Είπε «ο Σαμαράς είναι ειδικός να ρίχνει κυβερνήσεις, ακόμη και τη δική του» και φαίνεται ότι έχει δίκιο. Όλα δείχνουν, κρίνοντας από το αποτέλεσμα, ότι ο πρωθυπουργός έκανε ξερή στον εαυτό του κλείνοντας την ΕΡΤ. Αρκετοί ελπίζουν ότι στη σημερινή συνάντηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη θα γίνει κάποιος συμβιβασμός και θα βρεθεί λύση, αλλά οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, ίσως μηδενικές. Ο συμβολισμός της συνάντησης στις 17 Ιουνίου, ένα ακριβώς χρόνο μετά τις τελευταίες εκλογές, ως αφετηρία επανεκκίνησης της κυβέρνησης, όπως θα ήθελε ο Σαμαράς δεν πρόκειται να αποδώσει. Κατά 90% η χώρα πάει σε εκλογές λόγω ατυχήματος, δηλαδή από καθαρή μ.....! Εκτός και αν αυτός ήταν ο στόχος του Σαμαρά, αλλά το έκανε τόσο άγαρμπα και αδέξια που υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πάθει ό,τι έπαθε στις εκλογές του περυσινού Μαϊου, που περίμενε να πάρει 35% και δεν πήρε ούτε 19%.

Η συνάντηση λοιπόν δεν πρόκειται να αποδώσει για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο Σαμαράς δεν μπορεί να κάνει εντελώς πίσω γιατί στη συνέχεια θα είναι πρωθυπουργός της σφαλιάρας, ή έτσι νομίζει. Αν επιχειρήσει να πιαστεί από την αναμενόμενη αύριο, Τρίτη, απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κατά πάσα βεβαιότητα θα ζητάει να λειτουργήσει πάλι η ΕΡΤ, θα εμφανιστεί και πάλι ταπεινωμένος, καθώς θα αποδειχθεί ότι λειτούργησε απόλυτα τυχοδιωκτικά. Γι' αυτό, θα προτιμήσει μάλλον να αναδιατυπώσει το κλείσιμο για να καλυφθεί νομικά, παρά να προσαρμοστεί στην απόφαση του ΣτΕ, το οποίο από την πλευρά του αναβάλλει από την περασμένη Πέμπτη την έκδοση της απόφασης, μπας και βρεθεί κάποιος συμβιβασμός. Ωστόσο, κάτι τέτοιο φαίνεται από εξαιρετικά δύσκολο ως απίθανο. Ο Κουβέλης θα το τραβήξει στα άκρα και το ίδιο θα κάνει και ο Βενιζέλος. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι θα εξαφανιστεί πλήρως αν δεν σηκώσει τώρα ανάστημα, οι δημοσκοπήσεις λένε ότι παίρνει μία ανάσα επειδή είπε «όχι» στο κλείσιμο και οι δύο μαζί (δηλαδή και ο Κουβέλης) πιστεύουν ότι μία ψυχή που είναι να βγει ας βγει τώρα και όχι αργότερα γιατί θα είναι χειρότερα για τους ίδιους και τα κόμματά τους. Εξάλλου, το γυαλί έχει ραγίσει πια για τα καλά και η χθεσινή σκληρή δήλωση του ΠΑΣΟΚ μετά την ομιλία του Σαμαρά στο Ναύπλιο, είναι χαρακτηριστική.

Αν βγάλουμε λοιπόν από τη μέση την υπόθεση ότι ο Σαμαράς επεδίωκε τις εκλογές (εκλογές χωρίς την ΕΡΤ δεν γίνονται γιατί μόνον αυτή από όλα τα κανάλια έχει την τεχνογνωσία, τη δυνατότητα από πλευράς υλικοτεχνικών μέσων και τη βούληση να καλύψει τις προεκλογικές δραστηριότητες, αν μη τι άλλο, των κομμάτων και να παρουσιάσει τις θέσεις τους), πρέπει κατ΄ αρχήν να εξετασθεί γιατί ο Σαμαράς θεώρησε αναγκαίο να κλείσει την ΕΡΤ. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι προχώρησε κατ΄ αρχήν στην απόφασή του γιατί έπρεπε να δείξει σε Τρόϊκα και δανειστές ότι κόβει 2000-2500 υπαλλήλους του δημοσίου και αφού η κυβέρνησή του και γενικά το κράτος δεν ήταν ικανό και δεν ήθελε (εδώ πρέπει να επισημανθεί η αντίδραση των Μανιτάκη και Ρουπακιώτη που είναι όντως ανοιχτές πληγές, αλλά και άλλων υπουργών και δημάρχων) να διώξει επίορκους και άχρηστους, έπρεπε να κλείσει κάποιος οργανισμός του δημοσίου με αρκετούς εργαζόμενους για να πιαστεί το νούμερο. Μεταξύ του κλεισίματος κάποιας ΔΕΚΟ που έχει σχέση με το υπουργείο Άμυνας και το κλείσιμό της θα στεναχωρούσε τους στρατιωτικούς οι οποίοι αντικειμενικά αποτελούν πελατεία του Σαμαρά και της ΕΡΤ, προτιμήθηκε η δεύτερη.

Κατά τον Σαμαρά και τους δικούς του, η ΕΡΤ είχε τα εξής «προσόντα» για κλείσιμο. Αυτά που προσφέρει δεν αποτελούν βασικά αγαθά για την καθημερινότητα του πολίτη, όποτε έκρινε ότι οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ μικρές στο πλαίσιο της κοινωνίας. Επιπλέον έχει απαξιωθεί και περιθωριοποιηθεί στο ραδιοτηλεοπτικό σκηνικό, με μεγάλη ευθύνη των συνδικαλιστών και των εργαζομένων που την κλείνουν με απεργίες συνεχώς και άρα δεν θα έλειπε από τον κόσμο, στο διάστημα που θα ήταν κλειστή. Τρίτον, υπήρχε το καρότο προς τον κόσμο της κατάργησης του λεγόμενου «χαρατσιού» της ΕΡΤ, ή της μείωσής του σε δεύτερη φάση και τέταρτον, δινόταν στον αρχηγό μία μεγαλειώδης ευκαιρία να επιδείξει εκ του ασφαλούς αποφασιστικότητα. Υπήρξε και ένα πέμπτο, επίσης σημαντικό, είναι πολύ πιθανό το Μαξίμου να ήθελε το κλείσιμο της σημερινής ΕΡΤ γιατί εν τη έλεγχε ή επειδή έτσι όπως είχε καταντήσει δεν του ήταν χρήσιμη, για να ανοίξει μία άλλη κάτω από τον πλήρη έλεγχό του. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα ανέμενε.

Δεν εξελίχθηκαν όπως τα ανέμενε γιατί δεν φρόντισε να εξετάσει προηγουμένως πρώτον, τι σημαίνει δημόσια ραδιοτηλεόραση για την Ευρώπη και ποιες συμφωνίες υπάρχουν (του Αμστερνταμ π.χ.), δεύτερον, αν δημιουργούνται νομικά και εργασιακά προβλήματα σε σχέση με τις συμφωνίες της ΕΡΤ που μένουν στον αέρα, αλλά και τη μαζική απόλυση εργαζομένων δίχως πτώχευση της εταιρίας, τρίτον, αν τεχνικά μπορεί να κοπεί το σήμα, αφού αυτή ήταν η πρόθεσή του, αλλά και ποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο ακόμη και για τα συμφέροντα της χώρας. Τέλος, δεν είχε ετοιμάσει καθόλου το επόμενο βήμα. Άρα, οι άμεσοι σύμβουλοί και συνεργάτες του είναι τουλάχιστον για κλωτσιές και ας ευχηθούμε για το καλό όλων μας κάποιος να τις ρίξει αυτές τις κλωτσιές...

Σαν να μην έφτανε η έλλειψη στοιχειώδους ενημέρωσης για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις και φυσικά προετοιμασίας, ο τρόπος που ανακοινώθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Βγήκε ο πλέον ακατάλληλος, ως αρμόδιος βέβαια υπουργός, ο Κεδίκογλου, που βαρύνεται με όσους διορισμούς αχρήστων μπορούσε να κάνει μέσα σε ένα χρόνο στην ΕΡΤ, για να αναγγείλει με στόμφο το κλείσιμό της. Όχι την αναστολή της λειτουργίας της, όχι για να πει ότι προσωρινά κλείνει και θα ανοίξει ξανά αμέσως ή το γρηγορότερο δυνατόν, αλλά το κλείσιμο. Ασχέτως αν μετά προσπάθησαν με δεύτερες και τρίτες ανακοινώσεις να μπαλώσουν τα πράγματα. Άκουσαν λοιπόν οι έξω περί κλεισίματος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με ένα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» περίπου και φρίκαραν. Και μαζί με αυτούς προκλήθηκαν και όλες οι γνωστές αντιδράσεις. Αντιδράσεις που και αυτές είναι «αλά γκρέκα», όπως και η απόφαση του κλεισίματος. Με λίγα λόγια, αυτή είναι η Ελλάδα, από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι –δεν είναι λίγοι, κάθε άλλο- που υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αναδιαρθρωθεί η ΕΡΤ, δηλαδή λειτουργώντας. Έχουν δίκιο. Οι συνδικαλιστές και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα επέτρεπαν καμία προσπάθεια εκλογίκευσης και αναδιάρθρωσης της κατάστασης που επικρατούσε στην ΕΡΤ πριν από το κλείσιμό της. Οσοι γνωρίζουν την ΕΡΤ από μέσα και παρακολουθούν την πολιτική το ξέρουν πολύ καλά αυτό. Και όσες προσπάθειες πήγαν να γίνουν παρέλυσαν αμέσως. Αν σκεπτόταν όμως πιο έξυπνα η κυβέρνηση, θα ξεκινούσε την προσπάθεια της αναδιάρθρωσης για να αντιδράσουν με τον γνωστό τρόπο τους η ΠΟΣΠΕΡ, η ΠΟΕΣΥ, η ΕΣΗΕΑ και να χρεωθούν αυτές το κλείσιμο της εταιρίας. Αλλά που μυαλό... Και τώρα, ούτε μπορεί να περιμένει κανείς ότι αν τυχόν επέλθει συμβιβασμός μεταξύ των τριών αρχηγών και ξανανοίξει με κάποια μορφή η ΕΡΤ, μπορεί να διοικηθεί. Η ΕΡΤ, μετά από όσα έγιναν δεν είναι πλέον διοικήσιμη. Τελεία και παύλα. Δηλαδή δεν μπορεί να γίνει διόρθωση! Οσο για την Μέρκελ που είπε σιβυλλικά σον Σαμαρά ότι το Βερολίνο στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις και τη συνέχισή τους, δεν ξέρουμε τι ακριβώς εννοούσε. Γιατί στις μεταρρυθμίσεις ανήκουν οι απολύσεις επιόρκων και αχρήστων από το δημόσιο και συνέχισή τους μπορεί να εννοηθεί η μη διακοπή τους από εκλογές. Ή όχι;

Δυστυχώς, μόνο θαύμα και αυτό εντελώς πρόσκαιρα, μπορεί να κόψει την πορεία προς εκλογές στην οποία έχει μπει η χώρα. Εκλογές αχρείαστες και ίσως και καταστροφικές, αφού τα αποτελέσματά τους δεν προβλέπεται να δώσουν καθαρές λύσεις, ούτε ίσως και λύσεις μέσα από συνεργασίες. Ας ελπίσουμε ότι εκείνο το «Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει» και το άλλο, το «Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει», ισχύουν ακόμη.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr