Για τις συνέπειες της κολοτούμπας στη ΔΗ.ΜΑΡ. κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος και άλλωστε κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος και για τίποτα, μέσα στο ρευστό πολιτικό  σκηνικό που ζούμε. Η λογική λέει ότι η ΔΗ.ΜΑΡ πυροβόλησε το πόδι της ή κάποιο άλλο πιο ζωτικό όργανό της, αλλά αυτό μένει να το διαπιστώσουμε στην πορεία. Να μη ξεχνάμε ότι η ελληνική κοινωνία δεν διακρίνεται για την  ορθοφροσύνη της, αλλά και το σημάδι των καιρών είναι η αστάθεια και η ρευστότητα.

Το θέμα είναι ότι σήμερα έχουμε πλέον κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Α. Σαμαρά και βασικό συντελεστή τον Ευ. Βενιζέλο. Πρόκειται για τα δύο κόμματα με εκπεφρασμένο τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους (αν και η Ν.Δ. άλλα έδειξε τη διετία 2010-2012), αλλά ποιος θα πίστευε πριν μερικά χρόνια ότι θα έφτανε η στιγμή που θα σχημάτιζαν μαζί κυβέρνηση; Το έκαναν όμως και τώρα η κυβέρνησή τους είναι ίσως το τελευταίο ανάχωμα για μία σχετικά ομαλή πορεία, παρόλο που  οι δυσκολίες παραμένουν μεγάλες και το μέλλον άδηλο. Αυτή η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πάρει σκληρές αποφάσεις στο άμεσο  μέλλον και το οικονομικό τοπίο παραμένει θαμπό, ίσως και σκοτεινό.

Κάθε φορά που προκύπτει μία νέα κυβέρνηση τα τελευταία πέντε χρόνια λέμε ότι είναι υποχρεωμένη να πετύχει γιατί αλλιώς… Αυτή τη φορά μπορούμε να πούμε ότι αν αυτή η κυβέρνηση αποτύχει, το μεν ΠΑΣΟΚ θα εξαερωθεί, η δε Ν.Δ. θα αποδυναμωθεί πάρα πολύ και η πιθανότητα να βρεθούμε με κυβέρνηση τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την «Χρυσή Αυγή» είναι πολύ μεγάλη και τότε ο Θεός βοηθός… Ας ελπίσουμε ότι οι εταίροι και δανειστές μας το αντιλαμβάνονται αυτό. Αν πάλι τα καταφέρουν, τότε το πολιτικό σκηνικό θα έχει ένα ισχυρό συντηρητικό κόμμα και ένα κεντροαριστερό που σταδιακά θα μπορεί να αποτελεί εναλλακτική λύση.

Στο μεταξύ όμως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ καλούνται σήμερα, το αργότερο αύριο, να σχηματίσουν κυβέρνηση και ο τρόπος που θα την  στελεχώσουν θα αποτελεί δείγμα γραφής. Μετά από ένα χρόνο στην εξουσία, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να έχει σχηματίσει γνώμη για τους υπουργούς, τις επιδόσεις τους και τη βούλησή τους να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις (πίσω από την «αντίσταση» του Α. Μανιτάκη είχαν κρυφτεί αρκετοί νεοδημοκράτες υπουργοί), αρκεί να ξεφύγει από το σύνδρομο περί «δικών του» και να περιορίσει κατά το δυνατόν την ανάγκη διατήρησης εσωκομματικών ισορροπιών. Ο ίδιο ισχύει και για τον Ευ. Βενιζέλο για αυτούς που θέλει να υπουργοποιήσει. Αρκετοί έχουν παρελθόν ως υπουργοί κυβερνήσεων και άλλοι στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ας τους κρίνει, ας βεβαιωθεί ότι έχουν διαβάσει το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις του και να τοποθετήσει τους  πιο επαρκείς.

Με λίγα λόγια, δεν είναι ανάγκη η στελέχωση της κυβέρνησης και της διοίκησης να υπακούει σώνει και καλά στην αναλογία 2:1. Κάτι τέτοιο θα αποτελεί συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και η χώρα δεν το σηκώνει πια αυτό. Εξάλλου, αν αποτύχουν, θα πάρει ο διάολος εμάς, αλλά θα πάρει και αυτούς. Ας το χωνέψουν καλά.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr