Πολλές οι ποικιλίες και οι εκφάνσεις του, αλλά με τρία βασικά στοιχεία. Την ορθοδοξία, την μοναδικότητα του περιούσιου λαού που όλοι του χρωστούν και γι' αυτό τον επιβουλεύονται και βεβαίως του άφθαστου και ασταμάτητου ηρωϊσμού που έχει επιδείξει σε όλη την μακραίωνη ιστορία του. Ολα τα άλλα περι ελλαττωμάτων και αναπηριών, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αποκυήματα της κακόβουλης φαντασίας των εχθρών του. Γι' αυτό άλλωστε έχουν υποχρέωση οι εταίροι και μαζί με αυτούς ο υπόλοιπος κόσμος, να μας συντηρούν και να ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις μας, χωρίς όρους και δίχως πολλά λόγια.

Ετσι λοιπόν, ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν μία εθνική γιορτή, συνήθως την επέτειο της δημιουργίας, της ανεξαρτησίας ή της παλιγγενεσίας της, εμείς έχουμε δύο. Και πάλι καλά γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε και περισσότερες, με τόσες σελίδες δόξας που έχουμε γράψει ανά τους αιώνες. Έτσι γιορτάζουμε ως εθνική γιορτή την 28η Οκτωβρίου και το "Όχι" στους ιταλούς, που τελικά κατέληξε σε ήττα και κατοχή, όταν μας επιτέθηκε και η ναζιστική Γερμανία και φυσικά γιορτάζουμε και την 25η Μαρτίου για την επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ολοκληρώθηκε με την ανεξαρτησία και τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.

Προφανώς, για να έχει και η Θεσσαλονίκη τη δική της στρατιωτική παρέλαση, ως συμπρωτεύουσα, καθιερώθηκε η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου να γιορτάζεται εκεί, ενώ είναι γνωστό ότι το αλβανικό έπος γράφτηκε στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Ίσως γιατί συμπίπτει σχεδόν με την επέτειο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους τούρκους το 1912. Και περισσότερο από ίσως, για να επιδεικνύουμε τη στρατιωτική ισχύ μας προς τους γείτονες που επιβουλεύονταν πάντα καιμ ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα τη Θεσσαλονίκη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ. Άλλωστε γι' αυτό το λόγο εκεί ήταν η έδρα του Τρίτου Σώματος Στρατού και των τεθωρακισμένων.

Από τότε όμως περάσει πάρα πολλά χρόνια και οι καταστάσεις έχουν αλλάξει ριζικά. Με τους ιταλούς είμαστε φίλοι και εταίροι, τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέρρευσαν μαζί με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθύτατη οικονομική κρίση. Εμείς όμως επιμένουμε να διατηρούμε δύο εθνικές γιορτές, γιατί δεν μας φτάνει μία. Πέρασαν 75 σχεδόν χρόνια από το 1940 και φαινόμαστε διατεθειμένοι να γιορτάζουμε το "Όχι", άλλα 100 με τα μυαλά που έχουμε. Οταν σε όλη την Ευρώπη έχουν γίνει τεράστιες προσπάθειες για να ξεχαστούν οι πόλεμοι και τα δεινά που την αιματοκύλιζαν τον 19ο και τον 20ο αιώνα...

Με λίγα λόγια, εμείς επιμένουμε να τρέφουμε τον εθνολαϊκισμό. Έγινε ένα βήμα λόγω την οικονομικής κατάστασης, να παρελαύνουν μόνο πεζοπόρα στρατιωτικά τμήματα, αφού τα μηχανοκίνητα και οι υπερπτήσεις αεροπλάνων στοίχιζαν τη μάνα τους και τον πατέρα τους, αλλά τώρα ο φοβερός Αβραμόπουλος επανέρχεται στις ... παραδόσεις, για να ικανοποιήσει το ασίγαστο πάθος του για λιλιά, παράτες και κόκκινα χαλιά. Βρήκε μάλιστα ιδιώτες χορηγούς που θα χρηματοδοτήσουν την εμφάνιση λίγων τανκς και μερικών αεροπλάνων. Και δεν αποκλείεται στο μέλλον να μεταβληθούν τα άρματα μάχης σε μέσα κινητής διαφήμισης, όπως τα λεωφορεία και τα τρόλλεϋ, προκειμένου να μη λείψουν από τις παρελάσεις. Για να ικανοποιείται και ο Πάγκαλος που τις βρίσκει συμπαθητικές γιατί διασκεδάζουν τα παιδιά!

Τελικά, το "Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει" ισχύει απόλυτα!

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr