Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός δεν δικαιούται να είναι υπερήφανος για τις προσπάθειες που κάνει για να προχωρήσει τις αναγκαίες αλλαγές (ούτε καν μεταρρυθμίσεις) σε πολλούς τομείς. Για να αλλάξουν κρατικές δομές, ώστε να γίνουν πιο αποδοτικές, κυρίως όμως για να αλλάξουν νοοτροπίες που κρατούν τη χώρα αιχμάλωτη σε επιδόσεις που σχεδόν πάντα είναι το αποτέλεσμα ισοπέδωσης προς τα κάτω και τροφοδοτούμενης (ατιμώρητης βέβαια) ασυδοσίας. Και για να τα πούμε ξεκάθαρα, ναι υπάρχουν τομείς και υπουργοί που προσπαθούν να φέρουν αλλαγές στον τομέα τους και τα έχουν καταφέρει σε ένα βαθμό -Πιερρακάκης, Χατζηδάκης, Κεραμέως που παλεύει με τα θηρία, Χρυσοχοΐδης παλιότερα, και μερικοί άλλοι-, όμως καθώς πλησιάζουν οι εκλογές γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να ενισχύσει τα φαινόμενα της επαιτείας, της λεηλασίας, της ανευθυνότητας, της δηθενιάς, της δικαιολόγησης, της ατιμωρησίας και γενικά της ασυδοσίας. Τα φαινόμενα στα οποία μεγαλουργεί η ελληνική κοινωνία και τα οποία την χαρακτηρίζουν έντονα.

Την παραπάνω άποψη διαμορφώνουν η παράταση που δόθηκε στο άπλωμα των τραπεζοκαθισμάτων για να καταλαμβάνουν πλατείες και πεζοδρόμια ενώ έπαυσαν να ισχύουν τα μέτρα για τον κορονοϊό, οι άλλες παρατάσεις, ρυθμίσεις και αποφάσεις υπέρ αυθαιρέτων που βγάζουν μάτι και διευκόλυνσης αλόγιστης δόμησης, η ουσιαστική κατάργηση ποινών σε βάρος οδηγών που παραβιάζουν διάφορες διατάξεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, η τάση εξαφάνισης του όποιου επιχειρηματικού ρίσκου με δηλώσεις και αποφάσεις υπουργών να καλύπτουν αστοχίες και ζημιές με κρατικό χρήμα, οι γενναίες επιδοτήσεις των πάντων με τρόπο οριζόντιο, οι ρυθμίσεις και οι απαλλαγές που προσφέρονται αφειδώς σε όσους κλαίνε, παραπονούνται, ή καταγγέλλουν, οι δισταγμοί  που γίνονται φανεροί όταν υπάρχει λόγος θέσπισης κινήτρων ή αποκατάστασης ισορροπιών σε κάποιους κλάδους (π.χ. νοσοκομειακοί γιατροί) επειδή αντιδρούν άλλες συντεχνίες (π.χ. γιατροί ιδιωτικού τομέα), η «παράλειψη» της κυβέρνησης να επικαιροποιήσει την κατάσταση της πανδημίας, ώστε το Συμβούλιο της Επικρατείας να πατήσει πάνω σε αυτήν και να γνωματεύσει υπέρ της υποχρεωτικής επιστροφής των ανεμβολίαστων υγειονομικών στα νοσοκομεία.

Υπεροχή κυβέρνησης

Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν την υποστήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που συχνότατα πλειοδοτεί μάλιστα, ιδιαίτερα ο Σύριζα. Μαζί με  δημοσιογράφους και μήντια που είτε συνειδητά εξυπηρετούν συμφέροντα και συντεχνίες, είτε λαϊκίζουν αφόρητα καθοδηγούμενοι από το DNA τους. Ωστόσο, είναι σαφές ότι πάρα πολλές από τις κινήσεις και τις αποφάσεις της κυβέρνησης εν όψει εκλογών όχι μόνο δεν προωθούν τις αλλαγές που ισχυρίζεται ότι θέλει να ολοκληρώσει ο Κυρ. Μητσοτάκης παραμένοντας στην εξουσία τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά αντιβαίνουν κάθετα σε αυτές. Ακόμη χειρότερα, ενισχύουν την κουλτούρα της ατιμώρητης ασυδοσίας, της ανευθυνότητας και της υπονόμευσης των συναλλακτικών ηθών από τις οποίες πρέπει να απαλλαγεί σε κάποιο βαθμό η χώρα για να συνέλθει. Αν προσθέσουμε τις αρρυθμίες, τις λανθασμένες αποφάσεις και τους ζωτικούς τομείς, όπως η Δικαιοσύνη, στους οποίους η σημερινή κυβέρνηση διακρίθηκε για την απραξία της, στη πραγματικότητα το μεγάλο ατού της είναι ότι απέναντί της έχει τον Αλ. Τσίπρα και το υπόλοιπο τσούρμο του Σύριζα και σε μικρότερο βαθμό τον Ν. Ανδρουλάκη που προσπαθεί μεν να δείξει κάτι διαφορετικό, αλλά δεν κάνει καθόλου «γκελ».

Σύμφωνα με δημοσίευμα στο «ΒΗΜΑ» της περασμένης Κυριακής, ο Αλ. Τσίπρας θεωρεί τον Ερντογάν «δεκανίκι» του Κυρ. Μητσοτάκη, προφανώς γιατί δεν θέλει ή δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι ο ίδιος και το κόμμα του είναι το μεγαλύτερο «δεκανίκι» του πρωθυπουργού και τη κυβέρνησης. Εξ ου και η συνεχής υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας που καταγράφουν όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις. Δικαιολογημένα για όποιον κάνει συγκρίσεις… Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά θα πρόκειται για ανατροπή που θα ισοδυναμεί με θαύμα ενδεχόμενη απώλεια της πρωτοπορίας της Νέας Δημοκρατίας ως τις εκλογές. Γιατί ούτε ο Αλ. Τσίπρας, ούτε ο Σύριζα είναι σε θέση να ανατρέψουν την κατάσταση προσελκύοντας του ψηφοφόρους. Δεν έχουν τις δυνατότητες για κάτι τέτοιο και μόνον αν συμβεί κάτι αναπάντεχα καταστροφικό ή αν ο Μητσοτάκης δεν υπολογίσει σωστά το timing των εκλογών μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.

Όπως διαφαίνεται, το ζητούμενο από τον πρωθυπουργό δεν είναι η νίκη του στις εκλογές, τις πρώτες (που κάποιοι τις βλέπουν το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου και κάποιοι άλλοι αρκετά νωρίτερα) και τις δεύτερες. Τη θεωρεί σίγουρη. Αυτό που θέλει είναι η αυτοδυναμία (εδώ που τα λέμε οι μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι πιο λειτουργικές στη χώρα όπου ακόμη και η συνεργασία δύο προσώπων είναι δύσκολη), κάτι που μόνο στις δεύτερες εκλογές μπορεί να επιτευχθεί. Δεν θα είναι εύκολο και σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από το πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή τότε και ποιο ποσοστό ψηφοφόρων θα πάει σε κόμματα που θα μείνουν εκτός. Το βέβαιο είναι το ακραία πολωτικό κλίμα μέσα στο οποίο θα γίνουν οι δεύτερες εκλογές, πιθανότατα και οι πρώτες όπως δείχνουν ήδη τα πράγματα. Προσδεθείτε γιατί τα κενά αέρος θα είναι μεγάλα… 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr