Αν υποθέσουμε ότι η οικονομία μπήκε θεωρητικά σε κάποιο κανάλι, πολλά αν όχι όλα θα κριθούν από τις πολιτικές εξελίξεις. Στο πολιτικό πεδίο θα παιχθεί το μεγάλο παιχνίδι και από τις φάσεις του κάθε στιγμή θα εξαρτάται η πορεία της οικονομίας.

Η κυβέρνηση επιμένει ότι θέλει να εξαντλήσει την τετραετία, αλλά αυτό μοιάζει περισσότερο με επιθυμία, παρά με σχεδιασμό υπό καθεστώς σιγουριάς. Άλλωστε, κανείς δεν είναι βέβαιος ότι η κυβέρνηση ελέγχει την κατάσταση και όχι  κατάσταση την κυβέρνηση, με την έννοια ότι ως τώρα δεν υπήρχαν οι θεσμικές «ευκαιρίες» για να αμφισβητηθεί η παραμονή τα στην εξουσία. Δεν θα είναι όμως έτσι τα πράγματα από τώρα και στο εξής. Το 2014 θα έχουμε ευρωεκλογές, περιφερειακές εκλογές, ίσως και βουλευτικές εκλογές, η αποστολή της Τρόϊκας λήγει, όπως και η ισχύς του μνημονίου, αλλά παραμένει η εποπτεία και ο έλεγχος στο πλαίσιο της Ευρώπης, όπως και του ΔΝΤ για κάνα δυο χρόνια ακόμη, ενώ το 2015 λήγει η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Παπούλια.

Εν όψει όλων αυτών έχουμε κάποια δεδομένα, μερικές ενδείξεις και ελάχιστες βεβαιότητες. Όλα αυτά οδηγούν σε σκέψεις και προβλέψεις, όπως ότι φαίνεται πλέον ότι προηγείται σταθερά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός της Νέας Δημοκρατία θα δυσκολευτεί πολύ να ανακάμψει, είτε μαζί, είτε το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Θα πληρώσουν τη διαχείριση της κρίσης, τα μέτρα που πήραν, αλλά και τα άλλα που δεν πήραν, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, θα πληρώσουν επίσης τον λαϊκισμό που επεβλήθη από άκρου εις άκρον της χώρας, θα πληρώσουν δικές τους προηγούμενες αμαρτίες που τα κυνηγούν ακόμη, θα πληρώσουν την ανεπάρκειά τους και θα πληρώσουν τα  προβλήματα και την υπονόμευση στο εσωτερικό τους.

Άρα τίθεται το ερώτημα αν η κυβέρνηση θα αντέξει ως τις ευρωεκλογές, καθώς μπορεί η οικονομία να δείχνει ότι σταθεροποιείται και το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μία πραγματικότητα, υπαρκτή ή λογιστική, αλλά ο κόσμος δεν θα το νοιώσει αμέσως και κυρίως η ανεργία δεν θα μειωθεί αισθητά. Από την άλλη πλευρά έχουμε τη διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι θα φτάσει και θα ξεπεράσει τις ευρωεκλογές και ίσως αυτή να είναι η πρόθεσή της, αλλά κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί μέσα σε ένα τόσο ρευστό σκηνικό. Ας υποθέσουμε όμως ότι φτάνει κουτσά – στραβά στις ευρωεκλογές τον Μάϊο και προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει κάποια πράγματα: το τέλος του Μνημονίου και της Τρόϊκας, ενδεχομένως και τις διευκολύνσεις στην αποπληρωμή του χρέους από τους ευρωπαίους δανειστές, αν και αυτό το τελευταίο θα συμβεί τυπικά μετά τις ευρωεκλογές. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον ακροδεξιό εθνικισμό και τον πανταχόθεν ευρωσκεπτικισμό που φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος σε Βορρά και Νότο, οπότε μάλλον δεν θα τολμήσουν να ρυθμίσουν το ελληνικό πρόβλημα πριν από τις ευρωεκλογές.

Ωστόσο, ίσως δείξουν τη διάθεσή τους πριν από αυτές ώστε να έχουν κάτι να λένε οι Σαμαράς και Βενιζέλος, αν και πολλοί λένε ότι δεν ανησυχούν πλέον αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πάρει την εξουσία. Ότι δηλαδή είναι διατεθειμένες να ζήσουν με τον Τσίπρα και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τρεις διαφορετικούς λόγους. Γιατί δεν νοιώθουν ότι απειλείται το οικονομικό σύστημα στην Ευρώπη αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α προσπαθήσει να πραγματοποιήσει τις απειλές και τις υποσχέσεις, ακόμη και αν τινάξει στον αέρα την Ελλάδα, γιατί δεν έχουν αντίρρηση και μάλιστα ελπίζουν να τα βάλει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α με τους ολιγάρχες και τα μεγάλα συμφέροντα στη χώρα, πράγμα που δεν τολμά η σημερινή κυβέρνηση, ή όταν δείχνει κάποια τέτοια επιθυμία της την πέφτουν και κάνει πίσω κα γιατί είναι πολύ πιθανό να απομυθοποιηθεί σύντομα μια και καλή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η ελληνική Αριστερά, όπως συμπεριφέρεται ανάμεσα σε λαϊκισμό, μύθους και συνωμοσιολογία, στην εξουσία, οπότε θα αποκατασταθεί η ισορροπία σε κάποιο βάθος χρόνου.

Με αυτά και εκείνα πάντως, έστω ότι η κυβέρνηση φτάνει στις ευρωεκλογές, χωρίς να κηρύξει ταυτόχρονα εθνικές εκλογές, ενώ στο σκηνικό υπάρχουν φυσικά και οι περιφερειακές εκλογές, όπου φαίνεται ότι η Νέα Δημοκρατία με την ανοησία που την διακρίνει προσανατολίζεται να κατεβάσει δικούς της υποψήφιους σε πόλεις με πετυχημένους ανεξάρτητους δημάρχους, όπως ο Καμίνης, ο Μπουτάρης και άλλων πόλεων, αντί να υποστηρίξει τους συγκεκριμένους. Αλλά όταν τοποθετεί από εδώ και από εκεί διάφορους άχρηστους πολιτευτές, γιατί να έχει διαφορετική συμπεριφορά στους δήμους; Τέλος πάντων, για να ξαναγυρίσουμε στις ευρωεκλογές της παραδοσιακά στην Ελλάδα χαλαρής ψήφου, αφού οι έλληνες την Ευρώπη την έβλεπαν και την βλέπουν μόνον σαν αγελάδα με μαστάρια για να βυζαίνουν, μπορεί να γίνει χαμός. Να χρησιμοποιηθεί με λίγα λόγια η κάλπη σαν δοχείο διαμαρτυρίας από κάθε λογής πικραμένους και αγανακτισμένους, πραγματικούς ή όχι,  και να βρεθεί Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, οκτώ με δέκα μονάδες μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς να λογαριάσουμε πιθανή συντριβή του ΠΑΣΟΚ.

Αν λοιπόν διαμορφωθεί ένα τέτοιο  πολιτικό σκηνικό στις Ευρωεκλογές, στο οποίο θα πρέπει να προστεθούν τα ερωτηματικά των «58» και της «Χρυσής Αυγής», αν ως τότε δεν έχει κηρυχθεί παράνομη με τα καινούργια και παλιά ευρήματα γύρω από τα ναζιστικά καμώματά της, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την κυβέρνηση να σταθεί και να συνεχίσει σα να μη συνέβη τίποτα. Μία κυβέρνηση μπορεί να αγνοήσει διαφορά 3-4 ποσοστιαίων μονάδων σε βάρος της σε ευρωεκλογές, αλλά μία διαφορά 8-10 και βάλε, ποσοστιαίων μονάδων δεν καταπίνεται. Θα θεωρηθεί ότι έχει χάσει την πολιτική νομιμοποίηση, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και άλλοι  θα είναι συνεχώς στα κεραμίδια και τελικά θα αναγκαστεί να καταφύγει βουλευτικές εκλογές. 

Τότε, θα αρχίσει νέο πανηγύρι, ιδιαίτερα αν ο νικητής δεν έχει αυτοδυναμία, που είναι και το πιο πιθανό. Αν βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που είναι επίσης το πιο πιθανό, αν μπορεί να κάνει κανείς πρόβλεψη από σήμερα, θα πρέπει να βρει συνεταίρο ή συνεταίρους στην κυβέρνηση. ΤΟ ΚΚΕ αποκλείεται, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν θα είναι ανεκτοί, τουλάχιστον με τον Καμμένο αρχηγό, η ΔΗ.ΜΑΡ δεν ξέρουμε αν θα μπει στην επόμενη Βουλή, το ίδιο ισχύει και με το ΠΑΣΟΚ, εκτός και αν στο μεταξύ δημιουργηθεί κόμμα κεντροαριστεράς που θα το περιλαμβάνει, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα θέλει να κρατά αποστάσεις από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , για την Χρυσή Αυγή δεν συζητείται, είτε υπάρχει είτε αντικατασταθεί από ακροδεξιό κόμμα, τύπου Λεπέν, με κάποιον Πολύδωρα επικεφαλής. Σε αυτή την περίπτωση μένει η Νέα Δημοκρατία που λόγω της ήττας θα έχει φάει τον Σαμαρά και εφόσον επικρατήσουν οι Καραμανλικοί, με τον γίγαντα Κώστα, ή χωρίς αυτόν, δεν αποκλείεται να συμπράξει σε ένα «μεγάλο» κυβερνητικό συνασπισμό, αλά Γερμανία.

Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί πάλι, αν ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία καταφέρουν να πάρουν την πρώτη θέση ως κόμμα. Δύσκολο, αλλά δεν αποκλείεται τελείως. Οπότε θα αρχίσουν να ψάχνουν για συμμάχους και δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουν. Προϋπόθεση για να τους βρουν είναι να μπει στην επόμενη Βουλή το ΠΑΣΟΚ ή κάποιο κεντροαριστερό σχήμα στη θέση του, να επιβιώσει η ΔΗ.ΜΑΡ., να υπάρχουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, δίχως Καμμένο, να μην υπάρχει Χρυσή Αυγή και δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν ξεφυτρώσει μία ακροδεξιά με τον κάποιο Πολύδωρα. Σε αυτή την περίπτωση πάντως, εξασθενίζει πάρα πολύ το σενάριο ενός  «μεγάλου» συνασπισμού. Ούτε ο Σαμαράς, που θα παραμείνει στην ηγεσία εφόσον η Ν.Δ. έλθει πρώτη, ούτε ο Τσίπρας θα το θέλουν, αν και στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ…

Υπάρχουν και άλλοι παράμετροι. Θα φτάσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ενωμένος ως τις εκλογές και αν φτάσει, θα παραμείνει ενωμένος αν πάρει την εξουσία, όταν η αριστερή του πτέρυγα είναι τόσο μαρξιστική και ακραία; Και τι θα γίνει αν δεν υλοποιήσει αυτά που έχει υποσχεθεί στους πάντες, αλλά συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της Ευρωζώνης και κυρίως της οικονομίας; Από την άλλη πλευρά, θα φτάσει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα ως τις εκλογές, ή θα αποσυντεθεί ως τότε, ρίχνοντας και την κυβερνήσει που παράλληλα κινδυνεύει και από τους νεοδημοκράτες; Στη ΔΗ.ΜΑΡ τι θα γίνει, θα παραμείνει ενωμένη υπό τον Φώτη Κουβέλη ή και αυτή θα διασπαστεί; Και τέλος, αν η Νέα Δημοκρατία χάσει τις εκλογές και ο Σαμαράς εκθρονιστεί, θα έλθει ο Κ. Καραμανλής να… σώσει την παράταξη, ή θα προκύψει κανένας Δένδιας ή κάποιος άλλος φέρελπις; Θα παραμείνει ενωμένη η Ν.Δ. αν συμπράξει με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Αυτά και πολλά άλλα είναι αναπάντητα σήμερα ερωτήματα, μέσα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό που ζούμε και υπάρχει φόβος ότι ακόμη και αν απαντηθούν με τον χρόνο, θα προκύψουν άλλα. Γιατί το σκηνικό θα παραμείνει ρευστό και μετά τις εκλογές, έστω και αν σχηματισθεί κυβέρνηση. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να ηρεμήσουμε πολιτικά και οικονομικά!

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr