Αν δηλαδή αντιληφθεί ότι το συμφέρον της και το μέλλον της απαιτούν την συμβίωση με τη Ρωσία και όχι τον αποκλεισμό της τελευταίας στο πλαίσιο ενός νέου ψυχρού πολέμου, για χάρη της Πολωνίας και των βαλτικών χωρών και βέβαια των ΗΠΑ που βρίσκεται από πίσω τους και τις ενθαρρύνει.
Ναι, είναι αλήθεια ότι όσα έγιναν, γίνονται και πάνε να γίνουν στην Ουκρανία δεν μας συμφέρουν ως Ελλάδα, λόγω Κυπριακού. Δημιουργούν προηγούμενα που εξοπλίζουν με επιχειρήματα την Τουρκία και στηρίζουν τη συμπεριφορά της. Από την άλλη πλευρά όμως, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήταν που αποδέχτηκαν, αν δεν ενθάρρυναν την εισβολή και την τουρκική κατοχή του 38% της Κύπρου και οι ίδιοι, μαζί με τους γερμανούς και άλλους ευρωπαίους συνέβαλαν στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του Κοσόβου με το έτσι θέλω.
Άρα η ζημιά έχει γίνει και σε πολύ μεγάλο βαθμό τα γεγονότα της Ουκρανίας οφείλονται πάλι στις προκλήσεις της Δύσης, που ήθελε και θέλει σώνει και καλά να στριμώξει την Ρωσία. Με την επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά, με την δοκιμή που έγινε με τη Γεωργία, με εκείνη την απόφαση (που τελικά δεν υλοποιήθηκε) να εγκαταστήσει πυραύλους στις χώρες της "Νέας" Ευρώπης, δήθεν για να αποτρέψουν επίθεση από το... Ιράν. Και τελευταία με την ένταξη της Ουκρανίας στη Δύση.
Θα πει κάποιος ότι δικαίωμα της Ουκρανίας ήταν να ενταχθεί όπου θέλει. Σύμφωνοι, αλλά να μη ξεχνάμε και τα όσα έγιναν στο Κίεβο, την ανατροπή της κυβέρνησης Γιαννουκόβιτς από τους ακροδεξιούς και φασίστες του "Δεξιού Τομέα" και του "Σβόμποντα". Κυρίως όμως να μη ξεχνάμε τις ιδιαιτερότητες της περιοχής και τις γεωπολιτικές ισορροπίες και συμφέροντα. Εδώ, οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει το Δόγμα Μονρόε από πολλές δεκαετίες, που δεν επιτρέπει σε κανένα να τις πλησιάσει. Για παράδειγμα, κανένα ξένο πολεμικό αεροσκάφος δεν μπορεί να πλησιάσει χωρίς άδεια τις ακτές τους σε απόσταση μικρότερη των 200 μιλίων και να θυμηθούμε επίσης ότι το 1962 πήγε να γίνει πυρηνικός πόλεμος γιατί οι Σοβιετικοί αποπειράθηκαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κούβα, που οι αμερικανοί είχαν σε εμπορικό αποκλεισμό. Τελικά επήλθε συμβιβασμός, οι σοβιετικοί δεν εγκατέστησαν τους πυραύλους και οι αμερικανοί απέσυραν τους δικούς τους από την Τουρκία και έτσι αποσοβήθηκε η κρίση.
Αυτά για την ιστορία. Τώρα χρειάστηκε να γίνουν μάχες, να χάσουν πολλοί άνθρωποι τη ζωή τους, ακόμη και οι αθώοι επιβάτες του μαλαισιανού αεροπλάνου, να επιβληθούν κυρώσεις και τελικά να ανατραπούν οι στρατιωτικές ισορροπίες στην Ανατολική Ουκρανία, προφανώς με τη βοήθεια της Μόσχας, για να συρθεί σε διαπραγματεύσεις η ουκρανική κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα το ίδιο επιζητούσαν η Μέρκελ και άλλοι ευρωπαίοι που αντιλήφθηκαν με καθυστέρηση ότι το ψυχροπολεμικό κλίμα και οι κυρώσεις βλάπτουν και θα βλάψουν ακόμη περισσότερο και τους ίδιους, εκτός βέβαια από τη Ρωσία.
Δεν μπορούμε να είμαστε εντελώς σίγουροι ποια θα είναι η συνέχεια της τροχοδρόμησης μιας προσπάθειας για διευθέτηση στην Ουκρανία και ποιος θα είναι ο ωφελημένος. Η ίδια η Ουκρανία έχει χάσει ήδη την Κριμαία και αυτό δεν αλλάζει. Ούτε γνωρίζουμε πόσο μακριά είναι διατεθειμένη η Ουάσινγκτον, μέσω ΝΑΤΟ, να τραβήξει το σκοινί για κάποια οφέλη, που αυτή τη στιγμή επικεντρώνονται στην επιθυμία της να υψώσει ένα ψυχροπολεμικό τείχος που θα παρεμποδίζει περισσότερη οικονομική προσέγγιση της Γερμανίας και της Ευρώπης με την Ρωσία, ώστε να είναι πιο εξαρτημένες ενεργειακά - ενδεχομένως και πιο ακριβά με την πάροδο του χρόνου - και πολιτικά από την ίδια, αλλά και να αναγκάζει τα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους.
Από την άλλη πλευρά, αν η Ευρώπη δεν μπορεί να δει ότι είναι αναγκαία για πάρα πολλούς λόγους η περισσότερη δυνατή προσέγγιση με τη Ρωσία των αχανών εκτάσεων, των τρομερών φυσικών πόρων, της άφθονης ενέργειας και της υπογεννητικότητας, καλά να πάθει. Ας την ρίξουν στην αγκαλιά της Κίνας, που βλέπει ήδη σα λουκούμι τη Σιβηρία.
Και τώρα ο λόγος στο ΝΑΤΟ...
Άγγελος Στάγκος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr