Δεν έχει νόημα η αναδρομή στο πως, στο γιατί και στα αίτια αυτής της τραγωδίας με τις εξαιρετικά επικίνδυνες διαστάσεις που έχει πια πάρει. Το βέβαιο είναι ότι ο Πούτιν αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο άλμα που αποδεικνύεται ραγδαία ότι είχε τεράστιο ρίσκο. Περίμενε προφανώς ότι ο Ζελένσκι και η κυβέρνησή του θα κατέρρεε σχεδόν αμέσως και θα το έσκαγε από την Ουκρανία και αυτό δεν έγινε. Ο Ζελένσκι παρέμεινε στο Κίεβο, είναι φανερό ότι καθοδηγείται σε επικοινωνιακό επίπεδο και καταφέρνει να αναγορευθεί σε σύμβολο ηρωϊκής αντίστασης. Είναι επίσης σαφές ότι ο Πούτιν και η ρωσική πλευρά γενικά, έχασαν σχεδόν ολοκληρωτικά τον πόλεμο της προπαγάνδας στην ολότητα του δυτικού κόσμου. Ο ίδιος θεωρείται ο εκπρόσωπος του «κακού» επί της γης, κάτι ανάλογο με τον Χίτλερ και ο αντιρωσισμός έχει φτάσει στα όρια της υστερίας στα δυτικά μήντια και την κοινή γνώμη.

Τέλος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντίδραση της Δύσης, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, είναι πρωτοφανώς άμεση, συντονισμένη και σκληρή, με στόχο τον ίδιο τον Πούτιν (που χαρακτηρίζεται ανοιχτά σαν τρομοκράτης) και ολοκληρωτικό αποκλεισμό της χώρας του από το διεθνές περιβάλλον  σε όλες του τις εκφάνσεις και δραστηριότητες. Δεν ξέρουμε αν όλα αυτά τα είχε προβλέψει ο Πούτιν (μάλλον όχι, τουλάχιστον στο μέγεθος των μέτρων που λαμβάνονται εναντίον του), όπως δεν γνωρίζουμε πόσο προετοιμασμένος είναι να τα αντιμετωπίσει, ή αν μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Σημειωτέον ότι τα μέτρα στρέφονται και κατά των «συμμάχων» του Κρεμλίνου, της Λευκορωσίας προς το παρόν, ίσως κατά του Καζακστάν στη συνέχεια, ώστε να αποδομηθεί η «ρωσική αυτοκρατορία» και ένας στόχος είναι να δημιουργηθούν συνθήκες για να πέσει από μέσα το καθεστώς του Πούτιν, αν και δεν ξέρουμε πόσο η πολιτική του έχει την υποστήριξη του ρωσικού λαού. Ο χρόνος θα δείξει, αποκλείεται όμως ο Πούτιν να αποδεχθεί ήττα και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι τα άκρα δεν έχουν όρια γι’ αυτόν!

Η Γερμανία

Τρανή απόδειξη της συσπείρωσης και ευθυγράμμισης της Δύσης, αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής, είναι η θεαματική αλλαγή της στάσης της Γερμανίας μέσα σε ελάχιστα 24ωρα. Μέχρι χθες ήταν η χώρα που πάσχιζε να κρατήσει ανοιχτές τις θύρες με τη Ρωσία και υπό την πίεση των γεγονότων και του κλίματος που διαμορφώθηκε στη διεθνή κοινή γνώμη, αναγκάστηκε να αλλάξει στρατηγική εγκαταλείποντας την «Οστπολιτίκ» που ξεκίνησε από τον Βίλλυ Μπραντ επί εποχής Ψυχρού Πολέμου και συνεχίστηκε σε όλο το διάστημα από τότε. Η ουσιαστική αποκήρυξη του πρώην Καγκελάριου Σρέντερ, που συμβόλιζε τις σχετικά καλές σχέσεις Γερμανίας – Ρωσίας ως πρόεδρος της Γκάζπρομ ήταν η πρώτη ένδειξη, για να ακολουθήσουν οι επίσημες ανακοινώσεις από τον  σημερινό Καγκελάριο Σολτς, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία: α) δέχτηκε την αποβολή της Ρωσίας από το σύστημα διεθνών συναλλαγών (Swift) με εξαίρεση αυτές που αφορούν ενέργεια β) θα στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, γ) βάζει μπρος πρόγραμμα ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεών της ύψους 100 δις ευρώ και σε αυτό το πλαίσιο θα αναπτύξει σε συνεργασία με τη Γαλλία νέα προηγμένη γενιά πολεμικών αεροσκαφών, δ) θα ξεκινήσει προσπάθεια ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία και θα δημιουργήσει δύο σταθμούς υποδοχής και αποθήκευσης υγρού αερίου. Μιλάμε για θρίαμβο τον Αγγλοσαξόνων…

Η στροφή της Γερμανίας χαιρετίζεται από πολλούς και ως έναρξη μιας πορεία για τον σχηματισμό ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης. Πιθανώς έτσι το εκλαμβάνει ο πρόεδρος Μακρόν που πρωτοστατεί στις κινήσεις κατά του Πούτιν, ενδεχομένως γιατί θύμωσε για τη συμπεριφορά του τελευταίου απέναντί του όταν αυτός προσπαθούσε να εξομαλύνει κάπως την κατάσταση, ίσως γιατί πιστεύει ότι είναι ευκαιρία για τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού με τη Γαλλία επικεφαλής και σίγουρα επειδή έχει εκλογές σε μερικούς μήνες. Υπάρχουν πάντως και οι καχύποπτοι που θεωρούν ότι η Γερμανία αναζητούσε και ο Πούτιν της έδωσε την ευκαιρία για να επανεξοπλιστεί, αλλά και ότι η όποια ευρωπαϊκή δύναμη δημιουργηθεί θα τεθεί τελικά υπο την ηγεσία των Αγγλοσαξόνων…

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και οι πάντες αναρωτιούνται πώς και πότε θα τελειώσουν, καθώς και ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες, δεν ακούγεται κιχ για τη στάση της Τουρκίας. Προς το παρόν παίζει πάλι τον «επιτήδειο ουδέτερο» (με πλήρη ανοχή από τη Δύση) και περιμένει πως θα εξελιχθεί η κατάσταση για να φροντίσει να προσαρμοστεί και να εφαρμόσει τις δικές της πολιτικές. Ιδιαίτερα αν ο Πούτιν καταφέρει να βγει νικητής από την κρίση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr