβάται οργή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και διάσπαση στελεχών, είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση (ειδικά αν πάει με Τσίπρα) και βεβαίως δεν θέλει να αφήσει το πεδίο της αντιπολίτευσης σε όποιον μείνει έξω. Από την άλλη πλευρά, αντιλαμβάνεται ότι σε δεύτερες εκλογές θα αντιμετωπίσει μεγάλο κίνδυνο συρρίκνωσης ποσοστών και εδρών γιατί η πόλωση θα είναι ακόμη μεγαλύτερη,

- ο Βαρουφάκης τέλος δηλώνει ότι καλύτερα να του κοπεί το χέρι παρά να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας με Σύριζα και ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξάλλου δεν θέλει να τον μυρίσει, ιδίως μάλιστα αν πρόκειται για κυβέρνηση που θα προκύψει από δεύτερο και τρίτο κόμμα, όχι από πρώτο.

Όλα αυτά καλά, αλλά επειδή άλλες οι επιθυμίες  (βουλαί), των ανθρώπων και άλλα επιτάσσει (κελεύει) ο Θεός, το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση, θα το καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματα των εκλογών, δηλαδή τα ποσοστά και οι έδρες που θα πάρουν τα κόμματα. Γιατί με γνώμονα αυτά θα ασκηθούν οι πιέσεις προς διάφορες κατευθύνσεις, όπως και οι αντιστάσεις προς αυτές. Προς το παρόν, ας μου εξηγήσει κάποιος πως και γιατί ο Σολτς δέχθηκε να συναντηθεί με τον Τσίπρα σε προεκλογική συγκυρία. Καταλαβαίνω ότι ο Τσίπρας ήθελε να δώσει εντύπωση ότι βρίσκεται κοντά στη σοσιαλδημοκρατία, ο Σολτς όμως; Δεν του αρκεί το ΠΑΣΟΚ που με το δίκιο του έγινε έξαλλο;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr