Το πρόβλημα είναι ότι και οι δύο έχουν δίκιο. Η Τρόϊκα γιατί αντιμετωπίζει τεχνοκρατικά και με αριθμούς τις καθυστερήσεις και τις παραλείψεις, η ελληνική πλευρά γιατί γνωρίζει ότι οι πολιτικές ισορροπίες είναι εξαιρετικά εύθραυστες και η θέση της δύσκολη.

Ακριβώς επειδή η θέση της είναι δύσκολη, η κυβέρνηση ουσιαστικά αναζητεί πολιτικές λύσεις, αλλά προς το παρόν δεν βρίσκει ανταπόκριση. Άλλωστε η Τρόϊκα δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει πολιτικές συμφωνίες και οι ευρωπαίοι εταίροι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δείξουν ευελιξία, για δύο προφανείς λόγους, αν και δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλοι που δεν φαίνονται. Ο πρώτος είναι ότι πλησιάζουν οι ευρωεκλογές με τον ευρωσκεπτικισμό να κερδίζει έδαφος σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο δεύτερος ότι δεν έχει σχηματισθεί ακόμη κυβέρνηση στη Γερμανία. Τελευταία ελπίδα του Σαμαρά η συνάντησή του με την Μέρκελ την ερχόμενη Παρασκευή, αλλά είναι πολύ αμφίβολο κατά πόσον η φράου Καγκελάριος θέλει και μπορεί να δείξει την κατανόηση.

Το τι ζητά ο Σαμαράς και μαζί του η κυβέρνηση είναι γνωστό. Θέλει να δεχθούν οι Τροϊκανοί τους αριθμούς της ελληνικής πλευράς, να μην αναγκαστεί να πάρει νέα μέτρα, να μην προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν, να μην κλείσει τις αμυντικές βιομηχανίες, να μην βγαίνουν σε πλειστηριασμό οι κατοικίες οφειλετών και άλλα. Αφήστε που ήδη απειλείται η επιβίωσή της από τον φόρο ακίνητης περιουσίας. Και θέλει επίσης να αποφασιστεί και να ανακοινωθεί πριν από τις ευρωεκλογές η νέα διευθέτηση του χρέους της χώρας, για να μπορεί να πάει σε αυτές με κάτι στο χέρι. Αν ζήσει μέχρι τότε.

Δυστυχώς, για τους αντίθετους ακριβώς λόγους, δεν θέλουν οι τροϊκανοί να κάνουν τα θεόστραβα μάτια και οι ευρωπαίοι δανειστές να
μιλήσουν για "κούρεμα", που ούτως ή άλλως το εννοούν ως διευκολύνσεις. Ο Σόϊμπλε μάλιστα μίλησε για για νέο πακέτο, αν χρειαστεί, που θα χρειαστεί, αλλά όχι για "κούρεμα" που δεν μπορεί να περάσει από τα διάφορα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Στο μεταξύ ο Τσίπρας, που βλέπει την κυβέρνηση να κλυδωνίζεται, προχωρεί σε ακραίες, ίσως "τσογλανίστικες" πρακτικές. Αφενός στηρίζει τις απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου της Αθήνας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στα παιδιά και αφετέρου καλεί τους βουλευτές της συμπολίτευσης, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, σε αποστασία, προσφέροντας συγχωροχάρτια. Ωστόσο, το θέμα δεν είναι μόνο η συμπεριφορά του Τσίπρα, αλλά και η κατάσταση του ΠΑΣΟΚ, που πηγαίνει προς τον αφανισμό και χρειάζεται να βρει λύσεις. Αν και αυτή την εποχή οι λύσεις δεν είναι εύκολες. Γι' αυτό και η πολιτική αστάθεια αποτελεί πλέον δεδομένο χαρακτηριστικό και θα συνεχίσει να είναι έτσι, με τις όποιες εξελίξεις.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr