Οι καταγγελίες και οι λύσεις που υποτίθεται ότι έχει στην τσέπη του, έτοιμες να τις βγάλει αν και όταν φτάσει στην εξουσία, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επίσης δεν πείθουν όσους έχουν το μυαλό για να το χρησιμοποιούν. Τέλος, ούτε οι δηλώσεις τα μηνύματα και οι όποιοι σχεδιασμοί από πλευράς ευρωπαίων συντελούν στον περιορισμό της αοριστίας, αν και αν παρατηρήσει κανείς πολύ προσεκτικά, κάπου στο βάθος αχνοφαίνεται μία βούληση να στηρίξουν κι άλλο. Ίσως γιατί δεν θέλουν νέα αναταραχή στην Ευρωζώνη, αλλά δεν μπορούμε να το πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, καθώς ΔΝΤ και ΕΚΤ δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δείξουν μεγάλη "ευλυγισία".

Για να τα κάνουμε κάπως πιο λιανά τα πράγματα, η κυβέρνηση όχι μόνο δείχνει να βάζει τα αυγά της στο καλάθι της πολιτικής απόφασης από πλευράς δανειστών για να τη στηρίξουν, αλλά το έχει ρίξει στο σημειωτόν σχετικά με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι ακολουθεί μία καθαρά προεκλογική πρακτική παροχολογίας, που την τοποθετεί βέβαια στο μέλλον γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, αλλά κυρίως καθυστερεί, νοθεύει ή παίρνει πίσω κάθε σκέψη μεταρρύθμισης σχεδόν σε όλους τους τομείς, δείχνοντας σαφή διάθεση μετωπικής σύγκρουσης με την Τρόϊκα, ενισχύοντας την λαϊκίστικη αντίληψη ότι πρόκειται περί του εχθρού, αλλά και εκμεταλλευόμενη το ότι η Τρόϊκα σαν μηχανισμός ελέγχου οδεύει στο τέλος της. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και τις απερίγραπτες κοινοβουλευτικές ομάδες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που υποτίθεται ότι την στηρίζουν, με την προϋπόθεση να μην αλλάζει και να μη προχωρά τίποτα.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πάλι συνεχίζει απτόητος την λαϊκίστικη ρητορική του και οι δήθεν απόπειρες της ηγεσίας του να κάνει στροφή προς τον ρεαλισμό, ουσιαστικά διαψεύδονται αμέσως από την ίδια. Αλλά και αυτό να μη συμβαίνει φροντίζουν οι ζηλωτές μαρξιστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης να επαναφέρουν στην τάξη τον Τσίπρα. Ετσι αυτός συνεχίζει τους λεονταρισμούς εναντίον των ευρωπαϊκών κέντρων αποφάσεων, τις απειλές και την υπονόμευση κάθε λογικής προσπάθειας εκσυγχρονισμού, αφήστε ότι ήδη συμπεριφέρεται με την αλαζονεία της εξουσίας, χωρίς καν να την έχει καταλάβει. Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχει την υπεροχή, όπως λένε και οι δημοσκοπήσεις. Αν αυτό επαληθευτεί και στις κάλπες, θα εκδηλωθούν οι φόβοι των πολιτών και αυτοί οι φόβοι θα έχουν συνέπειες στις τράπεζες.

Οι δανειστές δείχνουν να τα έχουν χαμένα για άλλη μία φορά. Θέλουν να στηρίξουν την κυβέρνηση, αλλά δεν ξέρουν πως και κυρίως δεν ξέρουν πότε. Αφήστε που και αυτοί αντιμετωπίζουν τα δικά τους ζητήματα και προβλήματα στις χώρες τους, γιατί και κοινοβούλια έχουν και αντιπολιτεύσεις και κοινή γνώμη. Έτσι βλέπουμε να γίνονται κάποιες δηλώσεις προς κάποια κατεύθυνση, αμέσως άλλες προς την αντίθετη και γενικά προσπαθούν να βρουν μία συνταγή βοήθειας πριν από τις εκλογές που να οδηγεί σε κάποια συμπεράσματα, χωρίς οριστικές αποφάσεις. Αυτές τις αφήνουν για μετά. Άλλωστε δεν ξέρουν και τι θα τους προκύψει στις ευρωεκλογές, ή αμέσως μετά, ειδικά στην Ελλάδα. Πάντως μέχρις ενός βαθμού μπορούν να δεχθούν πολιτικές λύσεις, όταν τα νούμερα δεν βοηθούν, ούτε και η Ελλάδα στο σύνολό της.

Εμπρός στο δρόμο της ασάφειας και της ανασφάλειας, λοιπόν.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr