Δικαίωμά του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να διατυπωθούν ερμηνείες για τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση.
Έχει λογική το βασικό επιχείρημα που επικαλέστηκαν οι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ κατά τη συζήτηση στη Βουλή, ότι η πρότασή δυσπιστίας κατατέθηκε για να εκθέσει τους βουλευτές της πλειοψηφίας, που τελευταία έκαναν τους αντάρτες και διαλαλούσαν ότι κανένα νέο μέτρο δεν θα περάσει. Να τους αναγκάσει δηλαδή να διαλέξουν μεταξύ υπερψήφισης και καταψήφισης της κυβέρνησης και εφόσον επέλεγαν το πρώτο, όπως αναμενόταν, να αποδειχθεί ότι ταυτίζονται με την κυβερνητική πολιτική και να αφαιρεθεί κάθε αξιοπιστία από τους «παλληκαρισμούς» τους.
Από την άλλη πλευρά είναι πειστική και η άποψη της κυβέρνησης και της συμπολίτευσης, ότι ο Τσίπρας κατέφυγε στην κατάθεση πρότασης δυσπιστίας (μομφής), για να μην πάρει διαστάσεις η κριτική που του ασκήθηκε επειδή στο Τέξας δήλωσε πίστη στο ευρώ και επομένως στην Ευρωζώνη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ξεχνάει τις απειλές και τις μονομερείς ενέργειες, αν και όταν έλθει στην εξουσία, εφόσον δεν υποκύψουν στις αξιώσεις του οι εταίροι. Με λίγα λόγια, χρησιμοποίησε ο άνθρωπος τη γλώσσα του Εξωτερικού, αυτήν που συνήθως μιλά όταν βρίσκεται εκτός Ελλάδας για να δείξει ότι στο βάθος είναι ρεαλιστής και άνθρωπος του κόσμου. Αρα να μην ανησυχούν και πολύ οι ξένοι στο ενδεχόμενο να έλθει στην εξουσία.
Η γλώσσα όμως του εξωτερικού κάνει έξαλλους τους συντρόφους στο εσωτερικό, τους Λαφαζάνηδες και τους υπόλοιπους, που δεν τόχουν σε τίποτα να το διαλύσουν το μαγαζί, αν φανεί ότι ο Τσίπρας αποστασιοποιείται από αυτό τον πολτό μαρξιστικών – κομμουνιστικών – σοσιαλιστικών – αναρχικών – αντιεξουσιαστικών - αντιευρωπαϊκών ιδεών που καθορίζει την αριστερή, αλλά και ομιχλώδη ιδεολογία του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, αφού παράλληλα υπόσχεται σε κάθε ευκαιρία την επάνοδο στο ονειρεμένο μοντέλο που μας έριξε στα βράχια.
Ετσι επανερχόμενος στην Αθήνα ο αρχηγός αναγκάζεται – είναι και εκείνος ο Γλέζος που του σκοτίζει τον έρωτα – να ξαναθυμηθεί την επαναστατικότητα, τις καταλήψεις και το πεζοδρόμιο που τον έκαναν διάσημο. Και επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό, προσπάθησε να το συνδυάσει με την πρόταση μομφής για να ηρεμήσει τα πνεύματα και να συσπειρώσει τους δικούς τους. Έστω και αν έτσι συσπείρωνε ταυτόχρονα την συμπολίτευση (που μεταξύ μας, δοκιμαζόταν πλέον έντονα από φυγόκεντρες δυνάμεις), όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση.
Όπως αποδείχθηκε από την ψηφοφορία, η πρόταση δυσπιστίας ωφέλησε και τις δύο πλευρές, καθώς λειτούργησε συσπειρωτικά και προς τις δύο κατευθύνσεις. Ωστόσο είναι άξια επισήμανσης η πραγματικά γελοία προσπάθεια του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ να επιστρατεύσει για ακόμη μία φορά το πεζοδρόμιο για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Να κάνει ένα show «αλά γκρέκα», στο οποίο συμμετείχε και ο Καμμένος με τους Ανεξάρτητους Έληνες. Γιατί είτε συνεχίζει να το θέλει, είτε όχι, ο Τσίπρας έχει πια χρεωθεί τον Καμμένο με 108 και ο τελευταίος θα κάνει τα πάντα για να δείχνει ότι κάποια στιγμή θα συγκυβερνήσουν! Ας πρόσεχε τις παρέες του ο Αλέξης…
Ενώ λοιπόν γινόταν η συζήτηση στη Βουλή το Σάββατο το απόγευμα, ενώπιον ελαχίστων βουλευτών, δείγμα και αυτό της προσήλωσής τους στα καθήκοντα και το έργο τους, ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ έστησε show έξω από την ΕΡΤ, κινητοποιώντας μερικές εκατοντάδες οπαδούς και στέλνοντας να τιμήσουν την συγκέντρωση με την παρουσία τους τα αστέρια του Κωνσταντοπούλου και Στρατούλη. Από κοντά και η Ραχήλ Μακρή, εκ μέρους των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε μία τεχνητή ένταση, καθώς οι συγκεντρωμένοι έκαναν ότι δήθεν ήθελαν να μπουν στο κτίριο.
Τα ΜΑΤ που ήταν εκεί έμειναν σταθερά και ακίνητα στη θέση τους για να μην περάσουν και τότε επιστρατεύτηκαν τα αναξιοποίητα ταλέντα της ηθοποιΐας που διαθέτουν οι τρεις παρόντες βουλευτές. Ο Στρατούλης άρχισε να κραυγάζει ακατάληπτα, η Ζωή ζητούσε «βοήθεια» φροντίζοντας να κρατάει ένα μικρόφωνο για να ακούγεται – αν είναι δυνατόν η Ζωή να φοβάται τα ΜΑΤ και όχι τα ΜΑΤ τη Ζωή- και η Ραχήλ ανέμιζε την ξανθιά χαίτη της ουρλιάζοντας ανεβασμένη στα κάγκελα, για να φαίνεται. Όλα αυτά χωρίς κανείς να τους πειράζει και να τους αγγίζει. Κανείς απολύτως, όπως έδειχνε η αδιάψευστη, αλλά και γελοία, εικόνα στην τηλεόραση. Που για να συμπληρωθεί, παρουσίαζε και τον πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ, τον απερίγραπτο Καλφαγιάννη, να κινείται αρειμάνιος και αγέρωχος ανάμεσά τους.
Το σενάριο του ψευδογεγονότος προέβλεπε και ρόλο για τον Τσίπρα. Ο οποίος ειδοποιήθηκε, υποτίθεται, για τα φοβερά επεισόδια –τίποτα δεν γινόταν – και έσπευσε στη Βουή για μία έκτακτη παρουσίαση. Πήρε τον λόγο για να καταγγείλει φυσικά την κυβέρνηση, γιατί ως γνωστόν, ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. έχει κάνει σημαία του το κλείσιμο της ΕΡΤ και δεν μπορούσε να το αφήσει έξω από τη συζήτηση για την πρόταση μομφής. Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την ουσία της υπόθεσης του κλεισίματος της ΕΡΤ από την κυβέρνηση, ούτε με τους χειρισμούς της, αλά με την προσπάθεια του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, να συνδυάσει κοινοβουλευτική δραστηριότητα με πεζοδρομιακή. Άλλωστε και χθες Κυριακή, δεν κατάφερε, να μαζέψει αρκετό κόσμο έξω από τη Βουλή για να ασκήσει πίεση τους κυβερνητικούς βουλευτές, σε μία απόπειρα να αναβιώσει την ιστορία με τους «αγανακτισμένους» που τόσα δεινά είχε προκαλέσει. Από εκεί ξεκίνησε η άνοδος της Χρυσής Αυγής, για όποιον το έχει ξεχάσει.
Τέλος πάντων, εκτός από τις επισημάνσεις για τις θεατρικές γελοιότητες, η κουβέντα που έγινε στη Βουλή απέκτησε προσωπικό και οξύ χαρακτήρα μεταξύ Τσίπρα και Βενιζέλο και Τσίπρα και Σαμαρά. Άγνωστο αν το επεδίωξε ο αρχηγός του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., για να βοηθήσει την συσπείρωση των δικών του, ή για να ενισχύσει την πόλωση, ώστε το κόμμα του να είναι ο ένας πόλος, καταπίνοντας τους ενδιάμεσους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗ.ΜΑΡ. Χθες πάντως κατάφερε να αφαιρέσει τη φοβερή Τζάκρη από το ΠΑΣΟΚ, άξιζε ο κόπος; Γιατί ταυτόχρονα τονίστηκαν πολλές από τις αδυναμίες του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα.
Αγγελος Στάγκος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr