Απλά αισθανόμαστε ότι πρέπει να ανησυχούμε, γιατί αυτό λέει και η λογική.

Προσπαθώντας να βάλουμε κάτω τα πράγματα, όσο μπορούμε πέρα από την προπαγάνδα που σκεπάζει τα πάντα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μόλις χρίστηκε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου ο Ρίσι Σούνακ, έσπευσε να διαβεβαιώσει τον πρόεδρο Μπάϊντεν ότι η χώρα του δεν πρόκειται να αλλάξει την μαχητική γραμμή εναντίον της Ρωσίας, αλλά ούτε και απέναντι στην Κίνα. Που σημαίνει ότι το μέτωπο των αγγλοσαξόνων που ηγείται της Δύσης παραμένει αποφασισμένο να συντηρήσει τον πόλεμο, διατηρώντας ταυτόχρονα και μία ανοιχτή πληγή κατά τη Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά, είναι αξιοσημείωτη η παρέμβαση βουλευτών της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος που ζητούν από τον Μπάϊντεν να αναζητήσει διπλωματική λύση. Ενστάσεις  στην αέναη ενίσχυση των Ουκρανών θέτουν και κάποιοι Ρεπουμπλικανοί και να δούμε που θα φτάσει αυτό, είτε πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου μέσα στον Νοέμβριο, είτε μετά από αυτές, ανάλογα με τα αποτελέσματα.

Σαφές πάντως είναι ότι στη σκληρή γραμμή της Δύσης παραμένουν απτόητοι τόσο η Κομισιόν, όσο και η Γερμανία. Η δεύτερη πήρε το μάθημά της από τους αγγλοσάξονες (ο υπογράφων επιμένει ότι η πρώτη ηττημένη αυτού του πολέμου είναι η Γερμανία) και τώρα στοιχίζεται πρώτη και καλύτερη πίσω τους. Οι αξιωματούχοι της πάνε και έρχονται στο Κίεβο για να δηλώσουν απόλυτη στήριξη στον Ζελένσκι, η ροή εξελιγμένων οπλικών συστημάτων είναι συνεχής, δίδονται αφειδώς οι υποσχέσεις για άπειρα δις που θα δοθούν για την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας όταν τελειώσει ο πόλεμος. Μέχρι και σε αναπροσαρμογή της συμφωνίας προς τα κάτω και προς το αυστηρότερο με την COSCO (για επένδυση της κινέζικης εταιρείας στο λιμάνι του Αμβούργου) προχώρησε το Βερολίνο, προς ικανοποίηση της Ουάσιγκτον. Που εκείνα τα αρειμάνια του παρελθόντος που αγνοούσαν τις ενστάσεις των Αμερικανών…

Στο πεδίο τώρα, είναι μάλλον σίγουρο ότι η στρατιωτική μηχανή των Ρώσων δεν είναι και τόσο καλολαδωμένη. Αυτό προκύπτει και από την επιστράτευση των εφέδρων που έκανε η Μόσχα. Είναι προφανές ότι οι Ουκρανοί επανέκτησαν κάποια εδάφη που είχαν χάσει, όχι όμως τόσα όσα αφήνει να εννοηθεί η προπαγάνδα, αλλά μένει επίσης να διαπιστωθεί αν αυτό οφείλεται στην ενίσχυσή τους με νέα αποτελεσματικά όπλα από τη Δύση, στις αδυναμίες (πατροπαράδοτες ίσως) του ρωσικού στρατού, ή σε αποφάσεις να αποσυρθούν πίσω από τον Δνείπερο εν όψει του χειμώνα. Ενδεχομένως η μεγάλη μάχη που αναμένεται για τον έλεγχο της Χερσώνας, να ξεκαθαρίσει περισσότερο την κατάσταση.

Όπως είπε κάποτε ο Τσόρτσιλ, η Ρωσία είναι «ένας γρίφος, περιβεβλημένος από ένα μυστήριο, στην καρδιά ενός αινίγματος». Ισχύει και με αυτή την έννοια δεν ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται στο Κρεμλίνο, αν και ο Πούτιν δείχνει ισχυρός και ακλόνητος (αν πάλι δεν είναι, θα το μάθουμε ξαφνικά), αγνοούμε τις πραγματικές στρατιωτικές δυνατότητές της (πέρα από τα πυρηνικά), δεν γνωρίζουμε πόσο επηρεάζει τη ρωσική κοινωνία ο πόλεμος και αν τον στηρίζει, δεν είμαστε βέβαιοι για την κατάσταση της ρωσικής οικονομίας. Λογικά πάντως, πρέπει να ζορίζεται. Εκείνο που φαίνεται προς το παρόν είναι η αποφασιστικότητα να συνεχίσει η Μόσχα τον πόλεμο και σε αυτή τη φάση εκείνο που διαπιστώνεται είναι η προσπάθειά της να διαλύσει τις υποδομές της Ουκρανίας. Αυτές στοχεύουν καθημερινά οι ρωσικοί πύραυλοι και πιθανώς το επιτυγχάνουν, κρίνοντας από την ενθάρρυνση του Ζελένσκι προς τους συμπατριώτες του εκτός Ουκρανίας, να παραμείνουν εκεί που βρίσκονται τον χειμώνα. Που ναι μεν προμηνύεται βαρύς και δύσκολος για τους Ευρωπαίους (με τάση υπερβολών από μήντια και κυβερνήσεις), αλλά σίγουρα πιο υποφερτός από αυτά που ζουν οι Ουκρανοί στη χώρα τους.

Στο πλαίσιο της εκατέρωθεν προπαγάνδας, ακούγονται τρομεροί φόβοι και απειλές, περί χρήσης πυρηνικών, βρώμικων βομβών, αντιποίνων κλπ. Ας ελπίσουμε ότι αυτά λέγονται για όντως προπαγανδιστικούς λόγους, γιατί  ουαί και αλλοίμονο σε όλους μας, αν τα δούμε στην πραγματικότητα. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο… Όμως, όπως τονίστηκε παραπάνω, δεν φαίνεται ακόμη φως στην άκρη του τούνελ. Το αντίθετο, καθώς το σκοτάδι παραμένει πηχτό. Και αυτό είναι ήδη πολύ κακό. Οσο για εμάς τους Έλληνες, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είμαστε μπλεγμένοι σε αυτή την ιστορία, όσο και οι υπόλοιποι της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Δεν υπήρχαν άλλες επιλογές για την κυβέρνηση και όσοι νομίζουν ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να κάνει τα παιχνίδια του Ερντογάν, είναι μακριά νυχτωμένοι. Το τελευταίο πάντως τηλεφώνημα Μπλίνκεν – Μητσοτάκη, δεν άφησε καλή γεύση. Κάπως περίεργη και μπερδεμένη ήταν η σχετική ανακοίνωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr